سلامت نیوز : سوالات و درخواست‌ها درمورد داروی خوراکی ام‌اس چیزی شبیه به یک سونامی است. چندروز پیش چندنفر از بزرگان، تولید داروی خوراکی را از طریق رسانه ملی به اطلاع عموم رسانده‌اند و از معجزات آن داد سخن داده‌اند و بنده هم‌اکنون مشغول تجربه نظریات مارشال مک‌لوهان با پوست و گوشت خود هستم. اما واقعیت این است که داروی خوراکی ام‌اس داروی جدیدی نیست.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه شرق ؛ سال‌هاست که در تمام دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما در کشور ما عمدتا به دلیل قیمت بسیار بالا امکان تهیه آن نبود. این دارو هم مثل ده‌ها دارویی که در سال‌های اخیر برای بیماری ام‌اس کشف شده است، جایگاه مخصوص به خود را دارد، یعنی برخی بیماران در برخی مراحل ممکن است از آن سود ببرند مثل چندین و چند داروی جدیدی که در سال‌های اخیر در تمام دنیا مورد استفاده قرار گرفته‌اند. اینکه دارویی در داخل کشور تولید و نیازی را مرتفع سازد به خودی خود رخداد مثبتی است، اما سوالات و ابهاماتی را نیز پدید می‌آورد؛ آیا تنها مکانیسم تهیه دارو برای بیماران ایرانی تولید داخلی است؟ چرا سیستم بیمه‌ای ما نمی‌تواند داروهای جدیدی را که اندیکاسیون‌های محدودی هم دارند تحت ضوابطی پوشش دهد؟ تکلیف ما با داروهای روزافزونی که تاییدیه بین‌المللی می‌گیرند، چیست؟ تاخیر در درمان بیماران (منظور زمان انتظار تا تولید داخلی) را چگونه می‌توان جبران کرد؟ وقتی که واردات کالا به کشور نه‌تنها ممنوع نیست، بلکه رواج فراوانی هم دارد، تنها بیماران مبتلا به بیماری‌های صعب‌العلاج باید تاوان این ملی‌گرایی اقتصادی را بدهند؟

راستی آیا این‌همه سروصدا برای تولید داخلی یکی از چند درمان جدید ام‌اس، نشانه ضعف سیستم اقتصاد درمان و صنعت بیمه نیست؟ راستی تکلیف داروی «ناتالیزوماب» که به پول ما سالانه حداقل 70‌میلیون‌تومان هزینه برای بیمار دارد، چیست؟ تکلیف «ریتوکسیماب» و... چه خواهد شد؟ طبیبان معالج آنها که سخت درگیر کارند، می‌دانند که بیماران بسیاری شب‌ها با امید پیدایش یک داروی جدید برای بیماری‌شان سر به بالین می‌گذارند و با چنین سودایی یک لحظه از «اینترنت» و اخبار رسانه غفلت نمی‌کنند و جالب است که در دوران ما هرروز در پاسخ به این آرزو داروهای جدیدی هم کشف می‌شود! آیا برای تهیه این داروها برای این بیماران، دانش و تکنولوژی اقتصاد بیش از تکنولوژی ساخت این داروها مورد نیاز نیست؟