سلامت نیوز : مدت هاست که سوالی ذهنم را به خود مشغول کرده است؛ به راستی شما چه کسی را معلول می خوانید؟ شاید پاسخ من اندکی متفاوت باشد؛ من می گویم معلول کسی نیست که دست، پا، بینایی یا شنوایی او مشکل داشته باشد. به عقیده من معلول کسی است که به نیروی تفکر خویش ایمان ندارد، او فکرش را اسیر باور «نمی توانم» کرده است، کسی که دیدگانش را روی فرصت ها و نعمت های زندگی بسته است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان ؛ آن که خود را قربانی تمام عیار رنج ها و ناخوشایندی های زندگی می کند و یا از داشتن اخلاق پسندیده محروم است. آه! خدا نکند روح و روان مان گرفتار حفره های خالی شود که اگر ضرب آهنگ یاس و ناامیدی در گوش جانت طنین انداز شود، آن هنگام است که من، تو را یک «معلول» می خوانم.مخاطبان محترم مطالب «باور مثبت» مستحضر هستند که از هفته پیش تصمیم گرفتیم توان یابان عزیز را راهنمایی کنیم تا به جای آن که با مطلق نگری، معلولیت خود را مساوی با ناتوانی بپندارند، به نیروهای درونی و توانمندی های خود ایمان بیاورند و در مسیر رشد و موفقیت شروع به حرکت و تعالی کنند. در این شماره و شماره آینده قصد داریم به مهم ترین رموز موفقیت معلولانی اشاره کنیم که نه تنها از احساس رضایتمندی نسبت به خود و زندگی شان سرشارند بلکه عضوی مفید و موثر نیز در جامعه هستند و با تکیه بر مهارت های درونی شان تاثیر شگرفی در تسهیل زندگی دیگران دارند. پرورش نیروی معجزه گر «اعتماد به نفس» مهم ترین عامل ترقی این دسته از افراد است که در ادامه با فاکتورهای مهم آن آشنا خواهید شد.

البته بر هیچ کس پوشیده نیست که گاهی اوقات مسائل و مشکلات مختلف دست به دست هم می دهند و در تضعیف روحیه معلول موثر واقع می شوند. طبیعی است که به عنوان مثال نگاه های ترحم آمیز مردم، دید نادرست برخی از افراد جامعه نسبت به معلولان، نبود فرصت های شغلی، مشکلات اقتصادی و معضلات رفت و آمد، کمبود امکانات رفاهی برای این قشر از جامعه و مشکلات و عوامل دیگری که قسمت عمده ای از زندگی معلولان را شامل می شود موجب کاهش اراده و تضعیف روحیه آنان شود. اما معلولان موفق با تکیه بر این باور مثبت که رنج و مشقت قسمتی از زندگی و البته آموزنده است، نه تنها راه حل را در گریز از مشکلات نمی بینند بلکه به استقبال مشکلات نیز می روند. از نگاه این دسته از افراد «پاییز بهانه است؛ برگ ها پای رفتن دارند». با مطالعه نکاتی که در ادامه می خوانید با اسرار زندگی معلولان موفق بیشتر آشنا شوید:

۱ - با شرایط معلولیت خود کنار بیایید و آن را بپذیرید: تا زمانی که فرد معلول زندگی خود را با غصه و یاس بگذراند و مدام مشغول زمزمه کردن سوالاتی باشد نظیر «چطور این اتفاق افتاد»، «آخر چرا من»، «با این درجه از معلولیت دیگر چگونه می توانم به آرزوها و اهدافم برسم» و... مطمئنا شاهد هیچ پیشرفتی در پذیرش معلولیت خود و حرکت به سمت موفقیت نخواهد بود. روان شناسان معتقدند زمانی که فرد، معلولیت خود را بپذیرد میزان تحمل او برای کنار آمدن با شرایط معلولیت بالا خواهد رفت و متعاقب آن به راحتی می تواند توانایی ها و ناتوانی های خود را شناسایی و از آن ها برای هر چه بهتر زیستن استفاده کند.

