سلامت نیوز : حوادث جاده‌ای شامل دو بخش وسایل نقلیه سبك و سنگین است. وسایل نقلیه سنگین به دو دسته تقسیم می‌شود وسایل نقلیه سنگین بار و حامل مسافر. علاوه بر این تقسیم بندی‌های وسایل نقلیه، مولفه‌های دیگری در حوادث جاده‌ای دخیل هستند، مانند راه، وسیله نقلیه، عامل انسانی و عوامل محیطی. عامل راه به ساختار هندسی، وسعت، عرض، علائم و خط‌كشی معابر اطلاق می‌شود. باید دید كه راه‌هایی كه ما در كشور داریم جزو كدام دسته هستند؟

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه تهران امروز ؛ آزادراه، بزرگراه، راه‌های شریانی درجه یك و دو، راه‌های پخش‌كننده و جمع‌كننده یا... هر كدام از این راه‌ها شاخصه‌های خود را دارند. به همین دلیل باید دید اگر یك راه آزادراه است مشخصات آزاد راه را داشته و علائم برابر آن نصب شده و تجهیزات ایمنی دارد یا خیر؟ در برخی راه‌ها علاوه بر وسایل نقلیه سبك، وسایل نقلیه سنگین نیز عبور می‌كنند. به همین دلیل باید تجهیزات ایمنی آنها بر این حسب وجود داشته باشد. خیلی از تجهیزات ایمنی مثل گاردریل‌ها در مقابل وزن و سرعت وسایل نقلیه سنگین دوام نمی‌آورند. در نتیجه راه، خط‌كشی، علائم و تجهیزات ایمنی نقش مهمی در جلوگیری یا اتفاق حوادث دارد.

به غیر از اینها مبلمان راه‌ها هم در كاهش یا افزایش تصادفات نقش دارند. مبلمان راه‌ها به ساختار ظاهری راه‌های ما گفته می‌شود. اكثر راه‌های كشور كویری و یكسان هستند. در صورتی كه در بخشی از آن باید سبزه و چمن ایجاد شود و در بخشی هم استراحت گاه، درست شود با ایجاد دكوراسیون در راه‌ها، تغییری ایجاد شود كه یكنواختی برای راننده وجود نیاید. چرا كه مثلا اگر سر پیچ جاده علائم و درختكاری باشد راننده خواب آلود آن را می‌بیند و متوجه آن می‌شود ولی اگر راه كویری باشد راننده فكر می‌كند هنوز راه مستقیم است. اگر پاركینگ آنجا درست شود این راننده كه خواب در چشمانش آمده وقتی لحظه‌ای چشمانش را باز می‌كند می‌بیند روبه‌رو پیچ است كمی به خودش می‌آید.

مبلمان جاده‌ای ما به حوادث رانندگی كمك می‌كند. درست است كه راننده خواب‌آلود بوده اما راه هم به او كمك می‌كند كه دچار حادثه شود و وسیله نقلیه هم كمك كرده تا آسیب حداكثری شود. موضوع خدمات بین‌راهی مانند پمپ بنزین، پلیس، خدمات امدادی و... هم باید متناسب با آزادراه‌ها وجود داشته باشد تا در صورت نیاز یا حادثه به موقع بتوان از خدمات جاده‌ای استفاده كرد. اینها تنها بخشی از عواملی هستند كه در صورت ایجاد آنها می‌توان آمار بخشی از تلفات یا سوانح جاده‌ای را كم كرد. به غیر از اینها انجام تست‌های متنوع و زیاد برای انواع خودروها بخصوص خودروهای سنگین عمومی ضروری است. در همین حوزه متاسفانه تست تصادف یا كرش در كشور ما وجود ندارد. مقاومت تجهیزات ایمنی راه‌ها باید تست شود، اما این اتفاق نمی‌افتد. تست تجهیزات ایمنی كشور ما جان مردم است.

وقتی حادثه‌ای رخ می‌دهد این تجهیزات تست می‌شود و پس از رخداد هم به ندرت بازنگری در آن صورت می‌گیرد. راه ما یك راه ناامن است در این راه وقتی اتوبوس یا خودرو هم به این شرایط نا امن دامن بزند حادثه‌ای مانند حادثه اتوبان تهران- قم اتفاق می‌افتد. منظورم از ایمنی اتوبوس‌ها شرایطی است كه باید به آن دست زده نشود. مثلا كانال هوا، كف پوش، صندلی‌ها و داشبورد اتوبوسی كه تولید می‌شود باید از جنس نسوز باشد و درب‌های جلو و عقب باید وجود داشته باشد تا در موقع اضطراری اتوماتیك باز شود و سرنشینان به سرعت از اتوبوس خارج شوند. البته در ایران درب عقب اتوبوس را همیشه قفل می‌كنند و انباری اتوبوس می‌شود. شیشه‌های برخی از اتوبوس‌ها یك تكه هستند كه باید چكش داشته باشد كه در حادثه مسافر با آن شیشه را شكسته و از اتوبوس خارج شود.

به دلیل موادی كه در ساخت اتوبوس به كار می‌رود هنگام سانحه آتش نباید شعله داشته باشد و سرعت آتش 10 سانتی متر در ساعت باشد. آیا در اتوبوسی كه در تهران – قم تصادف كردند اینگونه بود؟ حتما اینگونه نبود چرا كه راننده‌ها در این شرایط استاندارد تغییرات زیادی ایجاد كرده بودند. محور بعدی و شاید مهم‌ترین محور در كاهش تصادفات جاده‌ای این است كه خودروهایی كه خودروسازها تولید می‌كنند شرایط ایمن داشته باشند. خودروساز به‌دلیل تعهد اخلاقی و شرعی باید خودروش محافظ جان افراد باشد نه تهدید كننده جانش. در خودروسازی منافع دولتی و خودروساز لحاظ شده و مصرف كننده كه همان مردم هستند نادیده گرفته می‌شوند. در بخش راه رسانه‌ها برنامه می‌گذارد تا مسئولان بیایند و فقط از یكدیگر تعریف و تمجید كنند و طوری حرف می‌زنند كه انگار راه‌ها و كنترل‌های ما در دنیا بی‌نظیر است. در صورتی كه كنترل و نظارت و ایمنی نداریم. همه اینها سوق دادن به سمت حادثه است. بنابراین من به شخصه اعتقاد دارم تا این تفكرها، معیارها و رانت‌ها تغییر پیدا نكند وضع ما در حوادث جاده‌ای همین خواهد بود كه هست.