روایت فیلم‌هایی چون «هیس! دخترها فریاد نمی زنند»، روایت تلخ‌کامی‌های اجتماعیست که از بسیاری نقایص و پایه‌های تربیتی غلط افراد جامعه خصوصا والدین نشات می‌گیرد.

کودکانی که در سکوت فریاد می‌زنند!
سلامت نیوز: روایت فیلم‌هایی چون «هیس! دخترها فریاد نمی زنند»، روایت تلخ‌کامی‌های اجتماعیست که از بسیاری نقایص و پایه‌های تربیتی غلط افراد جامعه خصوصا والدین نشات می‌گیرد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از پایگاه خبری زنان‌پرس؛ روایت فیلم‌هایی چون «هیس! دخترها فریاد نمی زنند»، روایت تلخ‌کامی‌های اجتماعیست که از بسیاری نقایص و پایه‌های تربیتی غلط افراد جامعه خصوصا والدین نشات می‌گیرد.

در رابطه با این‌که چرا دادگاه از کنار اتفاقات ناهنجاری که در دوره کودکی «شیرین» _ نقش اول زن_ گذشت و بالاخره با وجود شواهدی که وجود داشت، حکم قصاص را برای او به اجرا درآورد _ با وجود سوالات و شبهات زیادی که وجود دارد_ می‌گذرم زیرا هدف خود را از نگارش این سطور تحلیل صرفا اجتماعی تعریف کردم نه تحلیل قضایی و حقوقی.

در فیلم آن‌چه در حوزه «خانواده» خیلی نگاه مخاطب را جلب می‌کند، غفلت دو خانواده ثروتمند و پر مشغله نسبت به کودک دخترشان است که در نتیجه باعث به وجود آمدن آسیب اجتماعی «تجاوز» شده و خانواده‌ها را به دلیل شهرت اجتماعی و ترس از آبروی ریخته شده، نگران و پریشان کرده است.
دقت در همین بخش فیلم، مرا واداشت تا نکات زیر را یادآور شوم:

آمار تعرض به پسر بچه‌ها هم کم نیست!


با توجه به برخی آمارهای موجود و حتی آمار شنیده شده اما نوشته نشده، آمار تجاوز به کودکان، آمار قابل ملاحظه‌ای است و علاوه بر تعرضاتی که در سال به دختر بچه‌ها می‌شود، تجاوز و تعرض یه پسر بچه‌ها نیز کم نیست!
به گزارش اکوفارس فرمانده ناجا آمار دقیقی از تجاوز جنسی داده که شگفت‌آور است، نه به خاطر بعضی ارقام بالا بلکه به این دلیل که درصد تجاوز به مردان بیشتر از زنان شده است!
«به گفته ایشان سال ۹۰، ۹۰۰ پرونده تجاوز ثبت شده که حدود ۴۰‌ درصد آمار تجاوز مربوط به زنان و ۶۰‌ درصد مربوط به مردان (لواط) است که معمولا علیه افراد زیر ۱۵ سال و با اغفال صورت می‏گیرد.»

تجاوز برای کودکان خانواده‌های کم درآمد نیز رخ می‌دهد

آن‌چه در فیلم به نمایش درآمده تجاوز به کودکان دختر آن هم در دو خانواده متمول بوده که در واقع مشغله و تعدد امور شغلی آن‌ها منجر به فجایع شرح داده شده در فیلم می‌باشد.
نباید فراموش کرد که علاوه بر این‌که تصویر ارائه شده در فیلم دور از واقعیت نبوده و عین واقعیت است، بلکه باید بپذیریم که در برخی شهرستان‌های دور و روستاها نیز که از شرایط مالی و اجتماعی خوبی برخوردار نیستند، چنین اتفاقات ناهنجاری رخ می‌دهد و این نشان از این دارد که جامعه و والدین ما در بسترهای گوناگون اجتماعی، نه خود از تربیت صحیحی برخوردار بوده‌اند و نه متاسفانه فرزندانشان را در برابر خطرات اجتماعی واکسینه کرده‌اند.
 مثلا در یک خانواده کم درآمد، پرفرزند و در طبقه اجتماعی پایین نیز  می‌تواند چنین آسیب‌هایی گسترش یابد چراکه توجه زیاد والدین به تامین نیازهای اساسی و دغدغه بیش از حد به نان شب داشتن، آن‌ها را از بسیاری اتفاقاتی که در روزمرگی فرزندانشان رخ می‌دهد باز می‌دارد یعنی در خانواده ثروتمند ولع بدست آوردن ثروت و در خانواده فقیر ترس از دست ندادن مال ، دلایلی می‌شوند برای غفلت و دوری از هم‌صحبتی با فرزندان!

مهارت «نه گفتن» را به کودکمان بیاموزیم

ضعف اصلی بسیاری از والدین ما در حوزه تربیت فرزند، ناتوانی آن‌ها در آموزش «نه» گفتن در مواقع ضروری به کودک است؛ همین باعث شده که اگر کودکی مجبور باشد که ساعاتی از روز را تنها مانده یا در کنار فرد غریبه‌ای سپری کند، چون آموزش لازم را در هشدارهای تربیتی والدینش فرا نگرفته، نسبت به محبت‌های بی‌مورد و به عبارتی سوء استفاده آن‌ها نتواند عکس‌العمل مناسب را نشان داده و دچار آسیب‌های سطحی و عمیق جسمی و روحی شود. لازم به ذکر است که آسیب به فرزندانمان می‌تواند هر رفتار و توجه اضافی از جانب فرد خاطی باشد؛ مثلا لبخندهای ممتد و بی‌جا، لمس دست و هر قسمتی از بدن، بوسه، نگاه عمیق و معنادار، هدیه‌های کوچک و بزرگ و بسیار روش‌هایی که حتی امکان دارد توسط اطرافیان نزدیک نیز کودکمان را تهدید کند!

فرزندم از حرف زدن نترس!

می‌توان در حین گوشزد کردن برخی نکات تربیتی در رابطه با افراد غریبه و افراد خارج از حوزه خانواده، این مساله را نیز به فرزندان بگوییم که « من _ پدر و مادر _ اگر مشغله کاری هم داشته باشم، تو _ فرزند_ در اولویت برنامه‌های زندگی من هستی و  دوست دارم مشکلاتت را برای من مطرح کنی و من تا جایی که توان داشته باشم کمکت می‌کنم. در واقع در این‌جا به فرزندمان یاد می‌دهیم که از حرف زدن، بیهوده نهراسد!
جای تاسف است ک گاهی این شکل تعرضات و رفتارهای انحرافی توسط برخی خویشاوندان نزدیک چون دایی، عمو و اقوام نزدیک نیز صورت گرفته که برخی والدین به دلیل رابطه هم خونی و اعتماد بیش از حد، حریمی بین فرزندشان و محارم قائل نشده و در برخی مواقع _ خیلی از اوقات این شکل تجاوزات و تعرضات خانوادگی پنهان می‌ماند_ بعد از وقوع حادثه ناگوار برای فرزندشان، فقط پشیمان شده‌اند….

آسیب روحی تجاوز از آسیب جسمی عمیق‌تر است

نباید فراموش کنیم با نمونه به نمایش درآمده در فیلم _ شیرین_، متوجه می‌شویم که مشکلات روحی ناشی از تجاوزات خیلی عمیق‌تر از آسیب‌های جسمی است و امکان دارد که فرد علاوه بر قتل دیگران، به خودکشی دست بزند و در سطوح دیگر به انزوای اجتماعی و بیماری‌های روانی درمان ناپذیر مبتلا گردد.

محیط خانه خوابگاه نیست!

همیشه باید این نکته را در رابطه با فرزندانمان به خاطر داشته باشیم که تامین معاش خانواده لازم و ضروریست اما اگر قرار است ۲۴ ساعت روز را به ۳ شیفت کاری تبدیل کنیم و محیط خانه را فقط به عنوان خوابگاه بدانیم، نباید از وقوع اتفاقات وخیمی چون آن‌چه در فیلم مذکور به نمایش درآمد تعجب کرده و بر سر و صورت بکوبیم!
هر انسانی به دنبال کمال و رسیدن به شرایط بهتر در زندگیست چه زن و چه مرد، اما نباید به بهای ارتقاء اجتماعی، فرزند خود را قربانی کرده و روح زندگی سالم و معنوی را در درون او خاموش سازیم، ما نسبت به تمام آن‌چه خداوند به امانت در اختیار ما گذاشته مسئولیم.

والدین محترم!

لطفا نکات تربیتی خود را در یک فضای آرام  و نه متشنج و عصبی، آن هم با لحنی گیرا و دوستانه برای فرزندانتان بازگو کنید و در ضمن آن‌ها را به بی‌اعتمادی و بدبینی نسبت به دیگران تشویق نسازید، زیرا فرزند شما باید بتواند در جریان  اجتماع رفت و آمد و زندگی کند!

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha