سلامت نیوز : دومین وزیر بهداشت دولت دهم كه دوشنبه شب برای آخرین بار به عنوان وزیر در جمع خبرنگاران حاضر شد، صرف‌نظر از تمام اقداماتی كه طی 6 ماه وزارت خود انجام داده، یك لقب را از طبقه دوازدهم ساختمان شهرك غرب با خود همراه خواهد برد و آن، چیزی نیست جز «وزیر تغییرات». ظرف 6 ماه، بیش از 20 معاون و مدیركل در این وزارتخانه با حكم وزیر و معاونان وی عزل شدند و تغییر كردند و جای خود را به نیروی جدید سپردند. به نظر می‌رسد كه حجم قابل توجه تغییرات در سطوح مدیریتی در همین مدت كوتاه هم از چشم وزیر

چشم‌پزشك دور نمانده باشد در غیر این صورت وی، پاسخ به سوال «اعتماد» درباره این تغییرات را مثل دفعات گذشته با مزاح برگزار می‌كرد. اما دوشنبه شب و در مراسم افطار با خبرنگاران و در حالی كه معاون درمان وزارت بهداشت هم حضور داشت، «اعتماد» با اشاره به ابراز دلخوری‌های برخی از معاونان و مدیران عزل شده از تصمیم وزیر بهداشت یا معاونان وی برای عزل آنها از وزیر پرسید: «چرا دوره وزارت شما به پر تغییر‌ترین دوران وزارت بهداشت ملقب شده و علت این حجم گسترده تغییر و جابه‌جایی مدیران چه بوده؟»وزیر پاسخ داد: «معاونان و روابط عمومی اطراف وزیر هستند و مدیریت حكم می‌كند كه ما به افراد منصوب شده، اختیار تام بدهیم. اگر مدیر یا معاون، تغییراتی در سیستم خود ایجاد می‌كنند بنا بر محبت، ما را هم مطلع خواهند كرد و بنابراین، تغییرات در مجموعه معاونان، حق معاونان بوده است زیرا آنها مسوول و صاحب اختیار بودند.»

اما تغییراتی كه از طرف من انجام شد، تغییر معاون بهداشتی بود. بزرگ‌ترین نگرانی دكتر مصداقی‌نیا، معاون بهداشت سابق درباره تذكر مكرر دیوان محاسبات نسبت به لزوم پاسخگویی افراد دو شغله بود. معاون بهداشت به ما گفت كه كار علمی برای ایشان نسبت به كار اجرایی ارجح است و البته حق ایشان بود كه انتخاب كند. اما تغییر معاون آموزشی، تغییر نبود بلكه بازگشت به روند سابق وزارتخانه بود. معاون آموزشی وقت، دكتر ضیایی یك بورس تحصیلی گرفته بود كه در زمان وزیر سابق با استعفای ایشان برای گذراندن این بورس موافقت نشده بود اما اصرار داشت كه این بورس اهمیت بسیار زیادی دارد و بنابر اصرار ایشان و پس از استعفا، ما از دكتر عین‌اللهی دعوت به كار كردیم در عین حال كه از همان روز نخست، دوستان درباره مشكلات ناشی از انتزاع شورای تخصصی و معاونت آموزشی صحبت می‌كردند و تمایل بر ادغام مجدد دو بخش داشتند. بنابراین ما با ادغام این دو بخش، بازگشتی به ساختار گذشته داشتیم و فردی عزل نشد. رییس سازمان غذا و دارو هم چند سال قبل بازنشسته شده بود و برای حفظ ایشان در همین سمت، لازم بود كه ما مسیر دوباره‌یی را برای دریافت مجوز ابقای ایشان طی كنیم یا اینكه فرد جدیدی در این سمت منصوب شود كه تصمیم‌گیری در این مورد از اختیارات ما بود.

بنابراین فرد جدید در این سمت منصوب شد. وقتی من به وزارت بهداشت آمدم، تكلیف مركز روابط عمومی نامعلوم بود و قرار بود بر اساس پیشنهاد معاونت توسعه وزارت بهداشت، دفتر روابط عمومی به مركز ارتقا یابد و من هم درصدد تعیین تكلیف این پیشنهاد بودم كه مدیر روابط عمومی استعفا داد و استعفای خود را در سایت‌های خبری منتشر كرد و ما را در مقابل عمل انجام شده قرار داد. اما شاید تنها مورد عزل كه از طرف من صورت گرفت درباره معاون پارلمانی وزارت بهداشت بود. دكتر رمضان محسن‌پور در ابتدای حضور من، معاون پارلمانی وزارت بهداشت بود. در عین حال تغییر رییس دفتر وزارتی، حق یك وزیر تازه وارد است و اگر وزیر جدید، این مسوول را تغییر ندهد احتمالا مشكلی دارد. من در وزارت بهداشت فقط یك آشنا و رفیق داشتم و ایشان هم معاون پارلمانی بود كه رفاقت ما 30 ساله است و ایشان از نظر من مرد محترم و دلسوزی است اما ضرب‌المثلی می‌گوید كه آنجا كه كار شروع می‌شود رفاقت تمام می‌شود.

فلسفه وجود معاون پارلمانی این است كه درخواست نمایندگان مجلس را پاسخگو باشد و اگر نمایندگان كمیسیون مربوطه، با معاون پارلمانی وزارتخانه‌یی راحت نباشند، فلسفه حضور او منتفی است. به همین دلیل آقای محسن‌پور از سمت خود؛ معاونت پارلمان تغییر كرد و به عنوان رییس دفتر وزارتی منصوب شد. اما پس از 3 ماه حضور در دفتر وزارتی، من با فردی مواجه شدم كه 30 سال سابقه ریاست دفاتر وزارتی را داشت و تفاوت عملكرد وی با آقای محسن‌پور از زمین تا آسمان بود. اینجا شایسته سالاری حكم می‌كرد كه از بحث رفاقت صرف‌نظر شود و كسی را به كمك بگیریم كه حداكثر توانایی را داشته باشد. در واقع تغییر آقای محسن‌پور، تنها تغییری بود كه از سوی من انجام گرفت.»

طریقت منفرد ضمن آنكه در پاسخ به «اعتماد» تاكید كرد كه هیچ یك از تغییرات سیاسی نبوده گفت: «كسانی كه به رفتار من دقت داشته باشند متوجه می‌شوند كه معمولا به آسانی زیر بار كارهای سیاسی در اجرا نمی‌روم. چنان كه نظرات معاون درمان وزارت بهداشت بسیار مخالف نظرات من است اما فرد بسیار محترم و مسلط به مسائل درمان و در واقع یك بایگانی سیار است كه حیف است از وزارت بهداشت برود.»