به گزارش سلامت نیوز به نقل از برنا،انبه رسیده از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک بوده است.قدمت این میوه به 4000 سال پیش برمی گردد.انبه دارای فیبر زیادی است،اما میزان کالری و سدیم آن کم است.انبه سرشار از ویتامین A،B1،B2B3،C وپتاسیم و کلسیم و آهن است.
پوست انبه دارای 15 تا 18 درصد تانن است و یک قاشق چایخوری پوست کوبیده آن دوبار در روز برای اسهال مفید است.
انبه تقویت کننده دستگاه گوارش است و کلیه و مثانه را تقویت می کند.برای بهبود سرفه ،تنگی نفس ،انواع سردرد ،اسهال و دردهای قولنجی نیز مفید است.خوردن انبه عطش را برطرف می کند.برای چاق شدن افراد لاغر مفید است.این میوه ادرار آور و ملیّن بوده و تقویت کننده قوای جنسی است.مصرف آن رنگ صورت را درخشان کرده و دهان را خوشبو می‌کند.انبه دارای مقدار زیادی اسید گالیک است که دستگاه گوارش را ضد عفونی و تمیز می‌کند. انبه تمیز کننده خون می‌باشد و حرارت بدن را کاهش می‌دهد و تب را پائین می‌آورد.
انبه در درون خود هسته ای دارد که مغز این هسته نیز خواص درمانی زیادی دارد.به این ترتیب که خوردن مغز هسته اسهال را برطرف می‌کند و برای معالجه سرماخوردگی نیز مفید است.سرفه‌های سخت را درمان می‌کند و درمان کننده بواسیر خونی است.زنانی که به دلایلی دچار خونریزی از رحم می‌باشند و یا بین دو عادت ماهیانه خونریزی دارند برای رفع آن باید از مغز انبه استفاده کنند. مغز هسته انبه کرم کش و ضد اسهال و استفراغ است و تسکین دهنده آسم و تنگی نفس می باشد.
اما با وجود خواصی که درباره این میوه ذکر شد باید توجه داشته باشید که زیاده روی در مصرف انبه برای افرادی که طبع گرم دارند، مضر است. هضم انبه برای بعضی از افراد سخت است و ممکن است ایجاد خارش و دمل نماید.انبه چون گرم است خوردن آن برای افراد گرم مزاج مناسب نیست و این اشخاص باید آن را با سکنجبین میل نمایند.