سلامت نیوز : بررسی‌ها نشان داده است که اعتیاد در زنان به پدیده‌ای مسئله‌ساز تبدیل شده است. البته در این بخش ما مشکل حاد نداریم و مسئله به بحران تبدیل نشده است. زنان در مسئله مصرف موادمخدر جزو گروه‌های کم‌خطر هستند اما به هر حال بخشی از معتادین را زنان تشکیل می‌دهند که به‌دلیل نگرش‌های خاصی شروع به مصرف موادمخدر و محرک می‌کنند. 10 درصد معتادانی که در کشور وجود دارند، طبق اعلام ستاد مبارزه با موادمخدر زنان هستند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ؛ مسئله بغرنج در اعتیاد زنان این است که از 37 هزار نفری که به مراکز سراسر کشور می‌روند و خدمات می‌گیرند در حدود 55 درصد از خدمات کاهش آسیب استفاده می‌کنند. این موضوع نشان می‌دهد که زنان زمانی به مراکز معرفی می‌شوند که دیر شده است و درمان آنها کار خیلی دشواری است. یک دلیل این امر هم انگ‌هایی است که در جامعه وجود دارد. باور عمومی این است که زن معتاد به‌معنای زن تمام شده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که بیشتر زنانی که دچار اعتیاد می‌شوند در معرض شرایط خانوادگی نامناسب بوده‌اند و مصرف‌کننده موادمخدر یا محرکی مثل همسر، پدر، مادر یا برادر در کنار آنها بوده است. اغلب آنهایی را که به مراکز مراجعه می‌کنند، نمی‌شود ترک داد اما آنهایی که می‌توانند اعتیاد را ترک کنند باید باز هم به همان شرایط خانوادگی قبل از ترک خود برگردند.

وابستگی فرد به شرایط ناسالم پیش از ترک او را مجبور می‌کند که بعد از ترک به همان شرایط برگردد. شرایطی که او را به فردی ضربه‌پذیر و آسیب‌پذیر تبدیل کرده است. برای برخی از معتادانی که درمان شده‌اند، برگشتن به شرایط قبل به معنای ورود به یک دور باطل است. اقدامات پیشگیرانه در این زمینه باید متناسب با شرایط فرهنگی باشد. به دلیل شرایط فرهنگی ناچاریم زن را به خانواده‌اش برگردانیم و این شرایط اجازه نمی‌دهد که برای این زنان زندگی مستقلی تشکیل شود و جدا از خانواده زندگی کنند. البته درصورتی که شرایط به‌گونه‌ای است که پدر یا شوهر از او سوءاستفاده می‌کنند باید شرایط جدایی این زنان از خانواده‌هایشان را مهیا کرد. باید قبول کرد که بخش پیگیری بعد از درمان در کشور ضعیف است. این ضعف برای پیگیری درمان زنان ضعیف‌تر هم هست. باید کارهای جدی‌تری انجام دهیم.

درحال حاضر بسته‌های راهنمای ترک اعتیادی را در دفتر درمان اعتیاد تنظیم کرده‌ایم که باید آنها را در مراکز اقامتی ترک اعتیاد توزیع کنیم. امیدواریم با تحویل این راهنما و اجراشدن آن گشایشی به‌وجود آید. توانمندکردن زنان و آموختن شغلی به آنها که بتواند منبع درآمدشان باشد هم تاثیرگذار است. توانمندسازی زنانی که مشکلات خانوادگی دارند، می‌تواند موثر باشد. آموزش شغلی اگر چه به‌طور کامل موثر نیست اما مفید است. مراکز درمانی الان هم این کار را انجام می‌دهند و اگر مددجویی برای یادگرفتن شغلی مراجعه کند به او کمک می‌کنند و محدودیتی در این زمینه وجود ندارد. اما نمی‌توان برخلاف شرایط فرهنگی جامعه رفتار کرد چراکه این کار ممکن است به ضرر مددجو تمام ‌شود. حمایت از زنان مبتلا به اعتیاد وجود دارد اما این حمایت جنبه قانونی ندارد. باید قوانینی در این زمینه به‌وجود بیاید و نمایندگان مجلس به‌خصوص زنان مجلس بیشتر به این مسئله ورود کنند.