بر اساس مطالعهای كه روی یك هزار كودك خیابانی در تهران انجام شد، شیوع ایدز در این كودكان 4/5 درصد بوده است. این زنگ خطر زمانی جدیتر میشود كه این مقام وزارت بهداشت اعلام میكند كه شیوع این بیماری در جمعیت عموم كشور یك دهم درصد است؛ یعنی شیوع ایدز در كودكان كار و خیابانی 45 برابر جمعیت عادی است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه تهران امروز ؛ او میگوید بر اساس مطالعهای كه روی یك هزار كودك خیابانی در تهران انجام شد، شیوع ایدز در این كودكان 4/5 درصد بوده است. این زنگ خطر زمانی جدیتر میشود كه این مقام وزارت بهداشت اعلام میكند كه شیوع این بیماری در جمعیت عموم كشور یك دهم درصد است؛ یعنی شیوع ایدز در كودكان كار و خیابانی 45 برابر جمعیت عادی است. تحقیقی كه دكتر سیاری به آن استناد كرده است آمارهای تكاندهنده دیگری نیز در خود دارد. این آمارها نشان میدهد 72 درصد كودكان كار گفتهاند دوستانشان سوءمصرف موادمخدر داشتهاند. ضمن اینكه 15 درصد این كودكان نیز اعلام كردهاند خودشان انواع موادمخدر مصرف كردهاند كه از این بین 4/6 درصدشان معتاد تزریقی هستند.
آمارهایی كه مثل پتك بر سر انسان خراب میشوند. البته این همه ماجرا نیست؛ مطالعه وزارت بهداشت نشان داده 29 درصد كودكان خیابان 15 تا 18 ساله رابطه جنسی را تجربه كردهاند و از بین یکهزار نفر مورد مطالعه، 144 نفرشان چند شریك جنسی داشتهاند. به گزارش تهرانامروز، اعتیاد و رابطه جنسی در این مطالعه از آنجا مورد اهمیت واقع شده كه این دو، مهمترین عوامل انتقال ویروس ایدز در ایران و جهان هستند كه به عنوان «مین ایدز» معروف شدهاند.
دكتر رسول خضری عضو كمیسیون اجتماعی مجلس، در مورد علل افزایش نگرانیها درباره شیوع ایدز در كشور میگوید: واقعیت این است كه باید در سالیان گذشته به بحث ایدز پرداخته میشد و توسط رسانهها (رسانه ملی، روزنامهها، مجلات و...) حتی در مهدكودكها و مدارس آگاهسازی میشد كه متاسفانه نشد. بنابراین اگر اطلاعات كافی و درستی در اختیار مردم قرار میگرفت و هشدارها به موقع داده میشد با آن آسیبی كه ما الان با آن مواجه هستیم مواجه نمیشدیم و قطعا خیلی از این مسائل جلوگیری میشد. او میگوید: ایدز بیماریای نیست كه بتوان وجود آن را انكار كرد به همین دلیل باید قبح آن ریخته شود و تمام آحاد جامعه از راههای انتقال آن خیلی شفاف آگاه شوند. به گفته دبیر اول كمیسیون اجتماعی در قدم بعد باید گروههای پرخطر و پرریسك كسانی كه در معرض این بیماری هستند شناسایی و آموزش داده شوند.
ضمن آنكه معتادان به موادمخدر صنعتی، حتما در دورهای از مصرف این مواد بیماری جنسی میگیرند و با افراد متعددی رابطه برقرار میكنند كه به عنوان كیسهای پرخطر باید شناسایی و مورد آموزش قرار بگیرند. از نظر خضری، فردی كه بیماری جنسی پیدا میكند، ریسك رفتاری و خطرآفرینی آن فرد به شدت بالاست.
دكتر خضری با انتقاد از موازیكاریهایی كه در دستگاههای مربوطه وجود دارد، ادامه میدهد:یكی از وظایف بهزیستی ساماندهی كودكان كار است. این سازمان مراكزی در اختیار دارد كه آنها را نگهداری و حتی بازپروری میكند. بهزیستی یكی از اركان مهم حمایت از این كودكان است در صورتی كه هلالاحمر، كمیته امداد امام خمینی(ره) و... نیز در این مورد موظف هستند. ولی كودكان كار و خیابان باید یك متولی یكپارچه و واحد داشته باشد. اما در كشور باید موازیكاریها كاسته شده و یك مدیریت یكپارچه بهوجود بیاید كه هم سیاستگذاری مناسبی انجام دهد و هم تصمیمگیری درستی داشته باشد.
وی در پاسخ به اینكه آیا در مجلس مطرح شده است كه كودكان كار در معرض بیماری ایدز هستند میگوید: یك ماه و نیم پیش كه بحث وبا و بیماریهای واگیردار در مجلس پیش آمد از معاونتهای بخش بیماریهای واگیردار وزارت بهداشت و درمان دعوت كردیم و بیماریهای واگیردار بهویژه ایدز در میان كودكان خیابان را مطرح كردیم. در مجموع اعضای كمیسیون بهداشت مجلس از نتیجه نشستها رضایت نداشتند. با آنكه سیاستگذار حوزه سلامت، وزارت بهداشت است اما آنها هیچ راهكار عملی برای این بخش ارائه ندادند.
او با اشاره بهوضعیت اجتماعی این كودكان در جامعه میگوید: آنها سرپرست ندارد و حتی برخی از این كودكان شناسنامه و هویت واضحی نیز ندارد. متولی این بحث، اورژانسهای اجتماعی بهزیستی است. اما نكتهای كه این وسط وجود دارد و همه باید به آن توجه كنند این است كه هزینه تهیه داروهای درمانی ایدز بسیار بالاست و این موضوع لطمات زیادی را به این بچهها زده است.
بیماریهای پرخطر در كمین كودكان كار
دكتر رضا جهانگیری، معاون اجتماعی سازمان رفاه، خدمات و مشاركتهای شهرداری نیز در این مورد به تهران امروز میگوید: مسئولیت كودكان خیابانی بر عهده بهزیستی است. شهرداری تهران بهطور خاص سازمان خدمات اجتماعی، در بحث ساماندهی كودكان كار و خیابان به عنوان همكار با بهزیستی فعالیت میكند و بیشتر در بحث انتقال كودكان به مراكز بهزیستی مشاركت دارد.
منتهی به جهت اینكه تعداد مراكز سازمان بهزیستی تعداد بسیار محدود است و از طرف دیگر این كودكان خیابانی شهر تهران بر خلاف تصور عمومی دارای خانواده هستند، از لحاظ قانونی حتی بهزیستی اجازه نگهداری آنها را در مراكز خود ندارد و فقط باید به خانواده بازگردند. اساسا از نظر انسانی درست نیست؛ كودكی كه خانواده دارد از آن دور باشد حتی اگر آن خانواده آسیب دیده باشد. البته در موارد خاصی هم مراجع قضایی به این نتیجه میرسند كه كودك باید از خانواده دور باشد.
دكتر جهانگیری در ادامه میافزاید: كودكانی كه بدون حمایتهای اجتماعی و آموزشی در سطح شهر رها هستند و شغلی كاذب (دستفروشی) دارند یا كودك خیابانی و ولگرد هستند، در معرض انواع آسیبهای اجتماعی هستند. عمده آسیبهایی كه این كودكان را تهدید میكند دو دسته هستند آسیبهای اجتماعی و آسیبهای حوزه سلامتی.
آسیبهای اجتماعی تهدیدكننده این كودكان اعتیاد، ورود به بحث توزیع موادمخدر، سوءاستفادههای جنسی، مبتلا شدن به بیماریهای ناشی از رفتارهای پرخطر مثل ایدز و هپاتیت است. سوءتغذیه و بیماریهای ناشی از حوادث نیز به این كودكان صدمه بسیاری میزند. همچنین در سرما و گرما دچار بیماریهایی مانند سل میشوند. آنها عموما مورد سوءاستفاده قرار میگیرند، جذب گروههای بزهكاری میشوند، افراد سودجو از آنها استفاده میكنند. ساعات طولانی به دور از مراقبتهای خانواده و اجتماعی هستند و... كه علل ابتلای آنها به بیماریهای پرخطر است.
وی با بیان اینكه ۱۳ نوع دارو برای درمان بیماری ایدز وجود دارد كه برخی در داخل كشور تولید میشود و بقیه وارداتی هستند، میگوید: داروهای بیماران مبتلا به ایدز را وزارت بهداشت و دانشگاههای علومپزشكی تامین میكنند و حتی اگر پول هم نداشته باشند این داروها رایگان در اختیار آنها قرار گرفته میشود. مركز اصلی آن بخشی از بیمارستان امام خمینی تهران است كه به راحتی داروهای آنها را تامین میكنند. مهم مراجعه این كودكان برای درمان است. به دلیل آنكه كودكان خود نمیتوانند به بیمارستانهای مربوط بروند، مراجع دیگر باید پیگیری كنند و داروهای آنها را به دست آنها برسانند. در حال حاضر مراكز بهزیستی این كار را انجام میدهند، تا این كودكان بدون هزینههای آنچنانی درمان شوند.
وی با اشاره به فعالیتهای شهرداری میگوید: شهرداری تهران حمایتهایی انجام داده كه كودكانی كه در خیابان كار میكنند دچار آسیبهایی كه گفته شدو بیماریهای جسمی نشوند.
به همین منظور كودكان را تحت پوشش NGOهای مختلف حمایت میكند تا این NGOها، كودكان را تحت پوششهای حمایتهای مختلف (سواد، تغذیه، پوشاك) قرار میدهند. مهمترین بخشی كه برای پیشگیری این كودكان در نظر داریم آموزش شناخت مخاطراتی كه آنها تهدید میكند و راههای مقابله با آنهاست. اقدام اساسیتری كه باید اتفاق بیفتد و بیشتر وظیفه نهادهای حمایتی است این است كه خانوادههای كودكان تحت پوشش قرار گیرند. زیرا خانواده به دلیل فقر زیاد كودك خود را به كار در خیابان وادار میكند. اگر خانوادهها حداقل دستمزد را داشته باشند كودك خود را مجبور به كار نكرده و آنها به سیكل تحصیل بازمیگردند.
نظر شما