مطالعات "انجمن خیریه آلزایمر ایران " نشان می‌دهد كه بیش از ۱۸۲هزار بیمار آلزایمری در كشور وجود دارند كه بسیاری از آنها و یا حتی افراد خانواده هایشان ، از این بیماری كمترین اطلاعاتی ندارند و اطلاعات جامعه پزشكی نیز دراین خصوص محدود است.
آمار دریافتی ازانجمن خیریه آلزایمر ایران می‌گوید كه تنها ۷۰۰نفر از افراد مبتلا كه بیماری در آنها شناخته شده تحت پوشش خدمات این نهاد خیریه هستند و شمار نامشخصی از كمك‌های سایر نهادها بهره‌مند می‌شوند و بقیه تحت پوشش هیچ‌گونه حمایتی نیستند.
ابتلا به آلزایمر را شاید بتوان غم انگیزترین اتفاقی دانست كه ممكن است در زندگی یك فرد رخ دهد و ثمره سال‌ها تلاش و انبوه خاطرات او را، آن هم در زمانی كه انسان با یاد گذشته‌ها نیرو می‌گیرد، از بین می‌برد.
این بیماری از كجا نشات می‌گیرد و چطور می‌شود باآن مبارزه كرد؟ این یقینا سوال عده زیادی است.
در پایگاه اینترنتی "آلزایمر" در آمریكا ، آلزایمر " یك بیماری تحلیل برنده وپیش رونده قوای عقلانی سیستم عصبی مركزی‌انسان تعریف شده‌است كه منشا آن هنوز ناشناخته مانده ودرمان قطعی هم برای آن تا به حال كشف نشده‌است." در این بیماری تغییرات متعددی در مغز بیمار رخ می‌دهد كه باعث كوچك شدن مغز وازبین رفتن سلول‌های مغزی می‌شود وبه جای آنها لكه‌های متعددی با اشكال خاصی به نام "پلاك‌های پیری " می‌نشیند.
علامت دیگر بیماری وجود كلاف‌های ظریف مارپیچی شكل درسلول‌های مغزی است كه در نهایت سلول‌های سالم را از بین می‌برد و بیمار دچار "دمانس - زوال عقل" می‌شود . زوال عقل دراین بیماران تا به آنجا پیش خواهد رفت كه بیمار قدرت حافظه ، قضاوت ، استدلال و كنترل رفتار و احساسات خود را به تدریج از دست می‌دهد.
هر چند كه علت اصلی آلزایمر ناشناخته است ، اما محققان عواملی مثل سن و پیشه خانوادگی را با این بیماری بی‌ارتباط نمی‌دانند. تحقیقات در انجمن خیریه آلزایمر ایران كه همراه با اطلاعات بیشتر در خصوص این بیماری روی سایت آن ارایه شده، نشان می‌دهد "اكثر افراد مبتلا به آلزایمر بالای ۶۵سال سن دارند و هر چقدر سن بالاتر می‌رود، احتمال ابتلا به این بیماری بیشتر می - شود."
ازطرف دیگر،افرادی كه‌یكی ازوالدین، برادر و یا خواهرشان مبتلا بوده‌اند، شانس بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند. اما در مجموع هیچیك از این عوامل به طور صددرصد موجب بیماری نمی‌شود.
در سال‌های اخیر تعداد مبتلایان به آلزایمر در جهان روند رو به رشد داشته است . گزارش اخیر مجله تخصصی " لانت " چاپ آمریكا، حاكی ازآن است كه " در هر ۷ثانیه ، یك نفر در جهان به آلزایمر دچارشده و هر ۲۰سال ، تعداد افراد مبتلا به این بیماری دو برابر می‌شود".
گزارشی كه به سفارش "انجمن جهانی آلزایمر- " ADIتهیه شده ، تخمین می - زند كه "در حاصل حاضر ۲۴/۳میلیون نفر در جهان مبتلا به آلزایمر هستند و هر سال ۴/۶میلیون نفر به این تعداد اضافه می‌شود و تا سال ۲۰۴۰این رقم به ۸۱/۱میلیون نفر خواهد رسید كه بیشتر آنها ، ساكنان كشورهای در حال توسعه خواهند بود ."
این آمار هشداری است به تمام دولت‌های دنیا كه برنامه ریزی خود را به سمت اختصاص منابع مالی كافی به بهداشت و رفاه سالمندان سوق دهند، زیرا به گفته رییس هیات مدیره ، ADIآمارها نشان می‌دهد كه " ما با یك بمب ساعتی روبه رو هستیم ."
