سلامت نیوز: عضو هیئت مدیره انجمن علمی روانپزشکان ایران گفت: توجه و تمرکز بر توانمندی‌های کودک و نادیده گرفتن نارسایی‌های وی باعث افزایش اعتماد به نفس کودک می‌شود چرا که کودک احساس می‌کند که کارش ارزشمند است و مورد احترام دیگران قرار گرفته است.

فربند فدائی در گفت‌وگو با فارس، اظهارداشت: بخش عمده‌ای از شخصیت انسان تا 7 سالگی شکل می‌گیرد اما روند رشد شخصیت در سراسر عمر ادامه دارد.

عضو هیئت مدیره انجمن علمی روانپزشکان ایران گفت: برای آنکه کودکان از اعتماد به نفس و جرأت بیشتری برای رویارویی با مشکلات زندگی برخوردار شوند نحوه تعامل پدر و مادر با کودک اهمیت پیدا می‌کند.

مدیر گروه روان‌پزشکی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی ادامه داد: تا 1.5 سالگی کودک نیاز به محبت بی قید و شرط مادر دارد زیرا نوزاد انسانی ناتوان و بی‌پناه است و برای برآوردن خواسته‌های خود بطور کامل به مادر وابسته است.

 عضو هیئت مدیره انجمن علمی روانپزشکان ایران افزود: در صورتی که مادر نیازهای کودک از قبیل غذا، استراحت، نوازش و نظافت را به موقع و به طور کامل انجام دهد کودک به این نتیجه می‌رسد که جهان جای خوبی است و دیگران او را دوست دارند و به نیازهایش توجه می‌کنند.

فدائی ادامه داد: این کودک بعدها با اعتماد بنیادی وارد مدرسه و جامعه بزرگتر از خانواده می‌شود یعنی با این باور که افراد مرا دوست دارند و به من توجه می‌کنند می‌تواند حرف خود را بزند و به موفقیت خود اعتقاد داشته باشد.

مدیر گروه روان‌پزشکی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تصریح کرد: برعکس کودکی که نیازهایش مورد بی توجهی مادر قرار بگیرد و زمانی که می‌گرید مادر به سراغ او نمی‌آید یا وقتی که گرسنه است به او غذا داده نمی‌شود به این نتیجه می‌رسد که جهان جایی خصمانه است و دیگران او را دوست ندارند و برایش ارزش قائل نمی‌شوند.

متخصص روانپزشکی ادامه داد: این کودک در بزرگسالی با احساس بی اعتمادی به دنیا و مردم آن رفتار می‌کند و از آنجا که خود را بی ارزش می‌پندارد عموماً وارد رقابت نمی‌شود و قدر به پذیرش دوستی دیگران نیست.

استاد دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی ادامه داد: این کودک اعتمادی به محبت دیگران ندارد و در رفتار و گفتار دیگران همیشه به دنبال نیت‌های غیردوستانه می‌گردد.

فدائی ذکر این نکته را ضروری دانست که پس از 1.5 سالگی و با تکامل تدریجی دستگاه عصبی و حرکتی، مادر می‌تواند به تدریج برخی از کارهای کودک را به خود کودک واگذارد یا انجام خواسته‌های کودک را به تعویق بیاندازد چرا که کودک بزرگتر شده و قابل به تحمل است.

متخصص روانپزشکی تصریح کرد: کودکی که با اعتماد بزرگ شده است این موضوع را می‌پذیرد چرا که قبلاً آموخته است که مادر بالاخره به او توجه می‌کند اما کودکی که دچار بی اعتمادی بنیادی است همیشه نگران است که شاید مادر به سراغ او باز نگردد بنابراین حاضر به جدایی از مادر نیست و مرتباً با گریه و زاری مادر را نزد خود بازگرداند.

مدیر گروه روان‌پزشکی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی اظهارداشت: در دوران نوجوانی و جوانی هم دستاوردها باعث افزایش اعتماد به‌نفس در او می‌شود به این معنی که زمانی که فرد دستاورد خوبی داشته باشد به طور مثال نمره خوبی در مدرسه بگیرد یا کارهای ارزنده‌اش مورد تشویق قرار بگیرد؛ احساس می‌کند مورد احترام دیگران است و کارش ارزشمند است و در نتیجه اعتماد به نفس ‌فرد افزایش می‌یابد.

مدیر گروه روان‌پزشکی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی ادامه داد: به همین دلیل لازم است که پدران و مادران برای نوجوانان خود امکان کسب دستاورد فراهم سازند و کوشش و موفقیت فرزند خود را مورد تائید و تشویق قرار دهند و این موضوع باید توسط اولیای مدرسه نیز رعایت شود.

عضو هیئت مدیره انجمن علمی روانپزشکان ایران تصریح کرد: مفهوم کلی این روش آن است که به جای تمرکز بر نارسایی‌های کودک و نوجوان به توانمندی‌های او توجه شود؛ حتی در دوران بزرگسالی و میان‌سالی نیز افراد و همسران یکدیگر را مورد احترام و تشویق قرار دهند.

فدائی به مدیران نیز توصیه کرد که کارکنان خود را مورد تشویق قرار دهند چرا که تائید دستاوردهای مثبت کارکنان نیز باعث افزایش اعتماد به نفس و علاقمند‌تر شدن آنان می‌شود.

 مدیر گروه روان‌پزشکی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تصریح کرد: به واسطه همین رفتارها است که اعتماد بنیادین شکل می‌گیرد و امور مختلف جامعه با سهولت بیشتری انجام می‌شود و با جامعه‌ای سالم‌تر مواجه خواهد شد.