یك داروساز با اعتقاد به این كه كیفیت دارو مهمترین علت مناقشه بین حامیان كارخانههای داروسازی كشور و مخالفان این صنعت است، گفت: طرفداران داروهای تولید داخل همواره بر مرغوبیت این محصولات تاكید دارند.
دكتر هادی پور در گفت وگو با ایسنا، با بیان این كه معیار كیفیت، رضایتمندی پزشك و بیمار نیست بلكه آزمایشاتی است كه به صورت علمی بر روی دارو انجام میشود، اظهار كرد: تبلیغات و بازاریابی، نقش انكارناپذیری در ارایه دارو دارد.
وی، افزود: در دورافتادهترین روستاهای كشور، پزشكان به تجویز داروهای خارجی تمایل بیشتری نشان میدهند.
دكتر هادی پور، با اشاره به رویكرد جدید وزارت بهداشت و صنعت داروسازی به سوی كپی داروهای گران قیمت، گفت: سازمان تجارت جهانی و سازمان جهانی بهداشت كپی سازی فرآوردههای دارویی را در كشورهای در حال توسعه جایز میدانند.
این داروساز، با بیان این كه در خصوص آمادگی صنعت داروسازی ایران برای اتصال به بازارهای جهانی و ایستادگی در میادین مملو از رقابت، تردید فراوانی وجود دارد، گفت: روند حمایت از صنایع داروسازی، آن هم حمایت به هر قیمت ممكن، نه تنها این صنعت را تقویت نكرده بلكه از آن كودك نارس ساخته كه یك روز بدون حمایت مادر قادر به ادامه حیات در اقتصاد جهانی نیست.
وی، ادامه داد: كشورهایی نظیر چین، هند و مصر توانستهاند با تغییر سیاستهای دارویی خود به سمت خصوصی سازی و استقلال بیشتر كارخانههای داروسازی از دولت، ضمن تقویت ساخت داروهای ژنریك و ورود به عرصههای تولید مواد اولیه و داروهای گیاهی سهم قابل قبولی از بازارهای منطقهای را به خود اختصاص دهند.
دكتر هادی پور، در ادامه تاكید كرد: پیوستن این كشورها به بازارهای جهانی نه تنها باعث ركود صنایع دارویی آنها نشده است، بلكه با جذب حمایت ملی در مواردی موجب حضور پررنگتر این كشورها در عرصههای تولید و صادرات دارو به بازارهای جهانی شده است.
این دكتر داروساز، افزود: سیاستهای دارویی كشور، سیاستهای روز آمدی است كه فقط برای گذران امور طراحی شده است و ادامه این روند حاصلی جز ورشكستگی و تعطیلی صنعت داروسازی ایران در میدان رقابت جهانی در برنخواهد داشت.
وی، با اشاره به این كه مصرف دارو در ایران 7/1 برابر مردم تركیه است، افزود: این در حالیست كه گردش مالی سالیانه دارو در ایران یك میلیارد و پانصد میلیون دلار و در تركیه شش میلیارد دلار است.
دكتر هادی پور، ادامه داد: با دقت در این آمار میتوان دریافت كه پایین بودن قیمت دارو با ابزار از میان بردن رقابت در بازار دارویی كشور به زیان داروخانهها تمام شده است.
این داروساز، افزود: غیر واقعی و نامطلوب بودن درآمد حاصل از ارایه خدمات مشاورهای در داروخانهها، حاشیه سود كم تعیین شده توسط وزارت بهداشت، بی مهری بیمهها و قیمت پایین داروها به علت حمایت دولت از صنعت داخلی، باعث شده است كه فروش داروهای گران قیمت خارجی راهی برای فرار از بحران مالی داروخانهها باشد.
وی، افزود: مدافعان صنعت در ایران همواره با اشاره به اهمیت ایجاد شغل در كشور، توانایی صنعت در اشتغال زایی را مهمترین مزیت ایجاد كارخانه میدانند.
دكتر هادی پور، در ادامه توضیح داد: غالبا شركتهای بزرگ دارویی دنیا در بخش تولید 25 تا 31 درصد، بخش تحقیق و توسعه 18 تا 24 درصد و بخش بازاریابی و فروش 45 تا 57 درصد در ایجاد اشتغال سهم دارند. حال آن كه كارخانههای داروسازی داخلی در بخش تولید 91 تا 96 درصد، بخش تحقیق و توسعه 5/0 تا 2 درصد و بخش بازاریابی و فروش 3 تا 5/7 درصد در ایجاد اشتغال سهم دارند.
این داروساز، با اعتقاد به این كه ضعف صنعت داخلی در انجام تحقیقات گروهی و عدم وجود مدیریت تحقیق و توسعه كشور موجب كاهش توان این صنعت در ایجاد مشاغل تحقیقاتی شده است، اظهار كرد:همچنین ارتباط این صنایع با دانشگاهها و مراكز تحقیقاتی را به حداقل رسانده است.
وی، در پایان یادآورشد: بر اساس یك محاسبه آماری به ازای هر دو میلیارد تومان سود در هر 6 ماه، صنعت داروسازی توان ایجاد شغل برای 102 نفر را دارد. حال آن كه به ازای همین میزان سود در داروخانهها 294 فرصت شغلی و در شركتهای توزیع خصوصی 207 فرصت شغلی به دست میآید؛ اما با وجود چنین آماری، معادله حمایت در سیاستهای دارویی كشور همواره به نفع كارخانههای تولید كننده عمدتا دولتی و به زیان توزیع و فروش در بخش خصوصی رقم خورده است.
نظر شما