به گزارش سلامت نیوز به نقل از بهار ؛ طبیعی است که در چنین رویکردی موردی که اتفاق میافتد کاهش اعتماد مردم و نخبگان به آمارهای ارائهشده است. برنامههای اعتیاد (کاهش تقاضا) در حوزه سلامت روانی و اجتماعی طبقهبندی و در اغلب کشورهای توسعهیافته و حتی درحال توسعه موضوعات عادی و فاقد بار امنیتی تلقی میشوند. اگر بخواهیم در یک نگاه کلی رویکرد برنامههای کاهش تقاضا را مورد بررسی قرار دهیم، میتوانیم بگوییم:
1-طی سیاستهای اتخاذشده در سالهای گذشته و باوجود افزایش قابل توجه کمی خدمات درمانی در این هشتسال (افزایش کلینیکهای درمان اعتیاد به پنجهزار)، روند اعتیاد به سمت افزایش تعداد معتادان، کاهش سن اعتیاد و همچنین پرخطر شدن مواد مصرفی و افزایش تنشهای خانوادگی و اجتماعی و قضایی سوق داده شده است.
2- فعالیتهای کاهش تقاضا بهویژه بخش پیشگیری از اعتیاد که شامل بخشهای پیشگیری عمومی و انتخابی بوده دچار افت و رکود شدید شده است. دولت در سالهای اخیر در برابر سیاستهای علمی و جهانی پیشگیری از اعتیاد که در همه جای دنیا این فعالیتها جزو وظایف جامعه، خانواده و مدارس و دانشگاههاست تلقی امنیتی داشته و رویکرد معقولی را دنبال نکرده است. همچنین رویکردها در بخشهایی خاص یکدست نبودند و آشفتگی و درهمریختگی در بخشهای مدیریت کلانی، میانی و خرد در تشخیص و تفسیر رویکردها و هم در اجرای مصوبات و آییننامههای بالادستی به طرز محسوسی به چشم میخورد.
3- در کشورهای توسعهیافته با توجه به بودجه عظیمی که به بخش سلامت تخصیص میدهند (حتی تا 25درصد بودجه ناخالص داخلی)، اما باز هم سازمانهای غیردولتی، مردم و خانوادهها برای ایفای نقش در برنامههای پیشگیری از اعتیاد تشویق میشوند. اما در این سالهای سپریشده، سازمانهای غیردولتی و بهویژه سازمانهای خیریهای که عمده فعالیتشان در حوزه پیشگیری از اعتیاد است دچار محدودیت قابل ملاحظه برای توقف برنامههای خود شده و اجبارا صحنه را رها کردهاند.
4-عمده فعالیتهای کاهش تقاضا در کشور ما هماکنون در حوزه درمان و کاهش آسیب متمرکز است و فعالان این بخش در سالهای اخیر فعالیتهای فراوانی انجام دادهاند، اما با توجه به فعالیتهایی که ارزشمند هستند، مسأله اعتیاد همچنان یکی از مسائل عمده بهداشتی و اجتماعی کشور است و حتی گاهی بهعنوان یکی از مسائل تهدیدکننده امنیت ملی شمرده میشود.
و اما برنامه رییسجمهوری منتخب باید شامل:
1-شناسایی و جمعآوری تیم کارشناسی متشکل از متخصصان این امر که باور جدی به حوزه پیشگیری از اعتیاد داشته و راه وصول به این هدف را از طریق مردم و سازمانهای غیردولتی بهعنوان اصلیترین قدرتی که همه فعالیتها باید برای آنها و هم از آنها نشات گرفته باشد، داشته باشند زیرا سیاستها و فعالیتهای بدون حضور مردم یکسویه و فاقد کارآمدی خواهند بود.
2- تغییر فضای امنیتی در حوزههای سلامت و بخش برنامههای کاهش تقاضا به روند معمولی، عادی و اتخاذ سیاستهای درهای باز و استقبال از حضور مردم و تشکلهای صنفی و غیردولتی.
3-تنظیم سیاستهای کاهش تقاضا با رویکردهای علمی متداول در اکثر مناطق دنیا و استفاده از تجارب بینالمللی بهویژه براساس رویکردهای دفتر کنترل جرائم و موادمخدر سازمان ملل و سازمان بهداشت جهانی.
4-هماهنگ کردن مدیران بخشهای بالا و میانی و پاییندستی و آموزش کارشناسان کاهش تقاضا با این سیاستها به منظور اثربخش کردن فعالیتهای پیشگیرانه.
5-مجاب کردن رسانه ملی به اختصاص وقت قابل توجه به پخش برنامههای پیشگیری از اعتیاد و همچنین استفاده رسانه ملی از سیاستهای کلی مصوب، با اولویت اصلی پیشگیری و سپس درمان و کاهش آسیب، بهطوری که برنامههای پخششده در تعارض با سیاستهای کلی شورای سیاستگذاری بالادستی نباشد و همچنین باور به حضور مردم، تشکلها و فعالان این بخش فارغ از هرگونه اعتقاد، مذهب، رنگ، نژاد، قومیت و گرایش سیاسی باشد.
نظر شما