به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه تهران امروز ؛ مشكلاتی مانند مناسبسازی محیط شهری و زندگی،اشتغال،توانمندسازی و توانمند بخشی و از همه مهمتر لایحهای كه قانون جامع حقوق حمایت از معلولان است،در حدود یك سال است كه در كمیسیون اجتماعی دولت مانده و به صحن مجلس ارائه نشده است و همین موضوعات باعث شده است تا این عزیزان مشكلاتشان پابرجا بماند.از سوی دیگر،قانون جامع حمایت از معلولان در سال 1383 تصویب شده بود و این قانون جامانده در كمیسیون اجتماعی دولت،در تكمیل همان قانون است؛اما آنچه كه مهم است عدم ضمانت اجرایی قوانین است كه باید بررسی شود،باید مجلس به این موضوع ورود كند تا مشخص شود علت اجرایی نشدن این قوانین چیست.اولین گامی كه مجلس در این راستا برداشته است تشكیل فراكسیون دفاع از حقوق معلولان و پیشگیری از معلولیتها است،كه به صورت جدی دنبال خواهیم كرد تا هرچه زودتر این لایحه به صحن بیاید.اقدام مهمی دیگری كه در حال انجام است،امروز با تغییر دستور مجلس،اصلاح بند 6 ماده 28 قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی را داریم كه نابینایان هم میتوانند جزو كاندیداهای مجلس بشوند.»
عدم رعایت قانون 3 درصد استخدام معلولان
«ما طیف وسیعی از معلولیتهای جسمی،روحی و روانی را در جامعه داریم.مانند: آلزایمر،ام اس،فلج مغزی و...كه باید برایشان فكری اندیشیده شود تا بتوانیم نسبت به بازگشت آنها به زندگی اقدام كنیم.»این گفتههای رئیس فراكسیون معلولان مجلس نهم است.وی در مورد اشتغال این افراد میگوید: «قانون 3 درصد استخدام معلولان در دستگاههای دولتی متاسفانه رعایت نمیشود.سال گذشته در مورد آموزش پرورش،مجلس پیگیریهای جدی انجام داد تا مجلس توانست 1200نفر را در آموزش و پرورش استخدام كند.از سویی دیگر،اكنون بسیاری از نهادهای مردمی وجود دارند كه باید حمایت شوند،زیرا این نهادها بسیار در زمینه كمك به معلولان فعال هستند.»
رئیس فراكسیون معلولان مجلس نهم،به اقداماتی كه باید برای معلولان در نظر گرفت،اشاره كرده و میگوید: «حق پرستاری،هزینههای جراحی،بیمه افراد معلول كه از بهزیستی خارج شوند و بتوانند از تامیناجتماعی استفاده كنند،معافیت گمركی برای وارد كردن تجهیزات توانبخشی این افراد لحاظ شود،تخفیف 50درصدی در حملونقل،راهآهن و اتوبوس باید رعایت شود،زیرا تمام این موارد در قانون آمده است.مورد دیگری كه وجود دارد،افزایش مستمری معلولان است.در بودجه سال 1393 افزایش مستمری پیشنهاد و پیشبینی شده است،طرح دیگری كه وجود دارد این است كه اعتبارات بهزیستی تخصیص صد در صد باشد،زیرا سازمانهای حمایتی مانند: بهزیستی و كمیته امداد باید با دید دیگری دیده شوند،امیدواریم بتوانیم تخصیص اعتبارات بهزیستی را صد در صد كنیم؛چون بهزیستی سازمان گستردهای با حجم گسترده فعالیتهاست.معلولان ما ثابت كردهاند،معلولیت، محدودیت نیست و ما باید بتوانیم از استعدادهای درخشان این افراد بهره بیشتری ببریم.طبق شعار سال معلولان كه این است: «موانع را بشكنید و درها را باز كنید.»
تلاش ما این است هرچه زودتر اصلاح لایحه حمایت از معلولان به صحن مجلس بیاید.موارد قانونی اجرایی شود و نظارت بر اجرای آنها انجام شود.باید همه كمك كنند،از جمله سازمانهای ذیربط،سازمان بهزیستی،سازمان تعاون رفاه و كار اجتماعی. باید بین مردم این موضوع جا بیفتد،كسی كه معلول میشود،شاید نتواند از قسمتی از بدنش استفاده كند،اما استعدادها و تواناییهایی دارند كه میتوان در بخشهای دیگر از آنها استفاده كرد،باید دست این افراد را گرفت تا دچار گوشهنشینی نشوند و به حاشیه رانده نشوند.»
از استخدام معلولان سرباز میزنند
علی همت محمودنژاد،رئیس انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران در گفتوگو با تهران امروز،از مشكلات معلولان در جامعه ایران میگوید: «متاسفانه معلولان نه تنها سهم كمی از توجه مسئولان كشور را توانستهاند جلب كنند بلكه در توجه مردم هم نتوانستهایم این كار را انجام دهیم البته باید مسئولان تلاش كنند تا هم نظر مردم را تغییر دهند و هم خودشان برای این قشر از جامعه ارزش قائل شوند.توجه از این حیث كه نگاه مثبتی به معلولان وجود داشته باشد،نه اینكه نگاهها به معلولان منفی باشد،نه اینكه وقتی بخش خصوصی میپرسد استعداد شما برای كار چیست؟فرد میگوید:دكترا دارم و زبان را كامل بلدم،اما به محض اینكه متوجه میشوند فرد معلول است،خب از استخدامش سر باز میزنند!
از سویی دیگر، در سال 1390 شورایعالی فرهنگ عمومی كشور، روز جهانی معلولان را از صفحه تقویم كشور حذف كرد،با تلاشهای مضاعف موفق شدیم تا باز روز جهانی معلولان را به صفحه تقویم برگردانیم.اما دوباره 20 مهر كه روز جهانی اسكان معلولان است از صفحه تقویم حذف شده است،یعنی دیگر هیچ معلولی در كشور ما بیخانه نیست؟!در صورتی كه مسكن بزرگترین هزینه از سبد خانوار،بخصوص برای معلولان است كه از هزینههای بالای درمانی هم رنج میبرند.حتی یك روز ملی برای نگاه به معلولان در صفحه تقویم كشور نیست.سهم معلولان از بخش فرهنگی جامعه بسیار جایگاه كوچكی دارد.»
وجود رگههایی از نگاه قرون وسطایی به معلولان
رئیس انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران تاكید میكند: «من فكر میكنم هنوز رگههایی از نگاه قرون وسطایی به معلولان وجود دارد.در زمان ناصرالدین شاه،او پس از سفر به اروپا وقتی دید معلولان را در مراكز نگهداری محافظت میكنند،به ایران آمد و مراكز نگهداری مخصوص معلولان و جزامیان درست كرد و این همان مراكزی است كه هماكنون هم وجود دارد و از معلولان نگهداری میكند.در صورتی كه این موضوع با نگاه جهانی تناقض دارد.زیرا در نگاه جهانی و علمی میگویند: معلولان باید در كنار خانواده زندگی كنند،و عواطف خانوادههاست كه میتواند معلولان را حمایت كند،البته این هم محقق نخواهد بود تا وقتی دولت در هزینههای این افراد كمك كند.»
بعد از هفت سال شورایعالی معلولان وجود ندارد
«به هیچ عنوان بحث استخدام سه درصد معلولان در دستگاهها اجرایی نشد،حتی در آموزش و پرورش هم با اینكه باید 40 هزار نفر را استخدام میكردند و 1200 نفر بایدمعلول میبود،اما آموزش و پرورش زیر بار این موضوع نرفت و وزیر قبلی آموزش و پرورش هم اعلام كرد: «معلولان ضایعات جامعه هستند!»این گفتههای علی همت محمودنژاد است.او درباره مشكلات معلولان میگوید: «این نقاط ضعف وجود دارد و علت تمام ناكامیهای معلولان در اجرای حقوق معلولان برمی گردد به این موضوع كه بهزیستی ابزار قانونی برای فشار بر سایر دستگاههایی كه بر معلولان فشار وارد میكنند،در اختیار ندارد.به همین دلیل تقریبا نزدیك به هفت سال است كه نتوانستیم تشكیل شورایعالی معلولان بدهیم.من به عنوان رئیس انجمن دفاع از حقوق معلولان،هنوز نتوانستهام وزیر رفاه جدید را ببینم تا بتوانم دغدغههای این قشر جامعه را به گوششان برسانم.
هنوز موفق به دیدن وزیر برای بیان مطالباتم نشدهام.از سویی دیگر،تمام مقامهای ارشد كشورها و روسای جمهور به مناسبت روز جهانی معلولان پیامی را صادر میكنند و ما امیدواریم امسال رئیسجمهور این عمل را انجام دهند تا نشان دهند این قشر از جامعه هم دارای ارزش هستند.دیروز شهردار تهران همایشی برای معلولان برگزار كرد كه جای تقدیر دارد و در شهر تهران از لحاظ مدیریت شهری اقدامات خوبی برای معلولان انجام شده است ما امیدواریم كه این اتفاق در دیگر كلانشهرها هم صورت بگیرد تا دیگر معلولان جز گوشهنشینان و حاشیه نشینان جامعه نباشند.» امروز روز جهانی معلولان است دست یكدیگر را بگیریم تا دیگر معلولان احساس نكنند بهدلیل نقص عضو، عضوی از جامعه ما نیستند.
نظر شما