سلامت نیوز : موش‌های تهران به سادگی پاسخ مدعیان تخصص و تجربه را دادند. حال دیگر آنها با خوردن زغال که در حال حاضر به علت رواج فرهنگ استفاده از قلیان در سراسر شهر پراکنده و موجود است، خود را در برابر انواع سموم مصون کرده‌اند و به اکسیر ضدسم دست یافته و از آن به‌عنوان فیلتری قوی برای جذب و دفع انواع سموم استفاده می‌کنند.

آنچه در رابطه با معضل رتها(موش‌های شهری) باید گفت، چیست؟

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ؛ قاعدتا وقتی این سوال مطرح می‌شود ما شاهد پاسخ‌هایی هستیم که آنها را می‌توان در هر کتاب یا سایت علمی معتبر به دست آورد و نتیجه‌ای جز شکست برای ما نداشته جز آنکه حالا ما شاهد پیشنهاد کنار آمدن با موش‌ها، از سوی بعضی از افراد هستیم. یا اینکه باید منتظر باشیم تا دانشمندان خارجی به یک راهکار جدید در این زمینه برسند تا ما نیز بتوانیم از آن کپی‌برداری صرف نمائیم. موش‌ها نه از میزان تحصیلات در این رشته می‌ترسند ونه از دانشمندان این حوزه. آنها با داشتن عمر کوتاه که حدود دو سال است، توانسته‌اند در این روند تکاملی و همجواری با انسان متخصص زندگی پایدارتر شوند و در حالی که مسئولان مربوطه با تئوری‌های علمی به تقابل با آنها در یک فضای مجازی می‌پردازند آنها ثابت کرده‌اند که در عمل پیروز این مبارزه هستند و جمعیت رو به رشد و روز افزون آنها خود مصداق این مطلب است. پس تاریخچه مبارزه با موش و شکست‌های پی‌در پی در این حوزه دارای هیچ برگ زرین نبوده تا کسی مدعی داشتن افتخاری در این حوزه باشد‌. اما متاسفانه ما هنوزهم شاهد تئوری‌پردازی‌های غیرکارشناسانه از سوی برخی مسئولان مبارزه با موش هستیم که همچنان بر افکار گذشته تکیه کرده و این روند باعث تحمیل هزینه‌های میلیاردی گشته و محیط‌‌زیست تهران را مورد هجمه وسیعی از سموم قرار داده.

آیا برای پایان دادن به این معضل راهکاری وجود دارد؟

بیش از یک دهه تحقیقات در این حوزه برایم معلوم شد که در زندگی رتها علاوه بر اطلاعات موجود و بدیهی که مربوط به بخش روشن زندگی آنهاست، بخش دیگری وجود دارد که به خاطر مخفی بودن اسرار زندگی موش‌ها و دستورالعمل‌هایی که این گروه‌ها را برای بقای پایدارتر هدایت می‌کند، همچنان برای علم تاریک مانده و تا به این اسرار پی برده نشود مبارزه با موش یکسویه بوده و نتیجه‌ای جز شکست ندارد. با تکیه بر این مطلب متوجه می‌شویم که موش‌ها در جنگ با انسان پیروز نمی‌شوند، بلکه پیروز به دنیا می‌آیند به همین علت برای مبارزه با چنین موجودی سیستمی را با عنوان سیستم تهاجمی، علیه تهاجم سیستماتیک طراحی و معرفی کردم که این سیستم با آگاهی از اسرار زندگی این جانورو با ایجاد یک مبارزه لایه لایه و فرسایشی توانایی اجرای یک مبارزه واقعی را با این جانور دارد.

آیا وجود رتها(موش‌های شهری) برای اکوسیستم لازم است؟

خلق هر موجودی طبق حکمتی انجام شده، پس حتما وجود آن لازم است. اما نکته ظریف در آن است که هر موجودی فقط در جایگاه خود  به درستی ایفای نقش می‌کند. در این اکوسیستم با توجه به هر منطقه جغرافیایی یک زنجیره غذایی برای آن منطقه تعریف شده که موجودات داخل آن را بومی منطقه معرفی می‌کنند. در روابط بین این موجودات کنترل‌کننده‌هایی برای حفظ آن زنجیره غذایی نیز وجود دارد. اما چنانچه یک موجودی مانند گیاه آزولا، به انتخاب بشر یا یک موجود دیگر مانند رتها تحت عنوان تهاجم وارد زنجیره غذایی جدیدی شوند که اولا بومی منطقه نباشند و ثانیا کنترل کننده‌های‌آنها نیز در آن منطقه نباشند نتیجه‌ای ندارد جز آنکه موجود موردنظر به کلی مضر شناخته شده و حذف آن به‌طور کامل نه تنها اشکالی ندارد ،بلکه بسیار ضروری نیز هست. زیرا درصورت باقی ماندن آنها ما شاهد تغییر در زنجیره غذایی آن منطقه و به نفع موجودات مهاجم خواهیم بود.

چرا گربه‌ها نمی‌توانند کنترل‌کننده‌های مناسبی برای موش‌ها باشند؟

از گذشته‌های دور تاکنون همیشه داستان‌های موش و گربه گفته و شنیده می‌شده که در آن گربه‌ها به‌راحتی موش‌ها را شکار می‌کرده‌اند، اما نکته ظریف در آن است که گربه‌های شهری دشمن موش‌ها بوده، نه رتها. رتهایی که به‌رغم شباهت ظاهری بسیار زیاد با موش‌ها، دارای قدرت تهاجمی و فیزیکی بسیار بالاتر بوده و به‌راحتی از پس گربه‌های شهری برمی‌آیند. آنچه دررابطه بین صید و صیاد ملاک است، بالغین این گروه‌هاست. بنابراین چنانچه گربه‌ای یک رت کوچک و نابالغ را شکار کند، نمی‌توان آن را صیاد رتها دانست چراکه در بعضی از موارد نیز دیده شده که یک رت بالغ توانسته بچه گربه‌ای را در حد و اندازه جثه خود شکار کرده واز پای درآورد. پس باتوجه به این ملاک سنجش، (ملاک بالغین) گربه‌های تهران را به خاطر ناتوانی در شکار رتها (موش‌های شهری)مقصر ندانیم.

آیا عملکرد مسئولان مبارزه با موش در این امرنمی‌تواند به‌عنوان کنترل‌کننده‌ای جایگزین باشد؟

خیر. زیرا سال‌ها شکست در مواجهه با این معضل ثابت کرده که مسئولان ذی‌ربط اطلاعی از بخش تاریک زندگی رتها نداشته و این عملکردها چیزی نبوده جز دستکاری ناشیانه در سرشاخه‌های زندگی جمعیتی رتها.

اما مسئولان مبارزه با موش مدعی استفاده موفق از تفنگ بادی در مهار آنها هستند!

مدتی است که شهرداری با استفاده خام و گزینشی از بخشی از یک طرح مبارزه‌ای کارآمد به نام (سیستم تهاجمی،علیه تهاجم سیستماتیک)ادعای داشتن روشی نوین در مهار وکنترل رتها(موش‌های شهری)را دارد و در این بین با دادن آمار کشتن تعداد 2205 رت در مدت دو ماه آن را برگ برنده‌ای نسبت به طرح‌های قبل دانسته،چراکه آمار این تعداد رت تلف شده را در مقایسه با طرح‌های گذشته پیروزمندانه‌تر اعلام کرده‌اند. فقط کمی تامل در مطلب ذکر شده به وضوح این حقیقت را نشان می‌دهد که وقتی مسئولان مبارزه با موش شهرداری تهران به آمار 1100 عدد رت تلف شده دریک ماه افتخار می‌کنند، یعنی اینکه در سه دهه گذشته و در هیچ ماهی این تعداد رت را نکشته‌اند و این در حالی است که جمعیت رتها را میلیونی تخمین می‌زنند. از طرفی انتخاب روزگردی توسط رتها به سبب داشتن امنیت بیشتر که آن‌هم مرهون عملکرد غلط این مسئولان است و جولان دادن آنها در انظار عموم، حاکی از آن است که عملکردهای غیرکارشناسانه، نتایج معکوس دارد که باعث از هم پاشیدن کلونی‌های متمرکزو پراکندگی رتها در سراسر مناطق اجرای طرح مذکور شده است وهمین امر، مبارزه را علیه رتها بسیار دشوارتراز قبل ساخته. پس نتیجه آنکه مسئولان مربوطه دراین زمینه، اولا: ندانسته‌اند که استفاده ابزاری از تفنگ فقط در همان سیستم معرفی شده کارایی دارد و لاغیر واز طرفی روزگردی موش‌ها آن هم به این صورت گسترده نشان می‌دهد که مسئولان مبارزه با موش شهرداری تهران در شب به موش‌ها حمله نکرده‌اند، بلکه به ساعت تردد آنها حمله کرده‌اند.

اما مسئولان مبارزه با موش مدعی استفاده موفق از انواع روش‌ها جلوی و به‌صورت تلفیقی را دارند؛ دراین مورد چه نظری دارید!

