سلامت نیوز : خطر سیل اهالی روستای بزمین‌آباد را تهدید می‌کند. بزمین‌آباد، روستایی در 25 کیلومتری شمال شرقی ساری است. ماجرا از این قرار است که شرکت آب منطقه استان مازندران، بافت قدیمی نکارود را خراب کرده است، حالا آب به جای رفتن به دشت‌های زراعی و دشت ناز به سمت خانه‌های مسکونی طغیان می‌کند. در حدود 22 روستا در این منطقه هستند که 15 روستای آن در حاشیه رودخانه و معرض سیل قرار گرفته‌اند و اینها روستاهایی هستند که تا 1000 نفر یا بیشتر هم جمعیت دارند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ؛ مردم این روستاها از ترس سیل که سالیان پیش همه زندگیشان را بر آب داده است چشم بر هم نمی‌گذارند و منتظرند تا بالاخره یک پیمانکار جدید در مزایده برنده بشود بلکه هزینه‌ها را تقبل کند.اما حالا که فصل سیلاب و بارندگی است شاید دیر شود مسیر اصلی دسترسی به بزمین آباد از ساری، جاده‌ساری- نکا؛ بعد از روستای زیت و چهار راه ورکلا به سه راه بزمین‌آباد و بالاخره از جاده‌ای که از میان مزارع دشت ناز رد می‌شود به آبادی بزمین‌آباد می‌رسد. روستایی که حالا به دلیل شروع فصل سیلاب موجبات نگرانی مسئولان و اهالی روستا را فراهم کرده است. علی‌اصغرقلی بزمین‌آبادی، رئیس شورای روستا به نمایندگی از اهالی با آرمان تماس گرفته تا بگوید: «روستای بزمین‌آباد، میانرود در حاشیه نکارود، در معرض خطر آبگرفتگی قرار گرفته است.

چراکه سیل‌بندی را که قرار بود مسئولان شرکت آب منطقه‌ای درست کنند تا جلوی سیل را بگیرد، نیمه‌کاره به امان خدا رها شده است و نه تنها این روستا بلکه حدود 16 روستا که در حاشیه این رودخانه قرار دارند با شروع فصل سیلاب در معرض خطر آبگرفتگی قرار دارند». از سوی دیگر، در تائید این موضوع حسین نوروزی دهدار این روستا به آرمان می‌گوید: «از سال 89 شرکت آب منطقه استان قرار بوده است با هزینه دویست میلیون تومان، سیل‌بندی برای نکارود بسازد، اما نه‌تنها این اتفاق نیفتاده است بلکه پی دیواره این رودخانه را هم به قدری تراشیده‌اند که تنها دیواری به نازکی یک متر باقی مانده است و با یک باران شدید و طغیان رودخانه فرو می‌ریزد.»او تاکید می‌کند: «اگر در این منطقه که سابقه آمدن سیل‌های خطرناک را هم داشته است، دوباره سیل بیاید بیش از 100 نفر تنها در روستای بزمین آباد که در دهانه رودخانه قرار دارد، جان خود را از دست خواهند داد و وای به حال روستاهایی مانند عباس‌آباد، آسیاب سر و غیره که در معرض خطر قرار می‌گیرند».

دویست و سی میلیون برای ساخت سیل بند

شهرستان میاندرود درحقیقت یکی از تجلّی‌گاه‌های تمدّنی در منطقه عمومی کهنسال شمال ایران است. مازندران که در سوابق دیرپای تاریخ‌نگاری این بخش از قاره کهن، علائم و مستنداتی کهن و باستانی  دارد، در برخی از مناطق خود نیز از تاریخی غنی ‌تر و قدیمی‌تر برخوردار است که میاندرود، یکی  از برجسته‌ترین آنهاست. رجوع به منابع تاریخ‌نگاری ایرانی  همچون کتاب «کلیله و دمنه»  و تاریخ‌نویسی یونانی همچون کتاب «تاریخ هرودوت» راهنمای عملی و مناسب ما به سوی گره‌گشایی و رازگشایی از سوابق دیرین جلگه آبرفتی مجاور دریای مازندران است که البّته دقت در متون کتبی همچون «مادها در سرزمین مارها» یا «از فنیقیه تا طبرستان»  به‌خوبی روشنگر جایگاه و نقش میاندرود، در این قطعه از ایران است. میاندرود، میانِ دو رود  «تجن»  و «نکارود» قرار گرفته و درحقیقت  و به  لحاظ تقسیمات خداداد جغرافیایی، حّد فاصل آن با دو منطقة مجاورش، نه بیابان یا کوه یا جنگل که دو رود مهم و مؤثر  است.

