سلامت نیوز : افراد بشر، طبایع و شخصیت‌های گوناگونی دارند. این شخصیت و منش یا به اصطلاح قدیمی‌تر، مزاج فرد معمولا تحت‌تاثیر ژنتیك، سرشتی و مقداری هم عوامل محیطی و اكتسابی است. برخی افراد به صورت ذاتی تمایل به تنوع‌طلبی، تازه‌جویی و ماجراجویی دارند. كشش نسبت به امتحان چیزهای جدید در این افراد بالاست. گروهی از افراد هستند كه در دوران كودكی وضعیتی به نام «اختلال سلوك» دارند و در دوران بزرگسالی هم مبتلا به شخصیت ضداجتماعی هستند كه با رفتارهایی مانند قانون‌شكنانه، تمایل به زیرپا گذاشتن قواعد، پرخاشگری، دروغگویی، ناتوانی در مهار انگیزه‌ها (به نحوی كه قادر نیستند برای رسیدن به یك هدف عالی تمایلات زودهنگام و ناچیز خود را كنار بگذارند) و بی‌رحمی نسبت به انسان‌ها و جانوران مشخص می‌شود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه تهران امروز ؛ این افراد از تجربه پند نمی‌گیرند و بخش عمده استفاده‌كنندگان و معتادان به مواد خطرناك را همین افراد ضداجتماعی تشكیل می‌دهند. تمایل به مصرف سیگار، موادمخدر، مواد محرك، مواد توهم‌زا در این شخصیت‌های ضداجتماعی بالاست. همانطور كه این افراد عامل عمده خشونت و بزهكاری و جنایت در جامعه هستند و همه اینها با آگاهی به این است كه چه می‌كنند، در مورد مصرف مواد نیز رویه آنها به همین صورت است. بنابراین یك عامل ژنتیك و یك عامل سرشتی یعنی مربوط به ساختار بدنی این افراد نقش عمده‌ای ایفا می‌كند و به همین دلیل است كه بسیاری از برنامه‌های ساده انگارانه مبارزه با موادمخدر كه گمان می‌كنند فقط عوامل اجتماعی و یادگیری تاثیر دارد با شكست روبه‌رو می‌شود.

امكان درمان این افراد بسیار ناچیز است. همانطور كه نمی‌توان یك شخصیت ضداجتماعی را درمان كرد كه بار دیگر مرتكب قتل، تجاوز و جنایت نشودو تنها راه چاره عبارت از تنبیه یا دور نگه‌داشتن آنان از جامعه تشخیص داده شده است، باید این وضعیت را در مورد معتادان به موادمخدر هم تقریبا با احتیاط صادق دانست. در بهترین شرایط 95 درصد معتادانی كه ترك كرده‌اند در عرض 6 ماه اعتیاد خود را از سر می‌گیرند و 5 درصد بقیه هم در مدت طولانی‌تر به سمت اعتیاد بازمی‌گردند. ولی گمان عده‌ای بر این است كه همین دوره‌های كوتاه چند ماهه را نیز می‌توان به عنوان موفقیت تلقی كرد و دست كم در این مدت كوتاه جامعه از شر این افراد در امان است. به هر حال چاره كار كه عبارت است از رویكرد علمی، پزشكی و روانپزشكی و فرضیه‌های غیرمستند روانشناسی و جامعه‌شناسی، در این موارد مشكلی را حل نكرده و نخواهد كرد. باید به‌دنبال اشكالات آناتومیك و بافت‌شناسی و میانجی‌های عصبی در این افراد بود. راه چاره شاید در این قسمت باشد.