امسال صدمین سالگرد شناسایی نخستین مورد بیماری آلزایمراست . در این صدسال كارهای زیادی دردنیا در زمینه شناخت علل و علایم و درمان این بیماری انجام شده ، اما اگر شناخت از این بیماری از بین برنده درهمین حد بماند ، صد سال آینده بسیار ناامیدكننده خواهد بود.
آلزایمر در همه افراد مبتلا ، روند رشد ثابتی ندارد. درست است كه بیماری آلزایمر در نهایت برتمام جنبه‌های زندگی فرد مثل فكر كردن، احساسات واعمال اثر می‌گذارد ، ولی این اثرات در افراد متفاوت است و بسیار دشوار است كه بتوان ترتیب علایم یا سرعت بیماری را در هر شخص پیش بینی كرد. با این وصف، آنچه مسلم است حتی در زمان پیشرفت بیماری كه شخص به تنهایی قادر به انجام كارهای شخصی خود نیست، فرد بیمار هنوز می‌تواند قدردانی خود را ابراز كند و احساساتی چون خوشحالی ، خشم ، ترس و عشق را نشان دهد .
به‌همین جهت است كه با آگاهی از شخصیت بیمار و تجارب زندگی گذشته او، می - توان تدابیری اندیشید تا زندگی فعلی او از كیفیت خوبی برخوردارشود.
پیشتر اشاره شد كه آلزایمر نوعی بیماری ناهمگن از نظر ژنتیكی است كه در تمام نژادها دیده می‌شود. آمارها نشان می‌دهد ۵درصد بیماران دچار بیماری خانوادگی باتظاهر زود هنگام، ۱۵تا ۲۵درصد دچاربیماری خانوادگی با تظاهر دیررس ، و ۷۵درصد مبتلا به بیماری تك گیر می‌باشند . پیمایش‌ها همچنین در ۱۰درصد موارد ، آلزایمر خانوادگی ، توارث اتوزومی غالب ، و بقیه چند عاملی را نشان می‌دهند.
مهمترین یافته‌های شناختی بیماری آلزایمر، رسوب دو پروتئین رشته‌ای "پپتید بتا آمیلویید تاو " در مغز می‌باشند. در اكثر موارد ، بیماری آلزایمر در اشخاص مسن و در فاصله زمانی ۸تا ۲۰سال به تدریج رشد می‌كند. قربانی این بیماری، ابتدا افت حافظه پیدا می‌كند و اغلب گم شدن حتی درخانه خود بیمار نیز پیش می‌آید و به‌مرو زمان ، بیمار جهت‌یابی خود را به شدت از دست می‌دهد تاآنجا كه اشخاص و حتی اعضای خانواده خود را نمی‌شناسد و هیجان‌های كودكانه نشان می‌دهد و از عهده نظافت خود و لباس پوشیدن بر نمی‌آید.
سالمندانی كه‌ازبیماری آلزایمر یا از اختلال‌های حافظه‌ای سبك رنج می‌برند می توانند عادات خود را انطباق دهند . همه ما ، پیر و جوان می‌توانیم یك دفترچه یادداشت و یك مداد در جیب خود یا در كنار تلفن داشته باشیم و پیام -های خود را خیلی راحت در آن بنویسیم . ما حتی می‌توانیم یك تقویم به همراه داشته باشیم و رویدادهای پیش بینی شده، حتی كارهای روزمره را در آن بنویسیم.
اشخاصی كه از افت حافظه رنج می‌برند ، می‌توانند روی روزهایی كه سپری می‌شود ، خط بكشند . می‌توانند از داروهایی استفاده كنند كه مقدار آنها برای هر روز از هفته و ماه مشخص شده‌است . برقراری نظم روزانه و كمك گرفتن از وسایل كمك حافظه ،بسیاری از سالمندان را كه توانایی تشكیل خاطرات تازه ندارند ، از دشواری‌های حاد نجات می‌دهد.
متخصصان ADIتوصیه می‌كنند: اگر یكی از اعضای خانواده دچار این بیماری است ، حالت خصومت آنها را به خود نگیرد، محیط خانه را طوری تغییر دهید كه فرد بیمار دچار آسیب بدنی نشود . اگر مراقبت از یكی از اعضای خانواده كه دچار آلزایمراست را به عهده دارید ، از دیگران درخواست كنید تا بتوانید به خود استراحت دهید .از اینكه نیاز به استراحت و فراغت دارید،احساس گناه نكنید، حتی اگر بیمار از این مساله احساس رضایت نداشته باشد.
ADIبه خانواده افراد مبتلا به آلزایمر همچنین سفارش می‌كند ، اگر گروه حمایتی برای خانواده این دسته از بیماران وجود دارد، به‌آن بپیوندید و اگر وجود ندارد ، به ایجاد آن اهتمام ورزید.
نظر شما