به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ؛ کشفیات هرساله ما که بالغ بر 500 تن است این را به خوبی نشان میدهد. اگر ایران همسایه افغانستان نبود شرایط مبارزه با اعتیاد طور دیگر رقم میخورد. در چین هم بهطور مثال این شرایط وجود دارد و اولویت آنها مقابله با عرضه است. اثر کاهش تقاضا پیشگیری از اعتیاد و نتیجه گرفتن از اقداماتی که در این زمینه انجام میشود زمانبر است. این مسئله باعث میشود که مسئولان بعضا کمتر درجهت تمایل به سمت کاهش تقاضا حرکت کنند، چراکه برنامهریزی در این زمینه چند سال بعد جواب میدهد. درمان اعتیاد و مقابله با عرضه قابل لمس است و مردم آن را میبینند و در کارنامه قرار میگیرد. به این دلیل تمایل به این سمت بیشتر شد. با وجود این پیشگیری دورنمای بهتری دارد. هر واحدی که ما در بخش پیشگیری سرمایهگذاری کنیم 10 تا 12واحد در آینده برای کشور پسانداز خواهد داشت، چراکه درمان معتادان بسیار هزینهبر است. آسیبهای اجتماعی اعتیاد هم بر این هزینهها افزوده است و تغییر الگوی مصرف در ایران نیز به رشد آسیبهای اجتماعی اعتیاد کمک کرده است.
یکی از مشکلات این چند سال این بوده است که الگوی مصرف از تریاک به سمت شیشه تغییر پیدا کرده و البته تغییر به سمت هروئین در راه است که خطر بیشتری هم دارد. تریاک رشدی نزولی و شیشه رشدی جهشی داشته است. قیمت پایین، تمایل معتادان به شیشه، ناخالصی داشتن مواد دیگر، ضعف در سیستم درمان، تولید شیشه در داخل، درصد خلوص بالا و دسترسی آسان از دلایل شیوع آن بوده است. رجوع به آمار معتادان نشان میدهد که برنامههای پیشگیری در ایران به طور کامل موفق نبودهاند. کلیگویی در این زمینه موثر نیست و دستگاهها باید در این زمینه بیشتر فعالیت کنند. البته در دولت جدید حرفهای جدیدی شنیده میشود که نشان از توجه وزارت کشور به دید مردمی دارد. قدم اولی که این دولت باید بردارد این است که ابتدا به صورت شفاف تعداد معتادان و الگوی مصرف آنها را اعلام کند.
با رجوع به این آمار دولت میتواند برای درمان آنها برنامهریزی کارشناسی کند و ما میتوانیم نتیجه این برنامهریزی را در 4 سال آینده ببینیم. عدد رسمی که تاکنون توسط دولت اعلام میشد را کمتر کسی میپذیرد چراکه این آمار با واقعیت منطبق نیست. همچنین نگاه عمیقتری باید به پیشگیری و درمان وجود داشته است. باید به تعداد کافی مرکز نگهداری و درمان ایجاد شود. همچنین نظارت بر مراکز و چگونگی درمان آنها الزامی است. نکته مهم دیگر این است که بعد از درمان چه اتفاقی میافتد و از معتاد در جامعه چگونه پذیرایی میشود. از حرفها برمیآید که در دولت جدید به حوزههای اجتماعی دقت میشود و نگاه مناسبی به آنها وجود دارد. باید دید که چه زمانی دولت فرصت اجرا کردن حرفهایش را پیدا میکند. باید دید چه زمانی صنفها و نهادهای غیردولتی میتوانند در این زمینه دخالت کنند.
با برخورد دستوری نمیشود به مبارزه با اعتیاد پرداخت. وزارت بهداشت هم باید هرچه سریعتر برنامهریزی خود را برای درمان معتادان انجام دهد. مجلس هم باید کمک کند هزینههایی که برای اعتیاد وجود دارد در بودجهها دیده شود. هزینهای که اعتیاد به کشور تحمیل میکند سالانه 20هزار میلیارد تومان است و بودجهها برای پیشگیری از چنین هزینهای باید افزایش پیدا کنند. زیربنای توسعه اقتصادی و سیاسی که دولت آن را دنبال میکند توسعه اجتماعی است و بدون جامعه سالم نمیتوان به توسعه اقتصادی و سیاسی پرداخت.
نظر شما