اجرای طرح كنترل و پیشگیری از كودك آزاری از سوی سازمان بهزیستی در كشور از این جهت می تواند گام موثری در كاهش درصد كودك آزاری باشد كه مسوولان سازمان بهزیستی هم معترفند بسیاری از كودك آزاری ها در ایران به دلیل نبود آموزش های لازم و ناآشنایی والدین با دانش مهارت های زندگی و چگونگی رفتار با كودك رخ می دهد. چنانكه به زعم این مسوولان، علت بیش از 50 درصد كل كودك آزاری های ثبت شده در سامانه های پیگیری، فقدان آگاهی و ضعف اطلاع رسانی عنوان شده است.
اما جای خالی اطلاع رسانی مناسب در حالی است كه علاوه بر تاكید ماده 6 قانون حمایت از كودكان و نوجوانان – مصوب 1381 - كه تمام افراد و مو سسات و مراكز مسوول در نگهداری و سرپرستی كودكان را مكلف به اعلام موارد كودك آزاری به مقامات قضایی كرده و عمل غیر آن را مستوجب مجازات دانسته، كودك آزاری از جرایم عمومی است كه نیاز به شكایت شاكی خصوصی ندارد.
در عین حال نباید فراموش كرد كه به نظر می رسد این ماده قانون كارآیی مناسبی داشته زیرا آمار تماس های شش ماه نخست سال 91 با خط 123 اعلام می كند كه 76 درصدی تماس ها مربوط به گزارش كودك آزاری بوده است. بالابودن این آمار صرفا نشان از شیوع بالای كودك آزاری در كشور ندارد بلكه می تواند نشانی از افزایش آگاهی بزرگسالان درباره نشانه های كودك آزاری و آگاه بودن به لزوم گزارش دهی به مراجع مرتبط و مسوول باشد. با این حال، تجزیه آمار اعلام شده از سوی سازمان بهزیستی كشور نشان داده كه حدود 5/53 درصد از این موارد، آزار جسمی كودكان بوده است. در عین حال، گزارش سال 90 خط 123 هم اعلام می كند كه از مجموع 483 هزار و 773 تماس با این خط، هشت هزار و 618 تماس مربوط به گزارش كودك آزاری بوده كه بنا بر گزارش رسمی سازمان بهزیستی كشور، 8/49 درصد كودك آزاری ها مربوط به آزار جسمی، 3/31 درصد مربوط به غفلت، 5/12 درصد مربوط به آزار روانی و روحی و 7/2 درصد مربوط به آزار جنسی است.
علاوه بر آنكه در شش ماهه نخست سال 91 هم از مجموع 704 تماس مرتبط با اورژانس اجتماعی، 539 مورد مربوط به كودك آزاری بوده است.
گزارش 92 انجمن حمایت از حقوق كودكان چه می گوید:
آمار سه ماه نخست سال 92 انجمن حمایت از حقوق كودكان نشان می دهد كه از ابتدای سال 92 تا پایان فصل بهار، 12 مورد كودك آزاری به صدای یارا گزارش شده است. شیرین صدر نوری، مددكار انجمن حمایت از حقوق كودكان در عین آنكه نسبت به ادعای شیوع 20 الی 25 درصدی كودك آزاری در ایران تردید دارد، گوشه یی از مصداق وضعیت این جرم عمومی را گزارش های دریافتی صدای یارا می داند كه مقایسه آمار سال های 91 و 90 صدای یارا نشان از كاهش كودك آزاری در ایران دارد. وی البته تاكید می كند: «یكی از دلایل كاهش گزارش های كودك آزاری ممكن است متوجه كاهش گزارش های دریافتی صدای یارا باشد به این معنا كه افراد مطلع از یك كودك آزاری، نهادهای دیگری از جمله بهزیستی را برای گزارش دهی انتخاب كرده باشند. اما اگر برخی از افزایش شیوع كودك آزاری در ایران می گویند باید از آنها سوال كرد كه این افزایش در چه مقطعی زمانی، در چه نوعی از آزار كودك و نسبت به چه آماری مد نظرشان بوده و برآورده شده زیرا آمارهای صدای یارا و مقایسه گزارش های سال های 90 و 91 نشان از افزایش كودك آزاری در ایران ندارد.»
با این حال، حتی اگر تمام نهادهای دولتی و غیردولتی هم آمارهای خود از وضعیت كودك آزاری را كنار هم بگذارند نمی توان به وضعیت دقیقی از این آسیب اجتماعی دست یافت زیرا كودك آزاری علاوه بر آنكه یك آسیب اجتماعی بوده و بنا بر ماهیت خود، در خفا و پنهان صورت می گیرد، بسیاری از والدین، صرف نظر از هر سطح سواد و تمكن مالی، ممكن است با بسیاری از انواع كودك آزاری آشنا نباشند چنانكه نهادهای متولی حمایت از كودكان، حتی محرومیت از تحصیل كودك را در زمره كودك آزاری برمی شمارند در حالی كه فرهنگ روستا و بسیاری از اقوام بومی ایران متوجه این تاكید است كه كودك، كمك حال معاش و اقتصاد خانواده باشد و
بنابراین، تحصیل او در اولویت های توجه خانواده قرار نمی گیرد.
منبع: روزنامه اعتماد
نظر شما