۲ - از موفقیت های کوچک اما قابل دسترسی شروع کنید و در حد توانایی و امکانات تان برای خود هدف تعیین کنید: مشکل عمده معلولان باور نادرست «نمی توانم» است. در بسیاری از معلولان موفق بعد از پذیرش و کنار آمدن با شرایطی که برای شان رخ داده است چیزی شبیه تولد «حس توانستن» بیدار می شود. این دسته از افراد معتقدند طوری باید واقع بین باشی که بپذیری اینک بخشی از سلامتی ات را از دست داده ای و طوری امیدوار باشی که ایمان داشته باشی فردا در دستان توست. از اهداف کوچک که می دانید احتمال موفقیت در آن ها بالاست شروع کنید و سپس به سراغ تحقق آرزوهای بزرگ خود بروید. قبول دارم که این آغاز، برای تعدادی از افراد سخت است. اما آهسته آهسته بلند شو، حرکت کن و بدان که در این راه قدم برداشتن، دست و بالت را بارها زخمی خواهد کرد، اما آبدیده می شوی و می آموزی که از جاده های پرپیچ و خم زندگی نهراسی، از مقصد بی انتها نهراسی، از نرسیدن نهراسی و تنها پیش بروی و بروی و بروی.

۳ - از تمام توانمندی های جسمانی خود که برای تان باقی مانده استفاده حداکثری را ببرید: کم نیستند افرادی که ناتوانی یا نقصی در یکی از اعضای بدن دارند ولی با استفاده از دیگر اعضای سالم بدن کاری را شروع و با انجام تمرین های کافی در آن مهارت کسب می کنند و به موفقیت می رسند. یک نفر در ادامه تحصیل، یک نفر در ورزش، دیگری در هنر و ... . بیشتر معلولان به این امر واقفند که اگر چه در برخی حوزه ها به دلیل شرایط جسمی شان محدودیت هایی دارند اما همین اندازه که از نعمت وجود روح سالم، تفکری خلاق و پویا و تدبیر برخوردارند، پس یعنی همه چیز دارند و با استفاده از آن ها کمبودهایشان را جبران می کنند.

۴ - ببین وظیفه همین لحظه ات چیست، همان را خوب انجام بده: تعدادی از افراد معلول که به شکل ناگهانی دچار آسیب جسمی شده اند همواره نگرانند که آینده من چه می شود؟ نکند وضعیت از آنچه هست بدتر شود؟ نکند رفته رفته به دلیل نقص عضو فعلی ام، سلامتی عمومی ام نیز به خطر بیفتد؟ این دسته از افراد اغلب در حال زندگی نمی کنند و اگر چه انگیزه خوبی برای پیشرفت دارند و به همه نکات ذکر شده در راهکارهای 1 تا 3 پایبندند اما از آن جا که در آینده زندگی می کنند نه در حال، مدام فکر آن ها درگیر نگرانی برای فرداها و مشکلات آن خواهد بود. در صورتی که در چنین شرایطی قرار گرفتید سریعا به خودتان بگویید آن مرحله نیز راهکارها، وظایف و مراقبت های خاص خود را دارد. به چیز دیگری فکر نکنید. فقط به وظیفه روز و لحظه تان فکر کنید. با خود بگویید این مدت را با همین شیوه پیش آمده ام و در هر مرحله با دشواری های آن مرحله جنگیدم و برایش راه حل یافتم. بعد از این نیز هر مشکلی پیش آید راه حل آن را خواهم یافت. گرد و غبار دلهره ها که به کنار رود می بینی دیگر اهمیت پایان ماجرا و قصه ها برایت کمرنگ تر می شود و لذت پیمودن راه را با چیز دیگری مبادله نمی کنی.