یکشنبه ۳ آذر ۱۳۹۲ - ۱۲:۰۸
کد خبر: 87258
سلامت نیوز : معمولاً فرزند اول جایگاه ویژه ای دارد که دیگر فرزندان خانواده، هرگز از آن موقعیت بهره مند نبوده و آن شرایط را تجربه نخواهند کرد، در واقع نخستین کودک دارای موقعیت ویژه ای است، او تمام توجه والدین را به صورت انحصاری در اختیار دارد حتی گاه به این علت که اولین نوه نیز محسوب می شود این توجه دریافتی چندین برابر می شود؛ به غیر از محبت سرشار، عموماً اولین کودک مجبور نیست که امکانات و اسباب بازی های خود را با کودک دیگری قسمت کند و همواره مدیریت وسایل یا خدمات ارائه شده به او بر عهده خودش بوده است!

هوو کوچولو

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان ؛ حال تصور کنید که با تولد فرزند دیگر، فرزند اول باید برای همیشه با این شرایط ایده آل خداحافظی کند؛ و کسی جز آن نوزاد نو رسیده مسبب خاتمه این دوران پادشاهی نبوده است! همچنین فرزند اول مشاهده می کند که نوزاد تنها با کمی گریه و جیغ و داد به آسانی می تواند به هر خواسته ای دست یابد و این در حالی است که ممکن است به علت گرفتاری والدین او حتی از حقوق اولیه خود مانند آغوش مادر نیز محروم شود. گاه این محرومیت ها با تذکرهای پی در پی والدین با این مضمون که " تو بزرگ تری و باید این چنین یا آن چنان رفتار کنی" توامان می شود. مشکلات فرزند اول با فرزند دوم اغلب زمانی افزایش می یابد که فاصله سنی دو کودک بسیار کم یا بسیار زیاد باشد. در این خصوص، به طور ویژه نحوه آماده ساختن کودک اول برای پذیرش تولد فرزند دیگر بسیار حائز اهمیت است. بنابراین اگر شرایط فرزند اول را با دیدی گسترده تر مورد توجه قرار دهیم در می یابیم که بد خلقی ها و واکنش های برخی از این کودکان به تولد کودک دیگر چندان هم غیرطبیعی نیست!

آن چه باید برای ایجاد روابط مثبت انجام داد

برای آنکه بتوانید یک رابطه مثبت میان فرزندان خود ایجاد کنید بهتر آن است که قبل و پس از تولد نوزاد دوم زمینه لازم را فراهم آورید و رفتارهای خود را به دقت با موقعیت جدید تنظیم کنید در زیر به چند نمونه از این راه کارها اشاره می کنیم:

1) خبر بارداری خود را با زبانی ساده به آرامی و در جوی آکنده از محبت به کودک خود اطلاع دهید.

2) از دادن وعده های غیر ممکن پرهیز کنید. مثلاً نگویید: " قرار است برای تو یک همبازی بیاید". زیرا با این کار یک تصور غیر واقعی را در ذهن او به وجود می آورید و بعدها خود این ایجاد توقع مشکل ساز خواهد شد.

۳) اغلب کودکان از لمس کردن شکم مادر، صحبت کردن، شعر خواندن یا توضیح وقایع روزمره برای خواهر یا برادری که هنوز ندیده اند لذت می برند اما باید با حفظ حریم ها، پاسخ های ساده و در عین حال صادقانه به او بدهید، البته این اطلاعات باید به صورت طبقه بندی شده باشد.

۴) نسبت به استفاده از همکاری و کمک کودک بزرگ تر برای پرورش فرزند بعدی ابراز نیاز کنید و حس مسئولیت او در این زمینه را برانگیزید اما به نحوی رفتار نکنید که تصور کند تولد فرزند دیگر به معنی نیاز به تلاش و خستگی بیش از اندازه او و والدین است.

۵) ارائه اطلاعاتی مانند اینکه به احتمال زیاد نوزاد با گریه کردن اندکی شرایط و آرامش خانه را تغییر می دهد خوب است اما نباید برای نشان دادن وفاداری خود به فرزند اول از واژه های منفی استفاده کنید، مثلاً نگویید نوزاد تازه به دنیا آمده نمی فهمد، بچه بدی است یا...

۶) اگر قرار است که مکان نوزاد جدید را در اتاق فرزند اول قرار دهید یا امکانات خاصی را برایش تهیه کنید از نقطه نظرات و یا همکاری فرزند خود در سطح توانایی اش استفاده کنید و در این میان نیازهای او را هم در نظر بگیرید.

۷) در گام های بعد باید تلاش کنید تا وقت خود را به گونه ای تنظیم کنید که زمان هایی را به طور اختصاصی با فرزند اول خود سپری کنید. مثلاً با او بازی کنید و یا به خرید بروید. همواره به یاد داشته باشید که او هم در حد خود باید از دوران خردسالی اش استفاده کند و هنوز به محبت شما احتیاج دارد.

۸) هماهنگی بین والدین برای مدیریت این موقعیت جدید اهمیت بسزایی دارد خصوصاً کمک های پدر می تواند فرصت بیشتری را برای مادر ایجاد کند تا به فرزند اول رسیدگی کند.

۹) به دیگر بستگان نیز یادآوری کنید که به کودک بزرگتر توجه کنند و با شوخی های بی جا حس حسادت او را تحریک نکنند.

۱۰) وقتی تفاوت های جنسیتی نیز وجود دارد علاوه بر تشریح تفاوت های سنی باید این ویژگی ها را نیز برای فرزند اول ملموس کنید مثلاً این که دخترها ممکن است اسباب بازی های متفاوتی از پسرها داشته باشند یا لباس های شان فرق کند اما این فقط مربوط به تفاوت های آنان است و هیچ گونه معنای برتری را به همراه ندارد. در هر حال به یاد داشته باشید که اندکی بد خلقی طبیعی است و باید در این مرحله با صبوری رفتار کنید تا کودک آمادگی لازم را کسب کند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha