1) سرشار از عشق به خود و دیگران باشید.
2) هنگام مواجه شدن با یك تصمیم مشكل یا قرارگرفتن بر سر دوراهی، آن را سخت جلوه ندهید و با افرادی كه در آن زمینه تجربه دارند مشورت كنید و بی‌گدار به آب نزنید.
3) به نقاط ضعف خود آگاه باشید و همیشه از موضع قدرت استفاده كنید نه ضعف. زندگی هدفمند داشته باشید و تلاش كنید به هدفتان برسید.
4) هر روز با شوق از خواب بیدار شوید و هنگام تصمیم‌گیری شك و دودلی نداشته باشید.
5) همیشه نیمه پر لیوان را ببینید یعنی مثبت فكر كنید و در اطراف خودتان هم آدم‌های مثبت‌اندیش را برای دوستی انتخاب كنید.
6) مهارت‌های ارتباطی را یاد بگیرید و قبل از هرگونه اظهارنظر به دقت و باحوصله به حرف‌های دیگران گوش كنید. مشكل خود را با لحنی شیوا و موثر بیان كنید.
7) سعی كنید خود را در اجتماع و محیطی كه در آن زندگی می‌كنید، خوب معرفی كنید، لباس‌های مرتب و تمیز بپوشید.
8) در صورت لزوم با قاطعیت رفتار كنید. با بیانی آرام و منطقی حق خود را بگیرید.
9) احساسات خود را كاملاً كنترل كنید حتی در ناامیدی.
10) خوب غذا بخورید و سعی كنید از خوردن غذاهای چاق‌كننده و مواد ناسالم بپرهیزید و محیط اطراف خود را همیشه تمیز و پاكیزه نگه دارید.

روانشناس كودك خود باشید
كودكان، دنیای پررمز و رازی دارند و به همین خاطر است كه محققان علوم رفتاری بیكار ننشسته‌اند. آنها به‌دنبال ریشه‌های رفتارهای نابهنجار كودكان و راه‌های برخورد درست با آن می‌گردند. مشكلات رفتاری كودكان در سنین مدرسه كه گاهی نتیجه اجتناب‌ناپذیر فقر، جهل، نابسامانی‌های خانوادگی و كاستی‌های فرهنگی است، بی‌تردید مانع رشد و بالندگی آنان است و به همین دلیل پیشگیری و درمان این مشكلات، بی‌اندازه اهمیت دارد.
فرار از مدرسه
بسیاری از كودكان فراری از مدرسه احتمالا متعلق به خانواده‌های از‌هم‌گسیخته و یا دارای والدین و خواهر و برادران بزهكار هستند. عده‌ای هم بر اثر تغییر مكرر مدرسه و یا رد شدن، از مدرسه بیزار می‌شوند. این مشكل اخیر كه در پسران بیش از دختران مشاهده می‌شود، گاهی نشانه‌ای از وجود اشكال در برنامه‌های مدرسه و گاهی علامت ناسازگاری كودك است.
هراس از مدرسه
هراس از مدرسه با گریز از آن تفاوت دارد. مدرسه‌گریزان معمولاً به تناوب از مدرسه غایب می‌شوند و پدر و مادرانشان از موضوع اطلاعی ندارند در حالی كه در هراس از مدرسه كودك معمولاً به‌طور پیوسته و طی دوره‌های طولانی به مدرسه نمی‌رود و والدین از نرفتن به مدرسه و ماندن او در خانه آگاهی دارند. مدرسه‌گریزان برعكس كودكانی كه از مدرسه هراس دارند، معمولاً شاگردانی تنبلند كه به سایر اختلال‌های رفتاری مثل دروغگویی هم دچارند. رایج‌ترین تصوری كه درباره هراس از مدرسه وجود دارد، این است كه مادر و كودك به‌گونه‌ای شدید به یكدیگر وابسته‌اند.
كمرویی و انزوا‌طلبی
این مشكلات از جدی‌ترین مشكلات كودكان است. انزوا و دوری از دوستان و همسالان در اوایل زندگی، كودك را در معرض خطر ناسازگاری‌های بعدی قرار می‌دهد. كودكان انزواطلب هرچند برای والدین و معلمان خود هیچگونه ناراحتی ایجاد نمی‌كنند ولی به سبب رنج ناشی از احساس ناامنی، پیوسته به دنیای درون خویش پناه می‌برند و به مرور از اجتماعی‌شدن فاصله می‌گیرند. كودك منزوی نیاز دارد كه احساس كند عضو باارزش یك گروه است. او اگر در فعالیت‌های زندگی ارضا شود، نیازی به عقب‌نشینی به میدان رویاهای خویش نخواهد داشت.