چهارشنبه ۱۹ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۵۱
کد خبر: 77719
سلامت نیوز : گاز گرفتن رفتاری عادی و طبیعی در کودکان زیر ۳ سال و بخشی معمول از رشد دوران اولیه کودکی است. معمولا تا 3 سالگی بیشتر کودکان اطرافیان خود را حداقل یک بار گاز گرفته‌اند. این گاز گرفتن‌ها عمدی و آگاهانه نیست و می‌تواند بسته به سن کودک دلایل مختلفی داشته باشد. نوزادان تا 7 ماهگی که لثه‌های متورم و ناراحت دارند برای ارضای حس خارش لثه، معمولا گاز می‌گیرند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از شهرزاد ؛ تا ۱۴ ماهگی گاز گرفتن ابزاری برای بیان هیجان است. کودک همچنین در این سن رابطه علت و معلولی را کشف می‌کند و گاز می‌گیرد تا ببیند این عمل او، عکس‌العملی به همراه دارد یا خیر. از ۱۵ تا ۳۶ ماهگی گاز گرفتن به واکنشی نسبت به ناراحتی و خشم و ضعف و ناتوانی تبدیل می‌شود و اغلب در این سن کودکان دیگر مورد هدف قرار می‌گیرند. اگر یک کودک ۳ ساله احساس کند در تنگنا یا در معرض آسیب قرار گرفته یا خشمگین شده باشد و توان بیان احساسات‌شان اعم از ضعف، ترس، عجز و... را نداشته باشد، با گاز گرفتن احساساتش را تخلیه می‌کند.

گاهی ممکن است تغییر یک وضعیت، مثل تولد نوزاد جدید، تغییر خانه، تغییر مهد و ... کودک را در شرایط روحی نامناسبی قرار داده باشد و او رفتار متجاوزانه‌ای مانند گاز گرفتن از خود نشان دهد. گاهی هم برای ابراز ناصحیح دوست داشتن، کودکان اطرافیان‌شان را گاز می‌گیرند. معمولا این گاز گرفتن‌ها آسیب جدی به همراه ندارند، اما بعد از 3 سالگی است که اگر این رفتار تکرار شود نیاز به توجه و درمان دارد، اگر چه گاز گرفتن بعد‌ها منجر به مشکلات رفتاری نمی‌شود، اما ممکن است کودکان را دچار مشکلات عاطفی کند، چرا که کودکانی که گاز می‌گیرند از نظر اجتماعی پذیرفتنی نیستند و مطمئنا شما هم دوست ندارید کودک‌تان با بچه‌ای بازی کند که مدام گاز می‌گیرد.

چه باید کرد؟

کودک باید رفته رفته یاد بگیرد گاز گرفتن در هر شرایطی رفتار صحیح و قابل قبولی نیست و شما باید پیش از این‌که کنترل این رفتار از دست‌تان خارج شود به اصلاح آن بپردازید. بهتر است از‌‌ همان ابتدا با ملایمت جلوی گاز گرفتن‌های نوزادتان را بگیرید، برای این کار از جملات ساده و با لحنی قاطع استفاده کنید مثل «گاز گرفتن ممنوع» و برای چند ثانیه کوتاه کودک را از کاری که می‌کرد، محروم کنید. از یک و نیم سالگی به بالا قبل از هر اقدامی سعی کنید با بررسی رفتارهای کودک علت آن را بفهمید و ببینید چه شرایطی کودک را در این وضعیت قرار داده؛ عصبانیت، خشم، ناتوانی، دفاع، درخواست توجه و... آرامش خودتان را حفظ کنید و عکس‌العمل تند نشان ندهید، چون تنبیه شدید او را متهاجم‌تر و پرخاشگر‌تر می‌کند.

با او گرم و دوستانه، اما جدی برخورد کنید تا احساس امنیت کند. شاید بخواهد دلیل رفتارش را برای‌تان توضیح دهد. عکس‌العمل تند شما مانع اعتراف او می‌شود. می‌توانید با بیان نتیجه کار، کودک را تحت تاثیر قرار دهید. با او صحبت کنید، مفهوم درد را برایش توضیح دهید و بگویید این کار او باعث ناراحتی و آزار دیگران می‌شود. او را تشویق کنید تا با بیان ساده احساساتش را بازگو کند یا اگر هنوز قادر به درست حرف زدن نیست با ایما و اشاره و حالت چهره احساسش را نشان دهد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha