بحران مالی در وزارت بهداشت آنقدر بالا گرفت که وزیر نفت برای کمک به وزیر بهداشت پیشقدم شد. پس از کمک 7/2میلیارد دلاری وزارت نفت به وزارت بهداشت، حالا وزارتخانههای دولتی دیگر هم به کمک وزیر بهداشت آمدهاند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه بهار ؛ این روزها شرایط پیش روی نظام دارو و درمان کشور آنقدر دشوار است که اشک وزرا را درآورده است.حسن قاضیزاده هاشمی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، دیروز از وضعیت نگرانکننده نظام سلامت کشور و شرایط دشوار مالی این وزارتخانه گفت. به گفته او بخش قابل توجهی از بودجهای که توسط دولت احمدینژاد برای این وزارتخانه پیشبینی شده بود، هنوز محقق نشده است. بحران مالی در وزارت بهداشت در حالی ادامه دارد که نابسامانی بازار دارو و گرانی بسیاری از اقلام دارویی_ از یک سال و نیم گذشته تاکنون_ کاسه صبر مردم را لبریز کرده است.
هرچه هست وزیر بهداشت، دیروز از واقعیتی پرده برداشت که نشان میدهد روزهای دشواری پیش روی نظام سلامت و درمان کشور است، او گفت: «نیمی از سال گذشته اما فقط بخش اندکی از بودجه وزارت بهداشت، یعنی فقط دوهزارمیلیارد و 600میلیون تومان از بودجه 13هزارمیلیاردتومانی وزارت بهداشت محقق شده است و در شرایطی هستیم که از وزیر نفت گرفته تا معاون رییسجمهوری همه در فکر راهحلی برای تامین منابع وزارت بهداشت هستند.»
قاضیزاده هاشمی، در مراسم تکریم و معارفه معاونان بهداشتی وزارت بهداشت با بیان اینکه دولت تقریبا دومین ماه فعالیت خود را سپری میکند، گفت: «الان در شرایط خاص اقتصادی و محدودیتهای بینالمللی قرار داریم و تغییر دولتها و روشها و همچنین انتظارات عمومی بعد از انتخابات که یک حماسه سیاسی بود کار دولت را بسیار سخت کرده است و پایان هر ماه هم که میرسد قصه پرداخت هدفمندی یارانهها وجود دارد.»
وزیر بهداشت با بیان اینکه همه وزرای دولت برای حوزه سلامت دغدغه دارند به نگرانی وزیر نفت برای کمک به نظام سلامت و درمان کشور اشاره کرد و گفت: «اولین کسی که در هیات دولت کنار من نشست وزیر نفت بود که با چشم اشکآلودی گفت، برای بهداشت و درمان چه کار میتوانیم انجام دهیم و اگر بشود مایلم بخشی از مازاد درآمد نفت را در صورت امکان به وزارت بهداشت بدهیم. وزیر نفت در این مدت کوتاهی که از استقرار دولت یازدهم میگذرد کمکهای زیادی به نظام سلامت کشور کرده است.
مبلغ 7/2میلیارد دلاری که هفته گذشته دراختیار وزارت بهداشت قرار گرفت از وزارت نفت و از محل فروش مازاد نفت بوده است که البته این کار نیز به دستور رییسجمهوری و با توافق بانک مرکزی انجام شد.»آنطور که وزیر بهداشت گفته، گویا همه وزرا و مدیران به نوعی در کابینه ماموریت گرفتهاند تا برای وزارت بهداشت اعتباراتی مهیا کنند. به گفته قاضیزاده هاشمی: «آقای دکتر نوبخت معاون برنامهریزی و نظارت راهبردی ریاستجمهوری به من گفت که ۲۰۰میلیارد تومان دیگر توانستم برای وزارت بهداشت جور کنم که این رقم هم جزیی از بودجه امسال است.»
او پیش از این هم گفته بود این وزارتخانه تا پایان سالجاری با کسری بودجه هفتهزارمیلیارد تومانی مواجه خواهد بود اما آنطور که اظهارنظرها و سخنان وزیر و معاونانش نشان میدهد، وضعیت وزارت بهداشتی که از دولت احمدینژاد به روحانی رسیده، بحرانیتر از آن چیزی است که به نظر میرسید. با همه اینها نخستین گام دولت برای مهار بازار نابسامان دارو، کاهش قیمت داروهاست، بهویژه داروهای مربوط به بیماریهای صعبالعلاج که قیمتهای آنها نجومی شده است. دولت قصد دارد با پرداخت مابهالتفاوت قیمت داروها به شرکتهای بیمهگر، قیمت دارو را به شرایط پیش از گرانیها بازگرداند و در واقع دولت با پرداخت یارانه دارو به شرکتهای بیمهگر تلاش میکند ابتدا وضعیت بازار دارو را به تعادل و آرامش برساند و پس از آن گامهای دیگر را بردارد.
گام دیگر دولت احتمالا پرداخت مطالبات معوقه پزشکان و دستاندرکاران و فعالان نظام سلامت است، افرادی که حقوق و مطالباتشان در ماههای گذشته بهدلیل شرایط نامناسب وزارت بهداشت و سوءمدیریتها در دولت احمدینژاد، ماههاست که به تعویق افتاده است، بعضی پزشکان بیش از 15 ماه است که حقوق نگرفتهاند و به همین دلیل ترک خدمت کردهاند. به شرایط دشوار نظام دارو و درمان کشور باید سخنان معاون وزیر بهداشت را هم اضافه کرد. دیروز علیاکبر سیاری، معاون وزیر بهداشت هم در سخنانی از کاهش 40درصدی اعتبارات وزارت بهداشت در سال 92 نسبت به سال 91 خبر داد و گفت: «بخش قابلتوجهی از همین بودجه سال 92 هم محقق نخواهد شد.»
عمر دولت یادزهم به دو ماه هم نرسیده اما مردم از دولت روحانی انتظار دارند سریعتر آشفته بازار دارو را سامان بدهد اما سوی دیگر این انتظار، وضعیت مشوش و وزارتخانه از دست رفتهای است که از دولت احمدینژاد به دولت یازدهم به ارث رسیده است، مسئولان دولت میگویند: «مردم حداقل شش ماه فرصت بدهند تا آرامش به بازار دارو و نظام سلامت کشور برگردد.»
نظر شما