سلامت نیوز : درحال حاضر علاوه بر سوءمصرف موادمخدر سنتی مانند تریاك، هرویین و... شاهد سوءمصرف مواد اعتیادآور صنعتی مانند شیشه، اكستازی، LSD و... در كشور هستیم. به طوری كه درحال حاضر الگوی مصرف مواد اعتیادآور در كشور درحال تغییر است. این مواد نسبت به موادمخدر سنتی مكانیسم پیچیده‌تری داشته و برعكس مخدرهای سنتی كه حالت لخت شدن، خواب‌آلودگی و سستی می‌دهند، فرد را به پرخاشگری، برون‌گرایی و تحرك زیاد می‌كشانند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از اعتماد ؛ این عارضه باعث می‌شود فرد دچار خطا در افكار، ادراك و احساسات شود و به تبع آن توانایی تشخیص واقعیت را نداشته باشد، همین اثرات باعث شده كه ارتكاب جرایم و جنایات توسط این افراد از احتمال بیشتری برخوردار باشد. اگر میزان كشفیات مواد مخدر را ملاك ارزیابی وضعیت موجود قرار دهیم باید اذعان كنیم كه حدود یك‌سوم كشفیات، از دسته مواد مخدر صنعتی و نوظهورهستند.

تكدی‌گری: رشد متكدیان در شهرها هم یكی از آسیب‌های اجتماعی است كه متاسفانه با وجود گسترش متكدیان زن در خیابان‌های تهران، آماری درباره تعداد این افراد وجود ندارد. نمی‌شود این افراد را سرشماری كرد ولی می‌توان حضور بیشتر و قابل مشاهده‌تر آنها در میدان‌ها و خیابان‌ها را ملاك قرار داد و نتایج مشاهدات بیرونی نشان می‌دهد كه تعداد متكدیان زن افزایش پیدا كرده است. وقتی اعتیاد، ایدز، طلاق و بیكاری زیاد می‌شود باید منتظر افزایش تكدی‌گری اقشار مختلف هم بود. عده‌یی از زنانی كه در خیابان به دنبال كسب درآمد از راه تكدی‌گری هستند، معتادند، عده دیگری مبتلا به ایدز هستند، برای عده‌یی از آنها جایی در خانه نیست و عده‌یی هم برای تامین معاش این كار را انجام می‌دهند. اگر به 15 - 10 سال گذشته برگردیم، با متكدیان زن و دختر كمتری مواجه بودیم اما امروز این طور نیست. البته یكسری از متكدیان فصلی هستند و در تابستان‌ها به این كار رو می‌آورند. از آنجا كه در تابستان امكان اقامت بیشتری در خیابان هست، در این فصل با حضور بیشتر متكدیان و دستفروش‌ها مواجه می‌شویم. از طرف دیگر، زنان متكدی در طول سال ممكن است به علت تحصیل فرزندان‌شان، بیشتر وقت‌شان را در خانه بگذرانند اما در تابستان همراه با كودكان‌شان به خیابان می‌آیند.

كودكان كار: كودكان سازندگان فردای جامعه‌اند به شرطی كه در دوران كودكی از امكانات كافی برخوردار باشند تا افرادی توانمند و موثر بار آیند. در غیر این صورت نه‌تنها در ساختن جامعه نقشی نخواهند داشت، بلكه به علت مشكلاتی كه دارند، می‌توانند برای جامعه نیز مشكل‌آفرین باشند. تنها بخش اندكی از درآمدی كه كودكان كار با كار خود تولید می‌كنند به آنان تعلق می‌گیرد و سهم بیشتر آن نصیب باندها و افرادی می‌شود كه این كودكان را استثمار می‌كنند در نتیجه كار این كودكان نه‌تنها به رفاه كودك و خانواده آنان، بلكه حتی به رونق اقتصاد توسعه‌مدار كه در خدمت ارتقای سطح زندگی مردم جامعه باید حركت كند هم منجر نمی‌شود و برعكس سوءاستفاده از كودكان و استثمار را رواج می‌دهد.

بررسی‌های انجام شده كه معمولا پراكنده است نشان می‌دهد كه عوامل اقتصادی، اثرگذاری بیشتری دارند. در واقع پدیده كار كودكان در خیابان یا مكان‌های دیگر به علت فقر خانواده و ناشی از نیاز خانواده به كار كودك است و گسترش آن نیز بیشتر تابع همین پدیده است. آمار مركز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی كه در بهمن ماه سال 1390 منتشر شد، از تعداد 3 میلیون و 265 هزار كودك بازمانده از تحصیل خبر می‌داد كه همین آمار نشانه این گسترش است.

كودك‌آزاری: كودك آزاری واقعیتی است كه بیانگر وجود مشكلات روانی، اجتماعی در حوزه خانواده و اجتماع بوده و می‌تواند شاخصی از ناكارآمدی سیستم سلامت روان و حمایت‌ها و مراقبت‌های لازم از كودكان باشد. در واقع كودك‌آزاری بخشی از یك مشكل یا آسیب اجتماعی به نام خشونت خانگی است و حتی برخی تحلیلگران آن را در كنار همسرآزاری قرار داده‌اند. اگر به كودك‌آزاری به عنوان جزیی از سیستم آسیب‌های اجتماعی نگاه كنیم، به این معنا كه كودك‌آزاری هم می‌تواند علت بروز سایر مشكلات روانی و اجتماعی و حتی بهداشتی بوده و هم معلول آسیب‌هایی همچون سوءمصرف یا وابستگی به مواد مخدر، ازدواج‌های ناموفق و طلاق، فقر و محرومیت اجتماعی باشد، پس برای پیشگیری از آن باید به تمام فرآیند‌هایی كه موجب بروز، تقویت و افزایش بار این آسیب می‌شود، توجه كرد.

فرار از خانه: موضوع فرار از خانه یكی از بازتاب‌های خشونت خانگی است كه به دلیل تاثیرات اجتماعی آن قابل تامل است. اعمال خشونت‌های روحی، جسمی و جنسی از سوی اعضای خانواده عامل بسیار مهمی در فرار برخی از دختران است. علاوه بر این بسیاری از والدین آگاهانه یا ناآگاهانه با تبعیض بین فرزندان، موجب اختلاف بین آنها و دلسردی از زندگی می‌شوند. تبعیض در مواجهه با خطاها و اشتباهات فرزندان دختر و پسر و عدم اتخاذ رویه منطقی برای برخورد با خطاهای فرزندان و تنبیه تبعیض‌آمیز بر اساس برتری پسر بر دختر یا بالعكس، موجب سلب اعتماد به نفس و بدبینی فرزندان نسبت به والدین می‌شود.

چه باید كرد: از منظر كلان باید راهكارهای اجرایی و عملیاتی منطبق بر رویكردهای چندگانه تنظیم شود. نخست آنكه نگاه به آسیب‌های اجتماعی باید نگاه درمانی، ریشه‌یی و اصولی باشد. باید به دنبال پیشگیری و كنترل آسیب‌های اجتماعی از منظر حلقه نخست زنجیره علت‌ها باشیم. نه اینكه فقط به جهت كاهش آمار، معلول را در فضای تیره و غبارآلود پنهان كنیم. دوم آنكه موضوعات اجتماعی ذاتا موضوعات اجتماعی هستند و نه امنیتی یا انتظامی. باید از غالب شدن نگرش امنیتی به مدیریت آسیب‌های اجتماعی جلوگیری كنیم. توجه به موضوع نشاط اجتماعی یكی از اصلی‌ترین رویكردهای چشم‌انداز 20 ساله كشور است. هرچقدر به این شاخص عنایت بیشتری داشته باشیم پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی سهل‌تر خواهد بود. فراموش نكنیم كه تجربه جهانی در ملل مختلف بیانگر آن است كه انكار و پرده‌پوشی آسیب‌های اجتماعی به مستتر شدن آسیب‌ها كمك می‌كند نه به كنترل آنها.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha