سلامت نیوز : ماجرای دنباله‌دار زاینده‌رود، در روزهای اخیروارد فاز تازه‌یی شده است. ازسویی بنابر‌اخبارمنتشر شده‌، دریچه‌های سد ‌زاینده‌رود با 10 روز ‌تاخیر از دیروز 22 تیرماه «بسته و جریان آب در رودخانه به صورت كامل قطع‌شد. چون حقآبه كشاورزان شرق اصفهان این‌بار به ازای كاهش 20 و 50 درصدی آب بخش‌های شرب و صنعت بالاخره به آنها تحویل داده شده و كاهش40 درصدی آورد آب مخزن سد دیگر اجازه جاری بودن آب در این رودخانه را نمی‌دهد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از اعتماد ؛ از سوی دیگر، وضعیت این رودخانه در پی بی‌درایتی برخی مدیران آب كشور و این استان در چند سال اخیر به قدری بحرانی شده كه امسال بسته شدن آب زاینده‌رود، همراه با تاكیدات و اخطارهای شدید استانی بوده و خبر از گره‌خوردن قطعی‌این بحران در اصفهان می‌دهد؛ تا جایی كه معاون وزیر نیرو با صراحت می‌گوید: «بحران و كمبود آب در اصفهان به حدی جدی است كه دریچه‌های سد زاینده‌رود باید هر چه زودتربه روی رودخانه بسته شود.»

البته با اشراف بر این مهم كه 42 درصد از محصولات كشاورزی این استان در حوضه زایندرود تولید می‌شود. 41 درصد از اشتغال بخش كشاورزی آن در كنار زاینده‌رود ایجاد شده است. 180 هزار هكتار از اراضی كشاورزی از حوضه زاینده‌رود آبیاری می‌شوند و بسته شدن آب این رودخانه عملا به معنای كاهش 35 درصدی دوباره محصولات كشاورزی و اضافه شدن میلیاردها تومان به خسارت چهار‌هزار و 600 میلیارد تومانی وارد آمده به این بخش در چندسال گذشته است؛ خسارتی كه البته به اعتقاد برخی از مسوولان، در برابر خسارت‌های احتمالی ناشی از بی‌آبی در بخش شرب و صنعت می‌تواند قابل تامل امااندك باشد؛ به گفته مسوولان این استان، میزان تولید آب شرب اصفهان طی پنج سال گذشته یك درصد كمتر شده و این در حالی بوده كه 16 درصد بر مشتركین آب آن اضافه شده است.

از سویی امسال با وجود كمبود 600 میلیون متر مكعبی آب پشت سد، كاهش آب انتقالی به دیگر استان‌ها ‌و ورودی 25 مترمكعبی‌، خروجی سد به 86 متر مكعب بر ثانیه رسیده و با این وجود اصفهان در بخش شرب با كاهش جدی فشار و قطعی آب دست و پنجه نرم می‌كند و این بحران مردم را به استفاده از پمپ‌های كمكی برای افزایش فشار آب كشانده است؛ ‌به گونه‌یی كه قیمت پمپ‌‌های آب ‌هم اینك به دو یا سه برابر قیمت قبلی خود رسیده و مسوولان آبفا را وادار كرده برای مقابله با این روند غیرقانونی- وصل مستقیم پمپ‌های مكش آب به انشعاب‌های منازل و واحدهای ساختمانی- دست به دامان مراجع قضایی شوند كه این برخورد قانونی با وجود یك‌میلیون و 160 هزار مشترك و آبرسانی به 50 شهر و 300 روستا چندان كار ساده‌یی نیست وچه بسا به مصداق راه رفتن روی پوست موز است؛ كما اینكه روش‌های نادرست مدیریتی توزیع آب در سال‌های اخیر، اینك باعث بروز چنین محدودیت‌ها و متوسل شدن به چنین راهكارهایی شده است و همه شاكیان فعلی زاینده‌رود مقصرند.

در همه سال‌های گذشته همواره حاشیه‌های این رود بر متن و اصل قضیه چرب‌تر بوده است. آنانی كه خود معركه این رود را برپا كردند، خوب می‌دانند كه اینك دیگر هیچ راهكاری برای نجات این رود نمانده است و هرچه كنند باز یك سر این قضیه می‌لنگد. اگر آب بخواهد در زاینده رود جاری بماند و چهره رود را بشوید، باید مردم یك استان منتظر غمنامه آب شرب باشند و طعم جیره‌بندی آب را بچشند. از سویی اگر آب زاینده رود بسته شود و رود بمیرد، همراه با آن كشاورزی و زمین‌های خشك در حسرت آب می‌مانند و هزاران كشاورز بیكار شده و رود می‌شود غم نان برایشان. با طرح‌های انتقال آب هم دیگر نه این رود، رود می‌شود و نه كشاورزی می‌تواند جان بگیرد كه معاون وزیر نیرو آب پاكی را ریخته است روی دست همه. پس باور اینكه اصفهان در بحث آب به بحران رسیده باور چندان سختی نیست و تنها راهی كه فعلا باقی می‌ماند مداراست. مدارای مردم با كم آبی و همه بی‌درایتی‌هایی كه به این رود شد و تاوانش را همه پس دادند.