نشستن پای صحبت آنها که در ابتدای تولد، در اثر بیماری، ضربه یا وقوع حادثهای ناگهانی و پیشبینینشده توان بیناییشان را از دست میدهند شاید ما را با شرایط و تجربیات عالم نابینایان آشنا کند اما این آشنایی نه آنقدر عمیق است تا به درستی بدانیم و بفهمیم که نابینایی به تأکید و گفته فعالان حوزه افراد دارای معلولیت، یک تفاوت طبیعی و عمومی بوده و باز میزان محدودیتها، موانع و کاستیها آنقدر زیاد است که هرگز به مفهوم چالشهای همیشگی افراد نابینا پی نخواهیم برد.
ویدئو اینطور شروع میشود: دختری نابینا، حدوداً چهارده یا پانزده ساله در ادارۀ آموزشوپرورش استثنایی شهرستان فلاورجان ایستاده است و بهپهنای صورت اشک میریزد. مردی که شاید پدر یا برادرش باشد، با صدای بلند از سر خشم بر سر مسئول سنجش فریاد میزند: «این گریههای یه دختر نابیناست که بازرس آموزشوپرورش فلاورجان بهدلیل نبودن منشی از امتحان نمونهدولتی اخراجش کرده.»
بینایی از آن حسهایی است که یک لحظه نبودنش شاید به این راحتی قابل درک و تحمل نباشد. معمولا برقراری ارتباط با افرادی که از نوعی نقص یا معلولیت در بدن رنج میبرند، دشوار است و چنانچه مهارتهای لازم را برای این کار نیاموخته باشید، ممکن است باعث رنجش خاطر آنها شوید.