به گزارش سلامت نیوز به نقل از پرنتیگ فرزندان ما در یک خانواده بزرگ می شوند اما با  یکدیگر تفاوتهای زیادی دارند. هیچ انسانی دقیقاً عین دیگری نیست. پس با احترام به ویژگیهای هر یک بپذیریم که تفاوتها قابل احترام هستند و قرار نیست هیچ کس دیگری را کنترل کند تا دقیقاً مطابق میلش عمل کند.

فرزندان از کودکی به شیوه های گوناگون مراحل رشد را پشت سر می گذارند. پس برای اینکه زودتر بایستند، راه بیفتند، حرف بزنند و ... عجله نداشته باشید و آنها راهل ندهید. بگذارید به آرامی و راحتی مراحل خود را طی کنند و شما نیز صبورانه از این مراحل لذت ببرید.

اینکه در تمام مراحل درس و تحصیل و انجام تکالیف نظارت باشد خوب است اما این نظارت نباید تبدیل به دخالت شد. قرار نیست در خط به خط تکالیف فرزندان نظر بدهیم و یا به آنها  کمک کنیم. بگذارید خودشان کارشان را به شیوه خود انجام دهند .

بگذارید فرزندتان علایق و استعدادهای خود را بروز دهد. او ممکن است در یک درس دچار ضعف باشد اما به طور حتم در جایی دیگر و یا رشته ای دیگر استعداد خوبی دارد. بنابر این با مقایسه و انتظارات نابجا مانع از رشد آنها نشویم.