سلامت نیوز : حال که برای دومین‌بار تصدی مسوولیت محیط‌زیست به خانم ابتکار محول شده، شایسته است که نکاتی درخصوص جایگاه و رویکرد این سازمان یادآوری شود. یکی از عوامل موثر توسعه پایدار نگاه عالمانه و مدیریتی همه‌جانبه و درست به محیط‌زیست است که همه ابعاد زندگی و معیشت انسانی را موردتوجه قرار می‌دهد، زیرا زندگی و زیست مطلوب جز با نگرش مدیریتی همه‌جانبه از جمله به محیط‌زیست محقق نخواهد شد. روشن است که در کشور ما و به‌ویژه پس از انقلاب اسلامی، مقولات زیست‌محیطی بیشتر در حوزه نظر و گفتمان مورد توجه بوده و حساسیت آن همیشه و همه‌جا مطرح شده است، اما آنچه در عمل اتفاق افتاده تخریب و نابودی محیط‌زیست در همه بخش‌ها به‌صورتی فزاینده بوده است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه شرق ؛ صدالبته که حفظ زیستگاه‌های انسانی و محیطی و اجتماعی جز با همراهی همگان یعنی دولت‌ها، مردم و نهادهای مدنی میسر نخواهد بود. امروزه در دنیای صنعتی و پیشرفته، حفظ محیط‌زیست در چارچوب توسعه پایدار با بهره‌گیری از همه مواهب طبیعی و زیستی تعریف و تبیین و عملیاتی می‌شود و صرف حساسیت به این مقوله مدنظر نبوده و نیست. بلکه بهره‌برداری، حفظ محیط اجتماعی - طبیعی، زنده و زیبا نگه‌داشتن محیط‌زیست، فرهنگ‌سازی رفتاری مردم و قوت‌بخشی نهادهای مدنی و مردمی در کنار هم مجموعه عوامل تشکیل‌دهنده حفظ محیط‌زیست هستند.             
               
به نظر می‌رسد حساسیت صرف بدون توجه به تغییر رفتار مردم در همه ابعاد برای مسوولان جدید یا قدیم نمی‌تواند دستیابی به موقعیت مناسب را به‌همراه داشته باشد. بنابراین چند نکته بیش از همه باید مورد توجه قرار گیرد؛

 1- تبیین استراتژی روشن با هدف‌گذاری مشخص برای برنامه‌ریزی آینده محیط‌زیست کشور.

2- آسیب‌شناسی عدم موفقیت مناسب مسوولان و مردم در این مسیر از گذشته تا به امروز.

 3- راه‌های ارتقای فرهنگ توجه رفتاری مردم به محیط‌زیست.

 4- تعریف و اعمال مشوق‌ها و مجازات‌های جدی برای نهاد‌های اجتماعی و مردمی (بسته به عملکرد آنها در حفظ یا آسیب‌رساندن به محیط‌زیست).

  5- انتصاب مسوولان باسواد، مجرب، مدیر، مبتکر و چندبعدی در مدیریت‌های مهم این سازمان که درک درست و شناخت بهتر از شرایط کشور و محیط‌زیست داشته باشند.

  6- ارزیابی دقیق و علمی در این دوره (زیرا برای مسوولان جدید که مجددا این سمت را عهده‌دار شده‌اند امکان آزمون و خطا برای مدت زیاد وجود ندارد).

 7- توجه به علل موفقیت‌های دیگران در جهان و انتقال درست این تجارب به کشور و بومی‌سازی تجارب یادشده که جهانشمول و متداوم هستند.

  8- چگونگی قوت‌بخشی به بهره‌گیری از عموم مردم و همچنین نهاد‌های مدنی علاقه‌مند به محیط‌زیست برای تسریع و تسهیل بهره‌برداری درست و نگهداری بهتر از محیط‌زیست اجتماعی و طبیعی.

 9- فراهم کردن سازوکاری که بخشی از هزینه‌های فراوان نگهداری محیط‌زیست به‌غیر از دولت به مردم و نهادهای مدنی محول شود و به‌ویژه جرایم قانونی بالا برای آسیب‌رسانندگان به محیط‌زیست.

 10- ایجاد درک درست، مناسب و متقابل برای همه دولتیان و مجلسیان نسبت به فرابخشی‌بودن محیط‌زیست و همچنین ارتباط سازمان محیط‌زیست با دستگاه‌ها و بخش‌های اجرایی کشور.