دكتر منصوره تقاء، در گفت وگو با  ایسنا، کند ذهنی را شایع‌ترین عارضه تشنج دانست و گفت: كندی حركتی عمومی نیز یكی دیگر از عوارض شایع تشنج‌های غیر قابل كنترل می‌باشد و موجب عدم توانایی فرد در انجام کارها با ظرافت و مهارت می‌شود.

عضوهیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، با اشاره به تنوع حمله‌ها در بیماران مبتلا به صرع گفت: در شكل حركتی حمله، بیمار ممكن است در دست یا پا حالت خاصی مانند مشت شدگی پیدا كند، اما در شکل احساسی آن، حمله صرعی می‌تواند به صورت سوزن سوزن شدن، گرما یا سرما در دست و پا مشاهده شده و در اشکال روحی، می‌تواند به شكل احساس ترس، اضطراب و یا گاه به شكلهایی مانند شنیدن صدایی خاص و یا احساس بویی خاص بروز كند.

وی با تقسیم انواع صرع به دو گونه عمومی و موضعی اظهار داشت: در تشنج عمومی، فرد با شروع تشنج بیهوش می‌شود. شایع‌ترین شكل این نوع تشنج، تشنج بزرگ است كه در آن فرد مبتلا روی زمین ‌افتاده، بیهوش می‌شود، چشم‌ها به سمت بالا خیره ‌شده، دست و پا کشیده می‌شوند و سپس حركات ریتمیك پیدا می‌كند. بعد از اتمام تشنج، فرد برای مدت كوتاهی متوجه اطراف خود نیست و به یك خواب عمیق فرو می‌رود. البته فرد در ضمن تشنج ممكن است زبانش را گاز بگیرد و یا بی‌اختیاری در دفع ادرار داشته باشد.

دکتر تقاء به تشنج پیچیده موضعی اشاره واظهار داشت: در این نوع تشنج، ابتدا در چهره فرد حالت خیرگی یا اضطراب نمایان می‌شود، پس از آن فرد برای مدت بسیار كوتاهی از نظر هوشیاری افت پیدا می‌كند و گاه حركات ظریفی چون مكیدن لب‌ها یا مالیدن دست‌ها را از خود نشان می‌دهد.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به این كه درمان صرع عمدتاً دارویی است، افزود: تشخیص نوع تشنج و نیز عواملی چون سن، جنس، توانایی خرید دارو و دفعات تشنج در تعیین نوع دارو بسیار موثر است.

وی ادامه داد: با اینكه دارو درمانی، كنترل كننده است ولی در مواقعی كه تشنج با مصرف دارو كنترل نمی‌شود، پزشك متخصص با روش‌های تشخیصی صحیح، عمل جراحی را برای بیمار انتخاب می‌كند.

این متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب در ادامه اظهار داشت: با دارو درمانی حدود 70 درصد موارد تشنج کاملاً کنترل و در 20 تا 25 درصد موارد، تشنج به طور نسبی کنترل می‌شود.

وی افزود: میزان موفقیت زمانی افزایش می‌یابد كه فرد علاوه بر دارو درمانی مراقبت‌هایی از جمله پرهیز از بی‌خوابی، خستگی، گرسنگی و هر گونه محرك خاصی كه خود بدان واقف است را انجام دهد.

دكتر تقاء با بیان این كه پزشكان سعی می‌كنند در جهت به حداقل رساندن عوارض دارویی، بیمار را با یك دارو كنترل كنند، اظهار داشت: با در نظر داشتن عوارض داروها، بیمار باید در فواصل منظم با پزشك متخصص خود ارتباط داشته باشد و چنانچه این ارتباط دو طرفه هم از نظر معاینات بالینی و هم از نظر آزمایشگاهی برقرار باشد عوارض دارویی قابل كنترل خواهد بود.

وی در پایان، خواب كافی و منظم را موثرترین شیوه در كنترل تشنج به ویژه تشنج‌های پرشی یا میوكلونیك جوانان اعلام و خاطرنشان کرد: بی‌خوابی، گرسنگی، كمبود قند خون، فشار عصبی و خستگی بیش از حد در تشدید تشنج نقش عمده‌ای دارند. تب نیز می‌تواند فرد را مستعد تشنج‌های بیشتر كند. بنابراین پایین آوردن تب به ویژه در كودكان مبتلا به صرع الزامی است.