سلامت نیوز : ارزیابی هر اقدامی در یک فاصله زمانی صد روزه ارزیابی‌ای شتابزده است؛ چراکه در صد روز گذشته اگر مسوولان صرفا توانسته باشند سنجشی یا درکی از شرایط موجود به دست آورده باشند در حد خود کفایت می‌کند. به عبارتی نباید انتظار داشت تا در این صد روز دولتیان توانسته باشند مشکلات کشور به‌ویژه در حوزه مسایل اجتماعی را حل کنند. خاصه در جایی که دولت تدبیر و امید اولویت کاری خود را حل امور اقتصادی و گرفتاری های معیشتی مردم تعیین کرده است و اصولا درباره مسایل اجتماعی به جز خود ریاست محترم جمهور که در برنامه‌های انتخاباتی و نیز در مراسم تحلیف اشاره‌ای به آسیب‌های اجتماعی داشتند و در مورد حل و رفع آنها نکاتی را مطرح کردند سایر مسوولان حتی آنانی که به حسب وظایف و مسوولیت‌هایشان در این زمینه تکالیفی برعهده دارند کمتر اشاره‌ای نداشته‌اند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه شرق ؛ باری نباید این نکته را در کنار همه اولویت‌های مورد اشاره نادیده گرفت که بخش‌هایی از مردم در حال حاضر که همچون دیگران گرفتار مشکلات معیشتی و اقتصادی هستند با مشکلات و آسیب‌ها هم درگیرند؛ نرخ بالای مشکلات و آسیب‌های روانی، وضعیت طلاق، بی‌انگیزگی و زندگی‌های بی‌معنا و بی‌هدف در اقشار جوان کشور، هویت‌های متکثر و در هم شکسته، گسترش مصرف مواد روانگردان و نگرانی‌هایی که پیش از این درباره آنها هشدار داده شده بود و اینک یکی پس از دیگری به واقعیت پیوستن آنها نمود می‌یابد (از افزایش 49‌درصدی کشت و تولید تریاک در افغانستانی که نیروهای خارجی تا مدتی دیگر از آن خارج خواهند شد، گرفته تا اعلام احتمال افزایش تولید هرویین در آن کشور و سرریز این افزایش به کشورهای همسایه و گزارش‌های میدانی از مراکز ترک و کاهش آسیب اعتیاد کشور درباره فزونی تقاضای سرنگ که حکایت از افزایش تزریق هرویین در کنار مصرف مواد محرک دارد و... دال بر پیش‌بینی قبلی نگارنده‌ مبنی بر اینکه چنانچه وضعیت در سال‌های آتی بر همین منوال باشد در سال‌های میانی دهه 90 شمسی به بعد با بحرانی در زمینه اعتیاد در کشور روبه‌رو خواهیم شد) تماما محلی برای تردید در این‌باره بر جا نمی‌گذارند.

اما نکته و شاید هم پرسش نامکشوف که می‌تواند در ارزیابی کارنامه صد روزه دولت درباره امور اجتماعی راهگشا باشد، این است که در حالی که دولت اعتدال برای تدبیر وضعیت اقتصادی کشور تیم‌های قوی اقتصادی و حتی متخصصان توانمند امور خارجه را به‌کار گرفته، در حیطه مسایل اجتماعی که خاستگاه ایجاد و تولید امید در سطح زندگی روزمره مردم است کدام مدیریت توانمند و چه برنامه یا رهیافت مشخصی را به عرصه آورده است؟ بار دیگر به جملات آغازین این نوشتار بازگردیم؛ پذیرفتنی است که صد روز بازه زمانی بسیار کوتاهی برای ارزیابی عملکرد اجتماعی مسوولان مربوطه است اما در همین مدت مسوولان این امکان را داشته‌اند تا حداقل رویکرد یا راهبردها و دیدگاه‌های خود را درباره مسایل و معضلات اجتماعی اعلام کنند تا با بررسی و نقد آنها و انکشاف‌شان با شرایط موجود و مقایسه با رویه‌های پیشین حدی از اثربخشی آنها را بررسی و ارزیابی کرد.

موضوعی که شوربختانه صورت نگرفته است. ملاحظه صحنه مسایل و آسیب‌های اجتماعی کشور در صد روز گذشته هیچ نشانی از تفاوت رویه‌ها و راهبردها با سال‌ها و روزهای پیش از آن ندارد. در این شرایط باید اذعان کرد اگر در صد روز گذشته در بعضی زمینه‌ها نظیر اقتصاد یا سیاست خارجی و... بتوان به مسوولان محترم نمره قبولی بالایی داد اما در زمینه امور اجتماعی و مسایل و آسیب‌های اجتماعی حتی به فرض تک ماده هم نمی‌توان کارنامه قبولی برای کسی منظور کرد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha