سه‌شنبه ۹ مهر ۱۳۹۲ - ۱۱:۱۸
کد خبر: 83677
سلامت نیوز : کارشناسان خانواده همیشه گفته و نوشته اند که هیچ سرای سالمندانی ولو با پیشرفته ترین امکانات و در اختیار داشتن مجرب ترین پرسنل نمی تواند فضایی مانند کانون خانواده را برای افراد سالمند مهیا کند و بهترین جا برای نگهداری سالمندان محیط خانه و در کنار اعضای خانواده است.و چه بسیارند فرزندانی که مادر یا پدر سالخورده و حتی زمین گیر خود را به سرای سالمندان نسپرده اند و با کمال افتخار برای ادای بخشی از وظایف فرزندی و همچنین جبران گوشه ای از محبت والدین خود از این نعمت های الهی در منزل خودشان پرستاری و مراقبت می کنند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان ؛ اما بودن در کنار خانواده کافی نیست، گاهی اوقات شاهد این هستیم که سالمندی در منزل یکی از فرزندان خود زندگی می کند غذا و احیاناً داروهایش به موقع داده می شود اما ارتباط خوب و سالمی بین او و فرزندان و نوه ها وجود ندارد، چرا که دیگر اعضای خانواده با این که او را دوست دارند اما درک درستی از شرایط روحی و نیازهای عاطفی اش ندارند. وقتی صحبت از مراقبت از سالمندان می شود برخی فکر می کنند همین که آن ها را دوست داشته باشند کافی است، برخی دیگر نیز همانند یک بیمار ناتوان با آن ها رفتار می کنند و البته بعضی ها هم به اشتباه مانند کودکان با سالمندان رفتار می کنند غافل از این که ما هیچ وقت نمی توانیم والد پدر و مادر خودمان باشیم و مراقبت از آن ها مهارت های خاصی را می طلبد.

به خصوص این که روحیات افراد سالمند نیز با یکدیگر متفاوت است، برخی از آن ها بسیار پرجنب و جوش هستند طوری که حتی در سنین بالا برخی از رفتارهای جوانان مانند شرکت در کنکور، کوهپیمایی و... را انجام می دهند اما بیشتر سالمندان پژمرده می شوند و حوصله انجام هیچ کاری را ندارند، دائم بهانه می گیرند ،با نوه ها درگیر می شوند و همیشه از پادرد و دست درد گلایه می کنند در حالی که دکتر بیماری خاصی را در آنان تشخیص نداده است. به راستی در این مواقع چطور باید با پدر یا مادر سالمند خود رفتار کنیم؟! امروز به مناسبت ۹ مهرماه (اول اکتبر) روز جهانی سالمند سعی داریم به این سوال پاسخ دهیم.

اضطراب را از او دور کنید

به گزارش سلامت دوره سالمندی هم مانند هر دوره دیگری در زندگی ویژگی ها و دغدغه های مربوط به خود را دارد و بسته به این که فرد در سالمندی اولیه باشد (بین 60 تا 75 سالگی) و یا در سالخوردگی یا کهنسالی (از 75 سالگی به بالا)، نیازها و شرایط روحی و جسمی او متفاوت خواهد بود. به طور خلاصه، شاید بتوان تنها به یک نکته مهم درباره رفتار با سالمندان اشاره کرد. آن نکته مهم این است که ما باید همواره در ذهن خود یادآوری کنیم که این سالمند (پدر، مادر یا هر عضو دیگر خانواده) به دلیل ضعف قوای جسمانی و آسیب پذیری در برابر بیماری ها به شدت نگران و مضطرب است که مبادا سلامت او به مخاطره بیفتد. از سوی دیگر و علاوه بر این نگرانی، به خاطر تغییر شرایط زندگی و کم مشغله  تر شدن نسبت به گذشته ها، این افراد تا حدی دچار کاهش اعتماد به نفس می شوند.

بنابراین همواره در تلاش اند که به خود و اطرافیان بگویند هنوز هم مانند گذشته فرد موثری هستند. حالا اگر ما نیز به اشکال مختلف، به فرد سالمند کمک کنیم که این احساس که هنوز موثر و مفید است، در او تقویت شود اضطراب سالمند کم می شود و جایگاه خود را در مخاطره نمی بیند و دچار کاهش اعتماد به نفس نیز نمی شود. همان طور که شما و دیگر کسانی که در خانواده شان فرد سالمند دارند، به وضوح مشاهده می کنید وقتی به هر دلیلی جایگاه قبلی والدین شما که در دوران طولانی بزرگسالی آن را به سختی تثبیت کرده بودند، در معرض آسیب قرار می گیرد، به دنبال به دست آوردن آن جایگاه قبلی، ممکن است به حوزه هایی وارد شوند که شاید برای شما و یا بعضی از افراد خانواده ورود به آن نوعی دخالت تعبیر شود و یا تا حدی هضم اش سخت باشد؛ مثلا مادر سالخورده شما چنین قصدی ندارد که در امور تربیت فرزند شما و یا روابط خانوادگی تان دخالت کند، بلکه فقط می خواهد نشان دهد که هنوز هم مثل گذشته فردی مفید و توانمند است که دیگران می توانند به او رجوع کنند و در حوزه های مختلف از او نظر بخواهند. اگر هر کدام از ما برحسب علاقه، توان و تخصص سالمندمان، جایگاهش را به او تقدیم کنیم و با رفتارمان به او نشان دهیم که هرگز از نظر ما به فردی سربار و غیرموثر تبدیل نشده است، بسیاری از مسائل و مشکلات مان حل خواهد شد.

