به گزارش سلامت نیوز به نقل از شرق ؛ این عدم کارایی بهصورت آشکار نمایان شد تا به مرحلهای که امروزه نه در امر بهداشت موفق است و نه در امر درمان و آموزشپزشکی.معلوم نیست با چه منطقی دانشگاههای پزشکی که عهدهدار آموزشپزشکی بودند را در وزارت بهداری ادغام کردند و بهحرف مصلحان و کارکشتگان گوش ندادند و وضعی را بهوجود آوردند که حتی در نیمهراه به عیوب آن پی بردند ولی چون راهی طی شده بود کسی را روی بازگشت نبود، مثل وصفی که اخیرا در مورد دانشگاه تهران و دانشگاه ایران بهوجود آمد که نتیجه آن اول ادغام، دوم، تفکیک و عاقبت آن نامعلوم.
هر کاری یکشبه و بدون مطالعه انجام شد، حاکی از آن است که کسی منتظر عواقب نیست و کسی خود را مسوول تاوان و ضرر مادی و معنوی نمیداند و مسلم است در این میان جماعتی که ضرر میکنند و باید تاوان پس بدهند، استادان و دانشجویانی هستند که روزبهروز بر مشکلات آنها افزوده و بیاعتمادی آنها را سبب میشود. به غیر از موضوع ادغام دانشگاهها با وزارتخانه که بدون مطالعه کارشناسی انجام و مشکلات عدیدهای را باعث شد، اگر بگویم تکلیف وظایف گسترده وزارتخانهای که باید امر مهم بهداشت، درمان و آموزشپزشکی که هرکدام دنیایی از توانایی و کارایی را باید عهدهدار باشد، نامعلوم است، سخنی بهگزاف نگفتهام و محل بحث آن در جای دیگر است، بعد از این مقدمه که طولانی شد، لازم است نکاتی طرح و وظایف و چالشهای وزارتخانه را یادآور شوم، بهخصوص که هماکنون که روزنهای جهت بهبود گشوده شده است، تذکر آنها را ضروری میدانم.
اساس درمان بر بیمه استوار است و امروز به وضع نابهنجاری درآمده است و با وجودی که بیمهها به انحای مختلف، دولتی، خصوصی، وزارتخانهای و موسسهای و تکمیلی و طلایی در همهجا رخنه کرده است ولی از کارایی برخوردار نیست و بیماران با وجودی که ظاهرا بیمه هستند باید در ابعاد مختلف پزشکی، 70تا80درصد هزینه درمان را بپردازند.
- خودکفایی و خودگردانی بیمارستانها، نهتنها گشایشی را در امر درمان بهوجود نیاورده، بلکه بر دردها افزوده و آموزش را تحتالشعاع قرار داده است. آنچه برای بیمارستانها اهمیت دارد، درآمد بیشتر است و درمان و رضایت بیماران فراموش شده است.
- بیمارستانهای دانشگاهی دو امر عمده را عهدهدار هستند، درمان و آموزشپزشکی و بالطبع باید درمان رایگان باشد و هزینه نباید مانع آموزش و تحقیق شود. دولت باید برای درمان و آموزش بودجه مخصوص در نظر بگیرد و یا بیمهها، متقبل هزینهها شوند.
چه باید کرد:
- سروسامان بخشیدن به وزارتخانه فعلی بهداشت، درمان و آموزشپزشکی با برگزیدن متولیان دلسوز، خبره و باسابقه درمانی و آموزشپزشکی.
- امر آموزشپزشکی از وظایف وزارتخانه فعلی جدا شود و بهعهده دانشگاهها و انجمنهای پزشکی گذاشته شود، زیرا بهترین جایگاهی که میتواند این معضل را سروسامان بخشد دانشگاهها، انجمنها و تشکلهای پزشکی هستند. راه دیگر این است که امر آموزش مثل سابق بهعهده دانشگاهها گذاشته شود و دولت نظارت مستمر داشته باشد.
- بیمههای گوناگون و پراکنده فعلی به یک یا دو بیمه تقلیل یابد. بیمهها برنامههای خود و امکانات خود را اعلان کنند و مردم مخیر باشند یکی از آنها را انتخاب کنند، نه اینکه مردم را مجبور کنند هر بیمهای را بپذیرند. با رقابت بین بیمهها، بهترین نتیجه گرفته میشود.
- یکی از چالشهای موجود طرح پزشکخانواده است که متاسفانه با عملکردها و وعدهووعیدها، عملی نشده و فقط روی کاغذ و اعلامیه جا خوش کرده است. تا وقتی برای زیرساختارها فکر اساسی نشده، هر اقدامی میتواند حتی نتیجه معکوس بدهد و سرگردانی را سبب شود.
- مساله بیکاری و افزایش پزشک، مشکلاتی است که عدم رضایت اکثریت پزشکان را بهوجود آورده و موج مهاجرت را افزایش داده است. از افزایش بیرویه پزشک در دانشگاههای پزشکی باید جلوگیری کرد و برای آنها حساب و کتابی در نظر گرفت.
- یکی از وظایف عمده وزارتخانه، سروسامان بخشیدن وضع نابهنجار دارویی است. متاسفانه روزبهروز بر قیمت آنها افزوده میشود و بیم کمبودهای «کیفی» و «کمی» داروها هم وجود دارد.
- اعتمادسازی برای داروهای ساخت داخل.
- سروسامان بخشیدن به درمان بیماران سرطانی. وضع موجود کمبود، گرانی و حتی عدم دستیابی به آنها بیماران سرطانی را دچار نگرانی، یأس و ناامیدی کرده است.
مشکلات موجود و همه مشکلات متعدد دیگر که مجال گفتن آنها در اینجا نیست ایجاب میکند، نهایت دقت در انتخاب اصلح جهت تصدی وزارتخانه (بهداشت، درمان، آموزشپزشکی) انجام شود و وزارتخانه همواره تعامل نزدیک با دانشگاهها، انجمنهای پزشکی و نظامپزشکی برای برونرفت از وضع بحرانی فعلی داشته باشد.
نظر شما