در بین موجودات عملکرد‌هایی وجود دارد که معروف‌ترین آنها عملکرد ویروس‌گونه است. دراین عملکرد با توجه به اینکه ماهیت کلی آن موجود تغییر نمی‌کند ولی شکل ظاهری آن موجود دائما درحال تغییر است تا بدین وسیله کمتر بتوان از لایه‌های داخلی آن اطلاعاتی به‌دست آورد. رفتار مسئولان مبارزه با موش شهرداری تهران درقبال معضل مبارزه با رتها (موش‌ها شهری) نیز همانند رفتار ویروس‌گونه است، زیرا عملکردهای بدون بازده نشان از داشتن ماهیتی بدون برنامه و ناکارآمد آنها را دارد که دریک دور تسلسل فقط به تغییر در شکل ظاهری مبارزه‌های خود مبادرت می‌نمایند، نظیر استفاده از سم، انسداد منافذ، تله‌های فیزیکی، هجوم‌های ناگهانی، مفتول سیمی، طرح‌های ضربتی، استفاده از دود، استفاده از آب و گل که این طرح نیز در سال 2001 در کشور چین اجرا شده و نتیجه‌ای جز شکست را در برنداشته، تفنگ بادی و اشکال مختلف دیگر که بررسی همه آنها مانع از آن می‌شود تا کسی به اصل این قضیه یعنی ماهیت (یکنواخت) بدون برنامه و ناکارآمد این مجموعه پی ببرد. نتیجه آنکه این تقلای مسئولان مبارزه با موش به دلیل نداشتن یک برنامه صحیح در این حوزه است.

علت کثرت رتها در خیابان ولیعصر و بلوار کشاورز چیست؟

طی سال‌های گذشته شاهد آن بوده‌ایم که مسئولان مبارزه با موش با دستکاری در سیستم‌های جمعیتی این گونه جانوران و تحت عنوان اجرای یک راه مبارزه‌ای اقدام به حمله به رتها به‌وسیله تفنگ بادی در شب کرده‌اند که همین امر باعث واکنش جمعیت رتها در قبال آن شده و منجر به انتخاب رویه روزگردی رتها در محل مورد بحث شده است که از طرفی به دلایل خاص موقعیتی این دو منطقه بیشتر مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته و به دنبال همین امر اینطور به نظر آمده که این مناطق رت بیشتری از مناطق دیگر تهران دارد ،درصورتیکه چنین نبوده ودر حقیقت رتها در این مناطق تردد بیشتری را در روز پیدا کرده‌اند.

آیا رتها پتانسیل بیمارزایی جدی را در خود دارند؟

رتها ناقل بیش از 35 نوع میکروب، ویروس و انگل خطرناک برای انسان هستند واین در حالی است که تقریباهمه از آن آگاهند. اما آنچه در مورد رتها باید در نظر گرفت پتانسیل خطرناک پنهانی آنهاست و چنانچه در تهران زلزله احتمالی رخ دهد و با توجه به آنچه که بعضی از مسئولان جمعیت رتها را میلیونی می‌دانند، این جمعیت رتها قادر به شیوع بیماری‌های مسری نظیر طاعون هستند، پس بهتر است علاج واقعه را قبل از وقوع کرد.

سخن پایانی.

آنچه نه به‌عنوان پیشنهاد ،بلکه به‌عنوان تذکر و هشدار می‌توانم بازگو نمایم این است که تهران سرطان موش دارد، پس با عملکردهای غیرکارشناسانه در این حوزه، باعث متازتاز آن نشوید. طی مقالات بسیاری که در سایت‌های خبری و روزنامه‌های رسمی منتشر کردم، بخش‌های تاریک مبارزه با موش‌های شهری را روشن و اسرار زندگی این موجودات که علت سال‌ها شکست مسئولان مربوطه می‌شده را رمزگشایی کردم. راه هرگونه بهانه‌جویی و دلیل‌آوری را برای سال‌ها شکست این مسئولان بستم ودر آن راهکاری را باعنوان (سیستم تهاجمی،علیه تهاجم سیستماتیک) معرفی کردم. برای حل معضل موش‌های تهران یک دوره دو ساله با بودجه تصویب شده فعلی کافیست تا با تکیه بر این سیستم معرفی شده ،تهران را برای همیشه از شر موش‌هایش پاک کنیم. اجرای موفق این سیستم نه تنها جلوی هدر رفتن بودجه‌های میلیاردی را می‌گیرد، بلکه با توجه به آنکه تمامی کشورهای دنیا با این معضل روبه‌رو هستند، صدور این علم به دنیا توانایی وارد کردن ارزهای میلیاردی را به کشور دارد. به امید آنکه با تغییرات جدید به‌وجود آمده در حوزه‌های مدیریت شهری ما شاهد متوقف شدن  طی مسیر در این بیراهه طولانی باشیم.