از سوی دیگر  انتخاب این نام و عنوان، نشان‌دهنده اهمّیتی  است که مردم زحمتکش و پرهمّت منطقه به جایگاه «آب» در فرایند حیات خویش می‌دهند و قدر و قیمت آن‌را در کنار هویت محیط پیرامونی خود، لحاظ می‌کنند.اما حالا این آب بلای جان مردم روستاهای حاشیه نکارود شده است. علی رجبی‌وندوچالی، فرماندار سابق میانرود در این‌باره می‌گوید: «من به‌عنوان فرماندار چند بار مسئولان شرکت آب منطقه استان را دعوت کردم تا در حضور مسئول حوادث و استاندار، اعلام کنند: چه میزان بودجه برای ساختن سیل بند در این منطقه نیاز دارند.آنها مبلغی در حدود 230 میلیون تومان اعلام کردند تا بتوانند پروژه را به پایان برسانند اما دوباره اعلام کردند که در محاسبه اشتباه کرده‌اند و درحالی که 180 میلیون تومان را خرج کرده بودند که فقط 30درصد پروژه پیش رفته بود.»او که در آن زمان فرماندار بود، تاکید می‌کند: «تا زمانی که من برسرکار بودم، قرار بود تا آخر تابستان کار به پایان برسد که گویا هنوز این اتفاق نیافتاده و مردم این ناحیه حق دارند به این موضوع که ارتباط مستقیم با جانشان دارد حساسیت داشته باشند».

انجام این پروژه اشتباه بود

فرماندار سابق میانرود از انجام این پروژه ابراز نارضایتی می‌کند و می‌گوید: «بارها در جلسات اعلام کردم، اگر قرار بود این پروژه را نیمه‌کاره رها کنید، نباید دیواره رودخانه را چنان آسیب می‌زدید که باعث شود که حتی با یک باران ساده و خروش رودخانه آب به سمت مناطق مسکونی بیاید». از سویی دیگر، «در جلسه آخر مشخص شد مشکلاتی بین شرکت آب منطقه(پیمانکار) و مهندس ناظر وجود دارد و این دعوا باعث شده بود تا انجام پروژه سیل بند به تعویق بیفتد و همین‌طور مسئول ستاد حوادث استان و دادگستری همکاری کردند ومبلغ بیشتری را به این پروژه اختصاص دادند که به سرانجام نرسید».

برای حل مشکل بودجه نداریم

«چند شب پیش به‌دلیل بارندگی تا صبح نخوابیدیم. چراکه می‌ترسیدیم چشم بر هم بزنیم و مثل سیل سال 78 نکا، تمام روستا زیر آب برود». این گفته‌های دهدار روستای بزمین‌آباد است. او می‌گوید: «به جایی رسیده‌ایم که دیگر نه سالن ورزشی می‌خواهیم نه مکان تفریحی، تنها فکری به حال جان اهالی روستای ما و روستاهای اطراف بکنید. زیرا این منطقه سابقه سیل دارد و سیل هم هیچ چیز جز تخریب نمی‌داند. من به‌عنوان مسئول این روستا بارها به فرمانداری و بخشداری نامه نوشته‌ام که آنها به خوبی این قضیه راپیگیری کرده‌اند اما شرکت آب منطقه استان به‌عنوان مسئول این اتفاق تنها می‌گوید: بودجه نداریم و تا وقتی قرارداد با پیمانکار قبلی لغو نشود نمی‌توانیم با پیمانکار جدید قرارداد ببندیم باید صبر کنید تا در مزایده پیمانکاری انجام این پروژه را برعهده بگیرد». نوروزی تاکید می‌کند: «از سال 91 تا الان قول داده‌اند این موضوع را پیگیری کنند حتی فرمانداری صد میلیون از بودجه اصل 180 هم به این مساله اختصاص داد اما شرکت آب منطقه در جواب می‌گوید: این پول صرف هزینه‌های جاری شرکت شده است، درصورتی که بودجه‌ای باید صرف هزینه‌های عمرانی شود نباید خرج هزینه‌های جاری شود و این جرم است».