سلامت نیوز: یک روانشناس کودک می‌گوید: خانواده‌ها از مداخله خودسرانه برای ترک دادن ناخن جویدن کودک خود خودداری کنند.

عظیم عظیمی در گفت وگو با ایسنا، اظهار داشت: ناخن جویدن کودکان معمولا دو حالت دارد که حالت اول به عنوان یک اختلال عادتی محسوب می شود که در آن ناخن جویدن با یک فرآیند خوشایند دیگر همراه شده و کودک نسبت به آن شرطی شده است.

وی ادامه داد: درمان این نوع از ناخن جویدن از طریق رفتار درمانی انجام می شود.

به گفته این روانشناس کودک، نوع شای‌ تر آن، ناخن جویدن نوروتیک است که نشان می‌دهد کودک از یک مورد اضطراب زا رنج می برد و برای درمان آن علاوه بر رفتار درمانی، لازم است اضطراب کودک نیز درمان شود.

عظیمی تصریح کرد: از دیدگاه روانکاوی کودک برای فرار از اضطراب و رسیدن به آرامش تلاش می کند با قرار دادن یک شی بر روی لب‌های خود به دوران شیرخوارگی و آرامش حاصل از شیر خوردن بازگردد.

وی درباره منشا ناخن جویدن گفت: دلیل اصلی این رفتار اضطراب است که این اضطراب می تواند ناشی از مشاجره والدین، مشاهده فیلم‌های خشن، سخت‌گیری بیش از حد خانواده و ... باشد.

این روانشناس کودک با تاکید بر اینکه اگر ناخن جویدن درمان نشود می‌تواند تا پایان عمر با فرد همراه باشد، یادآوری کرد: چون تا قبل از دو سالگی کودک دندان ندارد، ناخن جویدن به شکل مکیدن انگشت بروز می‌کند و پس از آن که کودک دندان در آورد با جویدن ناخن همراه خواهد بود.

عظیمی با بیان اینکه ناخن جویدن در پسرها بیشتر از دخترها مشاهده می شود، افزود: پسر بچه‌ها بیشتر از دخترها با موانع اضطرابی و بازی‌های خشن در ارتباط هستند.

وی از خانواده‌ها خواست تا از روش‌های نادرست سنتی از جمله استفاده از داروی تلخ روی انگشت کودک و خشونت خودداری کنند و برای درمان ناخن جویدن با یک روانشناس کودک مشورت کنند.

به گفته این روانشناس به کار بردن خشونت برای ترک ناخن جویدن باعث می‌شود کودک اختلالات رفتاری دیگری از جمله کندن مو، جویدن نوک مداد و یا یقه لباس را جایگزین آن کند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha