این روزها اغلب مردم به دلیل شاهد بودن ازدواج های ناموفق نوعی ترس از ازدواج دارند. اما ایا اینکه دیگران روابط ناموفقی تجربه می کنند، به این معنا است که شما هم تجربه ی تلخ آن ها را تکرار خواهید کرد؟؟؟

سلامت نیوز: آیا این روزها چیزی به نام ازدواج موفق وجود دارد؟ این سوال سوالی است که این روزها بسیار تکرار می شود؟ طلاق های زیاد منجر به این شده است که افراد از ازدواج ترس داشته باشند. گویا مردم فکر می کنند که نهایتا هر ازدواجی محتوم به شکست است. چرا که در اطرافشان افراد بسیار زیادی هستند که جدا شده اند.

واقعیت این است که افراد از امور ناشناخته ترس دارند و ازدواج هم مانند هر امر ناشناخته ی دیگر برایشان ترسناک است. اموری وجود دارند که شما باید برای برقراری یک رابطه ی سالم انجام دهید. این ها ترفندهایی هستند که به زوج ها کمک می کنند بدون ترس با هم ازدواج کنند:

-یک ازدواج سالم را تعریف کنید. به جای اینکه بر روابط خراب شده ی دیگران تمرکز کنید، به این فکر کنید که چه چیزی جواب می دهد.

-وارد ازدواجی شوید که تعهد صد در صد در آن وجود دارد و هرگز به این فکر نکنید که گزینه ی طلاق هم وجود دارد. بهتر است که هر دو نفر به حفظ رابطه و انجام کارهایی که برای حفظ آن ضروری است فکر کنند.

-توافق نداشتن بر سر امور امری عادی است و به معنای پایان رابطه نیست.

-به چیزهایی تمرکز کنید که شما را به هم نزدیک می کند، نه آن هایی که شما را از هم جدا می کند. یادتان نروید که شما به خاطر اشتراکاتی که داشتید در واقع به هم نزدیک شدید نه به خاطر تفاوت ها. در عین حال که استقلال خود را حفظ می کنید، به اشتراکات متمرکز شوید. بهترین روابط روابطی هستند که هر کدام از طرفین کارهای مربوط به خود را انجام می دهند، استقلال خود را دارند و بعد به هم می پیوندند و لحظات خود را کنار هم سپری می کنند.

- زمان رفتن به رختخواب به سه چیز مثبت که در طول روز داشته اید فکر کنید. و سه چیز مثبت که روز بعد دوست دارید داشته باشید. آن ها را با همسرتان در میان بگذارید و با لبخند به رختخواب بروید.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • الهه ۱۵:۵۶ - ۱۳۹۳/۰۳/۰۷
    0 0
    متاسفانه ازدواج های در سنین پایین چنین رفتار پخته ای رو نمی تونه در پی داشته باشه نباید ایده الیسم فکر کنم بله... باید تمرکزم روی کارهای خودم باشه و نباید انتظار داشته باشم دیگران اونطور که من فکر میکنم فکرکنن نباید اگه چیزی ناراحتم میکنه سکوت کنم باید حرف بزنم و مشکل رو تا کوچیکه و سوبرداشت نکردم حل کنم و نباید در مقابل حتی بدترین انتقادات عصبانی بشم باید آدم ها رو اونجوری که هستن بپذیرم واگه دوسشون دارم در فکر تغییرشون نباشم بلکه خودمو با اونا تنظیم کنم و سعی کنم در اونا با رفتار درست و منطقی م تاثیرگذار باشم نه با رفتار نابهنجار اونا رو از خودم دور کنم... این روزا تو فکر پیدا کردن عیبهای رفتاریم هستم