برای سالمندان سرگرمی مهیا کنید

سالمندان هم می توانند خودشان به فراگیری دانشی مشغول شوند و هم قادرند بخشی از تجربیات ارزشمند خود را به دیگران بیاموزند. حتما با خود می گویید که اگر قرار باشد برای مادر یا پدرتان برنامه ای مانند شرکت در NGO یا گروه خاصی را پیشنهاد کنید، او ناراحت می شود! بله؛ چون چگونه مطرح کردن این موضوع با کسی که پدر یا مادر شماست، نه فرزند شما، مهارت خاصی می طلبد و اگر آن نکته کلیدی را که در ابتدا مطرح شد، مدنظر قرار دهید، موفق خواهید شد. در عوض، اگر در کلام، لحن صدا و نوع رفتارتان حالتی باشد که آن عزت نفس و اعتماد به نفس به مخاطره بیفتد و یا حتی تهدید شود، آن ها از خودشان دفاع می کنند. پیشنهاد شما باید طوری مطرح شود که انگار از آن ها مشورت می خواهید. یادتان باشد در دو حوزه مختلف، به روش های گوناگون آن ها را تشویق کنید؛ دو حوزه ای که می تواند از تحلیل رفتن جسمی و ذهنی آنها جلوگیری کند، یعنی ورزش کردن و مطالعه داشتن.

چند نکته کلیدی در رفتار با سالمندان

* اگر پدر یا مادر شما در دوران سالمندی اولیه است و رفاه نسبی قابل قبولی دارد؛ در حد یک سقف بالای سر و حقوق بازنشستگی، بسیار خوب است که با روشی صحیح متوجه شوید که آیا او تمایل دارد برای رفع تنهایی اش ازدواج کند یا خیر. پیش از این درباره مزایای ازدواج سالمندان و تاثیر آن بر افزایش اعتماد به نفس و امید به زندگی آن ها صحبت کرده ایم.

* به گزارش باشگاه خبرنگاران؛محبت به سالمندان نه لزوما مانند محبت به همسر دوطرفه و نه مانند محبت به کودکان شیرین و جذاب است بلکه ممکن است متحمل زحمت هم باشد.بنابراین حسن رفتار ما با سالمندان ملاک انسانیت و نمره اخلاق ماست .

* دوران پیری دوران تثبیت خلقیات و ملکه شدن عادت هاست. این که اخلاق و رفتار کسی در دوران پیری تغییر کند تقریبا بعید است. تنها کاری که می توانیم بکنیم این است که از ایجاد تنش جلوگیری کنیم .با مدارا و حفظ آرامش می توانیم به راحتی با آنها کنار بیاییم.

در توصیه های اخلاقی همواره صحبت از نیکی به سالمندان و نگهداری آنها در جمع گرم خانواده می شود در حالی که تحمل بدخویی بعضی از سالمندان دشوار است.گاهی ما مجبور به نگهداری از سالمندانی هستیم که خلقیات ناپسندشان ما را رنج می دهد مثل پدر بزرگ شکاکی که به هر گونه عملکرد اعضای خانواده خود سوءظن دارد. همچنین گاهی خاطرات ناخوشایندمان موجب کاهش صبر و طاقتمان در مقابل سالمندان می شود؛ مثلا وقتی ناگزیریم با پدر زن یا مادر شوهری زندگی کنیم که مسبب ناراحتی های زیادی در زندگی مشترک ما با همسرمان بوده است. اکنون کوچک ترین بدرفتاری آن ها در احساسات و عواطف ناخوشایند ما ضرب و مشکل ساز می شود، اما در هر صورت انسانیت حکم می کند با دیگران به نیکی رفتار کنیم . با نیکی کردن به سالمندان و تحمل اخلاق و رفتار بدشان می توانیم حسن خلق را تمرین کنیم و صبور و مقاوم شویم .نیکی کردن به کسی که به ما بدی کرده است می تواند موجب احساس فرح درونی و سلامت روحی ما شود. هیچ گاه گمان نکنید کسانی که این مشکلات را ندارند خوشبختی هایی دارند که شما ندارید .چه بسا گرفتاری هایی داشته اید که به خاطر این نیکی تان، رفع شده باشد .

* ما معلم اخلاق فرزندانمان هستیم. فرزندان ما از رفتارهای ما الگوبرداری می کنند.

آن ها با ما همان طوری رفتار خواهند کرد که امروز ما با والدین مان رفتار می کنیم . توضیحات ما مشکلی را حل نمی کند؛ زیرا یک واقعیت و اصل مسلم در تربیت می گوید: فرزندان ما همان چیزی می شوند که ما هستیم نه آن چیزی که ما می خواهیم بشوند.پس واقع بینانه وقتی به سالمندان می نگرید خودتان را جای آن ها در نظر بگیرید و با محبت کردن به آنان به خودتان لطف کنید که دنیا دار مکافات است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha