سلامت نیوز : بسیاری از كودكان هنگام جدا شدن از والدین ناراحت می‌شوند، به خصوص در خانواده‌هایی كه مراقبت‌ها‌ی غیرمنطقی از كودك صورت می‌گیرد این موضوع تشدید می‌شود. اما برخی از كودكان اضطراب بسیار شدیدی را موقع جدا شدن از مادرشان نشان ‌می‌دهند گویی از این جدایی هراس دارند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه مردم سالاری ؛ این موضوع در این كودكان زمانی تشدید می‌شود كه به سن مدرسه می‌رسند و در این موقع باز آن ترس جدایی از والدین پدیدار می‌شود.

ترس یا امتناع از مدرسه (School refusal) كه یكی از نشانه‌های ترس غیرمنطقی است در واقع معادل واژه اضطراب جدائی از والدین، خانه، خانواده یا شرایطی است كه به آن دلبسته و وابسته شده باشد.

امتناع از مدرسه رفتن در هر سنی دیده می‌شود، اما معمولا در ابتدای هر مقطع به صورت واضح‌تر و عینی‌تر خود را نشان ‌می‌دهد. تقریبا این مسئله در بین پسرها و دخترها در سنین آغاز مدرسه به طور یكسان دیده می‌شود، اما در سطوح بالاتر با اندكی تفاوت از یكدیگر سبقت می‌گیرند. در خانواده‌هایی كه بچه‌ها با فاصله‌های زیاد از یكدیگر متولد می‌شوند شایعتر بوده و همانطور كه بیان شد، شایع ترین دلیل ترس ازمدرسه در بین كودكان ودر بدو ورود به مدرسه ناشی از اضطراب جدائی از والدین بخصوص مادر است.

هراس از مدرسه یكی از نشانه‌ها و زیرمجموعه‌های اضطراب جدایی است. هراس از مدرسه به بی‌میلی شدید به رفتن به مدرسه گفته می‌شود. اضطراب شدید و عوارض جسمی مانند: سرگیجه، درد معده و تهوع و... كودك را در منزل نگه می‌دارد. والدین كه نگران سلامتی كودك هستند، غالبا رغبتی ندارند كه برای رفتن كودك به مدرسه از زور استفاده كنند.

تنها 50 درصد هراس از مدرسه‌، ترس به عملكرد تحصیلی یا برخی جنبه‌های محیط مدرسه مربوط می‌شود و در موارد مربوط به بی میلی كودك به جدا شدن از مادر و خانه است. تصور اصلی بر این است كه مادر و كودك به گونه‌ای شدید به هم وابسته‌اند. وابستگی شدید كودك برایش این ترس را به وجود می‌آورد كه امكان دارد برای خود یا مادرش اتفاقی روی دهد.

گاهی اوقات كودكان در سنین 11 تا 12 سالگی دچار نوعی حالت انزجار و تنفر از مدرسه می‌شوند كه علت آن را باید در خود كودك جست‌وجو كرد. شاید علت آن این باشد كه درس‌ها مشكل تر می‌شود و كودك خود را قادر به انجام تكالیف نمی‌داند.

كودكی كه خود را بالاتر از آنچه هست تصور می‌كند اغلب دچار این احساس می‌شود، زیرا ناگهان قدرت و توانایی خود را در خطر می‌بیند و متوجه می‌شود، كه آن طور كه از خود توقع داشته نیست یا انتظار والدین از وضعیت درسی او به همان اندازه دوره ابتدایی است. اما او دیگر قادر نیست نمرات بیست دوره ابتدایی را كسب كند. به همین علت او نسبت به مدرسه حالت دلزدگی و افسردگی پیدا می‌كند كه باعث امتناع او از رفتن به مدرسه می‌شود. ‌

راه‌های مقابله با ترس كودكان ‌

- كودك را در مدرسه (مهد‌كودك) ثبت‌نام كنید.

- به مدت یك هفته در مدرسه (مهد كودك) حضور یافته و به تدریج مدت زمان حضور را كم كنید.

- اعلام محبت به كودك

- سهل و آسان جلوه دادن مقررات مدرسه

- برای حضور كودك جایزه بدهید و او را تشویق كنید

- از بین بردن عوامل نفرت مثل تنبیه و توبیخ در مدرسه

- گوش دادن به حرف‌های كودك

- سپردن مسوولیت‌های ساده به كودك در كارهای مدرسه

- آسان گیری به ویژه در سال‌های اول مدرسه و رفتار معلم به گونه ای باشد كه كودك مدرسه را خانه دوم خود حساب كند.

- دوستان كودك را به منزل دعوت كنید و اسباب بازی در اختیارشان قرار دهید تا بازی كنند و هنگام بازی اتاق را ترك كنید.

- بررسی كنید كه كودك در مدرسه مشكلی نداشته باشند و مورد آزار قرار نگرفته باشد.

- روابط خانوادگی را بررسی كنید. گاهی كودك در منزل نگرانی‌هایی دارد (مثل درگیری‌های والدین) كه باید برطرف شود.

- در یك روز تعطیل به اتفاق اعضای خانواده به مدرسه (مهد) كودك رفته و ضمن گذراندن ساعتی در آنجا، ناهار را در محیط مزبور صرف كنید.

توجه:

هراس از مدرسه با گریز از مدرسه تفاوت دارد. مدرسه گریزان معمولا به تناوب از مدرسه غایب شده و والدین شان از این امر اطلاعی نداشته و معمولا شاگردان تنبلی هستند. اما در هراس از مدرسه، كودك به طور پیوسته و طی دوره‌های طولانی به مدرسه نمی‌آید و والدین از نرفتن او به مدرسه و ماندن او در خانه آگاهند.

گاهی‌اوقات تعویض كلاس و مدرسه و معلم یا فوت یكی از اقوام نزدیك ممكن است سبب گریز كودك از مدرسه شود. همچنین وحشت كودك محیط‌های بزرگ یا ترسو و خجالتی بودن او و عدم اعتماد به نفس وی نیز ممكن است سبب ترسش از مدرسه بشود. ‌

برای رفع این مشكل، ابتدا باید علت را شناسایی كنید. سپس اقدام به برطرف ساختن آن نمایید. گاه اوقات كودك برای مدت كوتاهی دچار این وضع می‌شود، سپس به حالت عادی باز می‌گردد. باید با كودك خیلی جدی باشید ولی خشونت نكنید، به هیچ وجه با ماندنش در خانه موافقت نکنید زیرا به این كار عادت می‌كند. از سرزنش و تنبیه او بپرهیزید. معلمش را در جریان مشكل قراردهید.

او را تا مدرسه همراهی كنید. شاید تعویض مدرسه مفید باشد. او را مطمئن سازید كه در خانه منتظرش خواهید ماند. سعی كنید هنگامی‌كه به خانه باز می‌گردد، درصورت امكان برای آوردن او به خانه به دنبالش بروید. ‌

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha