سلامت نیوز : معمولاً در زمان آمیزش جنسی واژینال یا مقعدی، به خصوص وقتی كه لوبریكاسیون ناكافی است خطوط ظریف واژن یا مقعد، ممكن است پارگی‌های كوچكی پیدا كنند و باعث شود خون و مایعات تناسلی با هم مخلوط شده، عفونت‌ها از دستگاه تناسلی فردی به شریك جنسی‌اش منتقل شود. چنین عفونت‌هایی، عفونت‌های منتقله از راه جنسی  نامیده می شوند.
رفتارهای جنسی پرخطر رفتارهایی هستند كه فرد را در معرض خطر بیشتر انتقال و آلودگی عفونت‌های منتقله از راه جنسی یا اچ آی وی قرار می‌دهند. هنگامی كه زنی نزدیكی واژینال یا مقعدی بدون كاندوم با مردی كه عفونت‌هایی در اعضا تناسلی خود دارد برقرار کند، او هم ممكن است آلوده شود. به همین شكل مرد هم می‌تواند عفونت را از زن بگیرد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از مرکز ملی پیشگیری از ایدز ایران ؛ هنگامی كه یك زن روابط جنسی و محافظت نشده (بدون كاندومی با كیفیت خوب) با مردان زیادی دارد، آن‌گاه خطر آلوده شدن چندین برابر افزایش می‌یابد. این موضوع به همین شكل برای مردان نیز صدق می‌كند. وقتی مردی نزدیكی مقعدی با مرد دیگر با عفونت در دستگاه تناسلی و بدون كاندوم دارد مرد دیگر می‌تواند آلوده شود.وقتی مردی روابط جنسی با چندین مرد و نزدیكی مقعدی محفاظت نشده (بدون كاندوم با كیفیت خوب و لوبریكانت آب‌دار) داشته باشد، خطر ابتلا به عفونت چندین برابر خواهد شد.

علایم عفونت
علایم عفونت در مردان:
● ترشح از نوك آلت.
● درد در هنگام ادرار.
● زخم یا تاول در ناحیه تناسلی.
● بزرگی غدد لنفاوی کشاله‌ی ران.
● دردناک و بزرگ شدن بیضه‌ها.
علایم عفونت در زنان:
● ترشحات واژن.
● زخم تناسلی.
● درد پایین شکم.
● تورم کشاله ی ران.
● ترشحات رنگی و بدبو.
علایم عفونت در مردان و زنان:
● زخم، تاول یا جوش داخل یا نزدیك اعضای تناسلی یا دهان.
● درد همراه با سوزش هنگام ادرار یا اجابت مزاج، تب، لرز، درد و علایمی شبیه سرماخوردگی.
● تورم و خارش غیر معمول در ناحیه زهار (پوست بالای آلت تناسلی).
 
واقعیت آن است كه بسیاری از زنان و مردان با اینكه هیچكدام از علایم بالا را ندارند اما ممكن است مبتلا به عفونت بوده و آن را منتقل كنند. بنابراین بهتر است با پزشك مشورت شود، حتی اگر هیچكدام از علایم بالا وجود نداشته باشد آموزش و درمان عفونت‌های جنسی مهم است. زیرا آنها مشكل جدی بهداشتی هستند و بیشتر آنها انتقال و ابتلا به اچ آی وی را افزایش می‌دهند. عفونت‌های جنسی درمان نشده می‌تواند مشكلات زیادی مانند نازایی و ناباروری، حاملگی خارج رحمی و سقط را باعث شوند. نوزادان متولد شده از مادران مبتلا ممكن است سیفلیس چشمی داشته باشند كه خطر كوری را به همراه دارد.