پنجشنبه ۱۵ آذر ۱۳۸۶ - ۰۰:۰۰
کد خبر: 8532

سلامت یک پروسه چندمحوری (مولتی فاکتوریال) است و عوامل بسیاری در ایجاد و تداوم آن دخالت دارند. شاید در نگرش اولیه بحث بهداشت و درمان به ذهن متبادر می شود ولی تمام عرصه های زندگی بشر و تمامی سازمان های وابسته و در زندگی صنعتی امروز در امر سلامت دخیل هستند که به اختصار می توان گفت هیچ سازمان و ارگانی را نمی توان نام برد که در سیستم سلامت بشر دخیل نباشد.

طبق اصول مصرح در قانون اساسی جمهوری اسلامی، سلامت و... جزء وظایف اصلی دولت و ارگان های ذی ربط برای تامین آن برای آحاد ملت ایران است.

اصول 29 و 42 قانون اساسی جمهوری اسلامی بر این حق مردم و مسوولیت دولت تاکید دارد، مع هذا با تمامی تلاش هایی که قبل و بعد از انقلاب در این راستا صورت گرفته است یکی از سیستم هایی که همواره مورد اعتراض و نارضایتی مردم است، سیستم بهداشت و درمان مملکت است. این سیستم در کشور ما بسیار ارزان است و از نظر علمی و تئوریک و حتی عملی، پزشکی ایران و پزشکان ایرانی جزء سرآمدان جهان امروز محسوب می شوند ولی هنوز سیستم ما به گونه یی است که در آن هم گیرندگان خدمت و هم دهندگان خدمت، دولت و سازمان های بیمه گر، رضایتمندی ندارند.

چگونه می توانیم به این مقوله وارد و ضمن کندوکاو مناسب، راهکارهای اجرایی و استراتژیک ارائه دهیم که برای یک بار، دغدغه مردم را در امنیت بهداشتی و درمانی آنها رفع کنیم. این سلسله مباحث بایستی با نظر کارشناسان در چند رکن اصلی سیستم بهداشت و درمان کشور مورد بررسی قرار بگیرد ولی آنچه مورد هدف است همانا بهداشت و درمان رایگان در کشور است؛ به بیان دیگر می خواهیم چارچوبی را مشخص کنیم که در هنگام بیماری یکی از آحاد این مملکت، دغدغه مسائل و مشکلات اقتصادی به عنوان اولین موضوع ذهن بیمار و خانواده ایشان را مشوش نکند و بتواند ابتدائاً اقدامات اولیه و اورژانسی را به رایگان و به آسانی در اختیار گیرد و این مبحث که اگر یک نفر در این کشور غنی دچار بیماری مهمی شود پس از انجام هزینه ها به خط فقر می رسد به فراموشی سپرده شود.

اما راهکارها و برنامه ریزی وجود دارد که می تواند مورد بررسی قرار گیرد.

راهکار ها در سه حوزه کلی مورد بحث قرار می گیرد؛

حوزه برنامه ریزی، حوزه اقتصاد درمان و حوزه بیمه یی.

از راهکارهای حوزه برنامه ریزی می توان از ارائه و تصویب برنامه های دراز مدت در امر بهداشت و درمان؛ راه اندازی سیستم های درمانی در کشور براساس ارزیابی دقیق و نیازسنجی منطقه یی؛ گسترش همگانی کردن امر بهداشت و واکسیناسیون با آموزش مناسب؛ مدیریت های شایسته سالار و سلسله مراتبی در سیستم های بهداشتی ؛ ایجاد کارت و پرونده هوشمند سلامت برای تمامی آحاد جامعه؛ ارائه آمارهای دقیق از وضعیت بهداشتی و درمانی کشور و بسنده نکردن به آمارهای شعاری؛ پذیرش نظرات کارشناس نظام پزشکی و انجمن های شناسنامه دار پزشکی توسط متولیان اصلی بهداشت و درمان؛ تنظیم پرونده های پزشکی مناسب و اصولی و درست برای کلیه بیماران از بدو شروع بیماری جهت جلوگیری از تصمیمات پزشکی موردی و اعتقاد شخصی؛ سیستم کالیبراسیون مناسب جهت کلیه آزمایشگاه ها و مراکز پاراکلینیک (رادیولوژی و..)؛ تعریف مناسب ارکان جامعه پزشکی و نقش آنها در سیستم سلامت؛ تغییر دیدگاه ها در راستای نحوه درمان و برجسته کردن نقش پزشکان عمومی ؛ امکان ارتقای پزشکان در رده های پزشکی براساس سوابق کاری و خدمات و آزمون های دوره یی و نه تنها فقط از طریق امتحانات و آموزش های کلاسیک؛ ارتقای سیستم اورژانس و درمان صحرایی و بانک اطلاعاتی مرتبط سراسری؛ ایجاد بانک اطلاعاتی مناسب در مورد سیستم سلامت کشور؛ راه اندازی سیستم رایانه در مورد مشکلات بیماران و نوبت دهی و راهنمایی و ارجاع مناسب ایشان بر اساس کارت هوشمند درمان؛ کنترل کیفی مناسب و مدون روش های بهداشتی و درمانی و دارویی و پاراکلینیک؛ جلوگیری از ورود نهادهای خاص به این حوزه بدون کنترل مناسب؛ جداسازی تدریجی با ارزیابی درست اقتصادی آموزش پزشکی از وزارت بهداشت؛ حذف طرح و ضریب K اجباری و انجام آن به صورت اختیاری با امکانات مناسب؛ نیازسنجی درست آموزش پزشکی و گسترش تخصص در رده های مختلف بر اساس نیاز کشور نام برد.

در حوزه اقتصاد درمان نیز نکات زیر قابل توجه است؛

تعیین دقیق و اصولی سرانه درمان؛ ایجاد سقف مناسب تعرفه در بخش خصوصی در مقایسه با بخش دولتی؛ فاصله و حدود تعرفه ها در بخش دولتی و خصوصی تا تفاوت آنها منطقی و تحت کنترل باشد؛ حذف یارانه از بسیاری خدمات دیگر و گسترش ارائه یارانه در بخش بهداشت و درمان؛ تقویت سرانه درمان؛ طرح پزشک خانواده با حقوق مکفی و مناسب؛ تفاوت قابل ملاحظه و برانگیزاننده درآمد پزشکان با فعالیت در مناطق محروم؛ فعال کردن مجدد سیستم ژنریک دارویی و هدایت سیستم تجاری در مسیر علمی و درست؛ شکست انحصار بیمارستانی و پاراکلینیک و کلینیک در بسیاری از حوزه ها؛ واردات امکانات و تجهیزات بهداشتی و درمانی از واحدهای با نظارت وزارت بهداشت و درمان؛ عدم گسیل کادر پزشکی جهت درآمدزایی از مراکز خصوصی و بیماران.

در حوزه بیمه یی هم موارد زیر در نظر گرفته می شود؛

دریافت حق بیمه منظم به علاوه افزایش دریافت حق بیمه به صورت وام و زماندار در صورت انجام درمان های گران تر (با شرط پرداخت کلیه هزینه های درمانی توسط سازمان بیمه گر)؛ گسترش بیمه های خصوصی و تحت پوشش آنها؛ بیمه کلیه آحاد مردم تحت نظر وزارت رفاه و تامین اجتماعی؛ تنظیم و کنترل تمامی بیمه ها ارگان ها، ادارات و سازمان های مختلف؛ تعریف و به کارگیری بیمه های مکمل در چارچوب مناسب؛ حذف فرانشیز در مورد همه بیمه ها و پرداخت حق بیمه درست و مناسب.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha