سلامت نیوز : بزرگ کردن سینه جزو شایع ترین عمل های جراحی زیبایی است. در این عمل جراحی  پروتز های مصنوعی برای افزایش اندازه و بهبود شکل سینه ها مورد استفاده قرار می گیرد.راههای دیگری جهت بزرگ کردن سینه استفاده شده مانند داروهای هورمونی تزریق ژل  که بعلت عوارض زیادی که ایجاد میکند روش مناسبی نیستند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از  پزشکان بدون مرز ، روش جدیدتر تزریق چربی به داخل سینه ها است که به علت آنکه بعدها ممکن است در روند تشخیص سرطان سینه اختلال ایجاد کند هنوز این روش مورد قبول همه نمی باشد.  بنظر میرسد که اکثر جراحان گذاشتن پروتز را بعنوان بهترین روش بزرگ کردن سینه ها میشناسند.

برآوردها و حدس ها حاکی از آن است که بیش از سه میلیون زن در سراسر دنیا در ۳۵ سال اخیر پروتز سینه گذاشته اند و هر سال دهها هزار زن می خواهند که تحت این عمل جراحی قرار گیرند. بسیاری از زنان تصور می کنند که انجام عمل بزرگ کردن سینه باعث بهبود و بهتر شدن اندازه و شکل سینه ی آنها می شود؛ چون بر این باورند که سینه هایشان بسیار کوچک و اندازه یا شکلش نا موزون و نا متوازن یا غیر جذاب است.

بعضی از زنان سینه هایی دارند که کاملا رشد نکرده است یا بعد از حاملگی یا تغییر وزن یا پیر شدن به میزان قابل توجهی اندازه و شکلش را از دست داده و تغییر کرده اند.
تصمیمی که برای انجام عمل بزرگ نمودن سینه گرفته می شود، باید کاملا شخصی و آگاهانه باشد و نباید صرفاً برای خشنود کردن کس دیگری گرفته شود. مثل هر عمل جراحی زیبایی دیگر، عمل بزرگ کردن سینه هیچ کدام از مشکلات اصلی زندگی را حل نمی کند، اما ممکن است به افزایش اعتماد به نفس و شکل ظاهری بیمار کمک کند.تمام فواید بالقوه مورد بحث، در زمان مشاوره مورد بررسی قرار می گیرند.

امروزه خانمی که می خواهد عمل بزرگ کردن سینه را انجام دهد، حق انتخاب در نوع عمل جراحی را دارد، بدین طریق می تواند نمای ظاهری و نتیجه مورد نظر را بدست آورد. بعضی از این حق انتخاب ها عبارتند از : نوع، اندازه پروتز، و برش ایجاد شده جهت جاگذاری پروتز سینه. مشخصاً برای هر انتخاب فواید و مضراتی وجود دارد، به هر حال به مراجعه کننده اطلاعات داده می شود و بدین وسیله اوست که با مشاوره تصمیم می گیرد کدام روش برایش بهترین است.

اطلاعات اصلی و اساسی در مورد پروتز های سینهمهم است که بدانیم پوسته ی خارجی یا پوشش تمام پروتزها از سیلیکون ساخته شده است. اگرچه، ماده ی پر کننده ی موجود می تواند متفاوت و از مواد مختلف باشد که این مواد عبارتند از : آب نمک، ژل سیلیکون خالص که خود به دو دسته ژل ساده و ژل منسجم (همبسته) تقسیم می شود. ژل شکر و نمک (هیدروژل) و روغن سویا (تری لوسنت) که اخیراً کشف شده اند، فعلاً تا بررسی های بیشتر در مورد ایمنی آنها، مورد استفاده قرار نمی گیرند.

ژل سیلیکونی فعلاً رایج ترین نوع مورد استفاده می باشد.

در اروپا نمودارهای فعلی توزیع فروش [۷۰%سیلیکون، ۱۵% آب نمک، ۱۵% بعدی، پر کننده های دیگر مثل هیدروژل و روغن های سویا] را نشان می دهند. چون ژل سیلیکونی از سال ۱۹۶۳در دسترس می باشد بنابر این جراح ها بیشتر از ۴۰ سال است که در مورد این نوع پروتز ها تجربه دارند و در حال حاضر استفاده از آن، بیش از هر نوع دیگری معمول است. در طی سال ها تغییرات و پیشرفت هایی ایجاد شده که پوشش های سطحی از موادی با فرمولاسیون جدید تر ساخته شده اند و این پوشش ها طوری طراحی شده اند که “پارگی جدار” و انتشار مقادیر بسیار کم از جزء ژل سیلیکونی (ژل پر کننده) را به حداقل می رسانند.

پروتز یک کیسه به شکل گرد یا قطره اشکی(آناتومیک) است که جنس آن بیشتر سلیکونی است و داخل آن را با ژل سلیکونی خاصی پر میکنند  بعضی پروتز ها داخلشان خالی است که بعدا حین عمل آنها را با آب نمک (نرمال سالین ) پر میکنند و این نوع کمتر استفاده میشود.

در حال حاضر پروتز های ژلی  رایج ترین پروتزهای مورد استفاده میباشند. پوشش آنها طوری طراحی شده اند که “پارگی جدار” و انتشار مقادیر بسیار کم ژل سیلیکونی (ژل پر کننده) را به حداقل می رسانند. به خاطر نرم بودن ژل سیلیکونی این نوع بیش از انواع پروتزها همان احساس سینه طبیعی را ایجاد می کند.

پروتزها با سایز های مختلف ساخته میشوند که مهمترین خصوصیت آنها قطرشان و مقدار برجستگی که ایجاد خواهند کرد میباشد پس یک پروتز با یک حجم معین میتواند با قطر و برجستگی متفاوت ساخته شود با این حساب برای هر فرد با هر شکل و فرم سینه میتوان پروتز مناسب انتخاب کرد.

پروتز های سینه عمر دائمی ندارند علی رغم اینکه بسیار قوی و مقاوم هستند(حتی در برابر فشار)، ولی مستعد کهنه شدن و فرسایش در طول زمان می باشند. اگر چنین اتفاقی افتاد  پروتز پاره شده و مواد آن به بیرون تراوش میکند. اگرچه در معاینه تشخیص آن مشکل می باشد ولی اگر دقت شود سینه کمی صاف شده یا شکل آن تغییر پید میکند اما اکثراً به ندرت قابل توجه و دید است. به علت ایجاد یک کپسول طبیعی در اطراف پروتز توسط بدن حتی اگر پروتز پاره شود مواد تراوش شده داخل کپسول حبس میشود .ولی با سونوگرافی یا MRI قابل تشخیص است.
این روند کهنه شدن و فرسایش در طول زمان با انجام ورزشها و تمرینهای فیزیکی زیاد و به مدت چندین ساعت در روز که سینه ها حرکت زیادی میکند تسریع میشوند.ولی میانگین عمر یک پروتز بیست سال تعیین شده  است توصیه میشود بعد از ۱۰ ـ ۱۵ سال که از عملتان گذشت توسط پزشک متخصص به طور منظم معاینه و اگر لازم بود سونوگرافی انجام دهید.
جالب توجه اینکه پروتز ژل سیلیکون استاندارد بیش از انواع پروتزها همان احساس سینه طبیعی را ایجاد می کند؛ که احتمالا این مسئله به خاطر نرمی ذاتی ژل سیلیکونی می باشد.
مختصر اطلاعاتی در مورد سیلیکونبسیاری از خانم ها در مورد این نوع عمل جراحی بدون شک داستان های ترسناکی شنیده اند.
ازجمله مسمومیت زایی سیلیکون یا ایجاد بیماری خود ایمنی/ بافت همبندی پروتز که مربوط به “تراوش”یا مهاجرت ژل می باشند.
در نتیجه در مورد عمل بزرگ کردن سینه در دوازده سال اخیر تبلیغات مخالفی دریافت شده است، مخصوصاً از طریق عملکردهای غیر مسئولانه ی رسانه ها که بدین طریق علی رغم حقایق موجود، ادعاها و سئوالاتی در مورد ایمنی سیلیکون مطرح شده است.
بدون شک، بیشتر این داستان ها بعد از این که سازمان مدیریت غذا و دارو در امریکا (FDA) در ژانویه ی۱۹۹۲ استفاده از پروتزهای سیلیکونی را در امریکا ممنوع کرد، بوده است.
سازمان مدیریت غذا و دارو در امریکا (FDA) به این نتیجه رسیده بود که “هیچ سند و مدرکی وجود ندارد که ژل سیلیکون که پروتزها با آن پر میشوند ایمنی ندارند اما مدارک کم و ناکافی برای اثبات ایمنی آن وجود دارد.” تمام موارد بالا نتیجه دعوی حقوقی در حال رسیدگی بر ضد تولیدکنندگان پروتزهای سیلیکونی بود که این دعوی از طرف زنانی بود که پروتز داشتند و نشانه ها و علائم زیادی از بیماری ای که به اصطلاح “بیماری خود ایمنی مربوط به سیلیکون” نامیده شده است؛ را دارا بودند. در حقیقت بررسی مدارک دادگاه در امریکا نشان داد که بیش از ۲۱۶ نشانه ی جداگانه در ارتباط با سیلیکون به ثبت رسیده است این تعداد تنوع نشانه جداگانه در هیچ بیماری دیگری دیده نشده است!
به طور منصفانه باید قبول کرد که بعضی زنان که عمل جراحی بزرگ کردن سینه داشته اند، ممکن است متعاقبا در بعضی مراحل زندگیشان دچار ناراحتی خود ایمنی یا بافت همبندی بشوند. چون این ناراحتی ها نسبتا در میان مردم متداول و رایج می باشند، علی رغم اینکه آیا آنها عمل پروتز گذاری سینه داشته اند یا نه، آیا ممکن نیست که به هر حال دچار این بیماری ها شوند ؟
قبلاً از ژل سیلیکون برای پر کردن نقائص بافت نرم و چین و چروکها به شکل تزریق استفاده می گردید که این مسئله سالهاست ممنوع گردیده است. کارخانه های سازنده پروتز سیلیکون علاوه بر استحکام دادن جدار پروتزها امروزه بیشتر از ژلهای چسبنده و همبسته نرم استفاده می کنند که حتی در صورت بریده شدن جداره نیز از هم جدا نشده و پخش نمی شوندچه جایگزین هایی برای ژل سیلیکونی وجود دارد ؟
پروتز تری لوسنت(روغن سویا):
دلیل اصلی ساخت پروتز تری لوسنت ایجاد یک محصول رادیولوسنت (نامرئی برای اشعه ی ایکس)بوده است که این محصول اجازه میدهد که بافت سینه با ماموگرافی به خوبی دیده شود. پروتز تری لوسنت با روغن سویای تری گلیسیریدی، (غیرسیلیکونی) خوب تصفیه شده پر شده اند که این روغن اجازه می دهد که اشعه ی ایکس به داخل پروتز بهتر نفوذ کند.
اگر چه، این نوع پروتزها بافت سینه را به مقدار کمتری محو و نامشخص می کنند با این حال شخص باید کسی را که کار رادیوگرافی را انجام می دهد، از وجود پروتز در سینه اش مطلع کند.
یک اشکال مهم که در رابطه با پروتزهای تری لوسنتی وجود دارد پدیده¬ی چروک خوردن پوست است چون ماده¬ی پرکننده¬ی پروتزهای تری لوسنتی مایع می باشد، بعضی چین خوردگی های پوسته و پوشش سینه باید مورد انتظار باشد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از پزشکان بدون مرز ،  در بیمارانی که بافت سینه هایشان لطیف و نازک است این چروک ها به راحتی قابل رؤیت و محسوس خواهند شد. چون پروتزهای پر شده با آب نمک تقریبا ۳۰ برابر ویسکوزتیه ی کمتری نسبت به پروتزهای پر شده با تری لوسنت دارند، این مشکل در این پروتزها بیشتر رخ می دهد، از طرف دیگر پروتزهای پر شده با ژل سیلیکونی چون ترکیب ضخیم تری دارند، این مشکل در آنها کمتر رخ می دهد.

پروتز هیدروژلیاین آخرین نوع پروتزهای سینه می باشد که بدنبال بررسی ها و پژوهش ها برای پیدا کردن یک ماده ی پر کننده،که در صورت پاره شدن و تراوش از پوسته و پوشش بی خطر باشد ساخته و تولید شد. این نوع ماده ی پر کننده از ژلِ شکر و آب نمک ساخته شده است. اگرچه از نظر لمس شبیه به پروتزهای از نوع سیلیکونی می باشد؛ معهذا پروتزهای هیدروژلی وقتی لمس می شوند کمی محکمتر و سفت تر هستند.

چین و چروک خوردن پوست در هیدروژل نسبت به پروتزهای پر شده با تری لوسنت و آب نمک احتمالا کمی کمتر است ولی با این حال از ژل های سیلیکونی بروز بیشتری دارد.
به مانند پروتز تری لوسنت، به خاطر عدم وجود مطالعات و اطلاعات طولانی مدت تر، آژانس روشهای پزشکی از دسامبر ۲۰۰۰ تصمیم گرفت گذاشتن این نوع پروتزها را تا مطالعات بیشتر متوقف کند.

آیا شکل و قوام پروتز متفاوت است؟شکل های مختلفی از پروتز وجود دارد. بیشتر این نوع پروتز ها که فعلاً مورد استفاده قرار می گیرند، هنوز گرد هستند. اگر از روبرو به آن ها نگاه کنیم آن ها مدور هستند و نیم نمای (پروفایل)آن بصورت نیمه ی ماه می باشد. قوام اکثر پروتزهای گرد معمولاً نیمه سیال بوده و بیشتر شبیه به یک ژل چسبنده و ضخیم می باشند.
اخیراً یک پروتز سیلیکونی جدیدتر و منسجم ساخته شده است که معروف به پروتزهای آناتومیک یا اشکی هستند.چون ترکیب این ژل سفت می باشد، درمقایسه با ژلهای سیال تر و روان تر پروتزهای گرد، شکلی به خود می گیرد که مشابه نیم نمای سینه های طبیعی می باشد.این نوع پروتزها به جای اینکه پهن یاشند کمی بلندتر هستند و در قسمت پایین پرتر می باشند. آن ها تمایل دارند که از دیواره ی بالایی قفسه ی سینه به بالای خود سینه (پستان) گذار هموارتری داشته باشند. بنابر این به طور کلی آن ها کمی شکل طبیعی تری دارند، در مقایسه، پروتزهای گرد به سینه ها، ظاهری مدورتر و گردتر میدهد.

بعلاوه به خاطر ترکیب ژلی ضخیم تر این پروتزهای، منسجم (اشکی) با ایجاد هر نوع شکاف یا پارگی پوسته و پوشش، تراوش و به بیرون ریختن ژل در آن ها رخ نمی دهد؛ درست مثل پروتزهای سیلیکونی استاندارد.مضرات آن به این صورت است که هر نوع سینه ای نمی توانند از این نوع بخصوص از پروتز ها استفاده کنند. یک نقطه ضعف دیگر آن این است که آن ها اساسا نسبت به پروتز های سیلیکونی استاندارد گران قیمت تر هستند.پروتزهای اشکی در هنگام لمس کمی سفت تر هستند، لبه ها و کناره های پروتز را قابل لمس تر و محسوس تر می کنند. گزارشاتی نیز وجود دارد که ممکن است این پروتزها به مرور شکل شان از حالت آناتومیک خارج شود.
اگر چه، اخیرا یک نوع پروتز سیلیکونی منسجم گرد نیز تولید شده است که وقتی پوسته و پوشش پروتز کهنه و فرسوده و یا پاره شود، نشتی و تراوش کردن مواد درون آن رخ نمی دهد. مزیت دیگر آن نسبت به پروتز های اشکی که قبلادر مورد آن ها صحبت شده است، این است که پروتزهای منسجم گرد، شکل خود را از دست نمی دهند.

چگونه من می توانم بهترین اندازه را انتخاب کنم؟پروتزهای سینه انواع و اندازه های مختلف دارند و هر زنی ممکن است به راحتی انواع اندازه ها را انتخاب کند. بیشتر زنان بر اساس اندازه ی سینه بندهاشان اندازه ی پروتز سینه را مشخص می کنند. هدف از آزمایشات، این است که چه اندازه از پروتزای که باید کار گذاشته شود ظاهری مطلوب و دلخواه دارد. همانطور که می توانید تصور کنید، پروتز سینه با اندازه های مختلف در زمان مختلف نتایج متفاوتی ایجاد می کند. رمز انتخاب اندازه پروتز سینه این است که این پروتز به طور کلی به شما ظاهری موزون تر و مناسب تر بدهد و با خواست شما یکی باشد.در هنگام مشاوره جراح پلاستیک اندازه های سینه و قفسه ی سینه ی شما را می گیرد؛ تا امتحان کند که چه اندازه ای برای شما مناسب است. بعلاوه با این اندازه گیری ها ظاهر شما را با بهترین اندازه ی سینه تصور می کند و در نظر می گیرد.

مهم است بدانید که نهایتا عامل محدود کننده در انتخاب اندازه ی پروتز فضای در دسترس در زیر سینه ی شماست. به خاطر داشته باشید، همانطور که حجم هر نوع پروتز سینه افزایش می یابد، پس به پهنای آن هم اضافه می شود. بنابر این اگر شما پروتز سینه ای را انتخاب می کنید که بیش از انرازه بزرگ است ، لبه ها و کناره های آن ممکن است از اطراف بافت سینه ی اصلی بیرون بزند و حتی تا گودی زیر بغل نیز برسد. این حالت برای بیشتر مردم غیر مطلوب است. بعلاوه امکان چین و چروک خوردگی و دیگر مشکلات نامطلوب طولانی مدت نیز افزایش می یابند. چون بیشتر زنان دیدگاه واقع بینانه ای از چیزی که می خواهند به آن برسند دارند، بنابراین بسیار کم پیش می آید که جراح پلاستیکی نتواند انتظارات بیمارش را بر آورده کند.

آیا گذاشتن پروتز سینه باعث ایجاد سرطان سینه میشود؟هیچ مدرکی که نشان دهد پروتز های سینه ایجاد سرطان در انسان می کند، وجود ندارند. بر عکس مطالعات اخیر نشان داده است که زنانی که پروتز سینه گذاشته اند نسبت به جمعیت کلی ۳۰ % کمتر دچار سرطان سینه می شوند.

آیا بزرگ کردن سینه روی روشهای تشخیص سرطان سینه تأثیر دارد ؟شاید مهمترین موضوع در مورد پروتز های سینه امکان به تأخیر افتادن تشخیص سرطان سینه با پروتز های سینه ی سیلیکون و پر شده با آب نمک می باشد. هر دوی این مواد حاجب هستند واشعه و پرتو ها را از خود عبور نمی دهند. این بدین معنی است که مانع دیده شدن بافت اصلی سینه در جریان ماموگرافی می شوند.

اگرچه تکنیک های ماموگرافی در این چند سال اخیر بهتر شده و پیشرفت کرده اند و رادیولوژیست می تواند تا جایی که ممکن است قسمتهایی از بافت اصلی سینه که زیر پروتز سینه پنهان است را ببیند.

اگر چه مهم است بدانیم که تشخیص ۱۰ تا۲۰% سرطان های سینه نسبت به اشعه ی ایکس قابل تشخیص و مرئی نیستند و بنابر این بیشتر سرطان های سینه هنوز هم توسط خود شخص یا با معاینات فیزیکی قابل تشخیص و کشف می باشند. در این رابطه بیشتر پزشکان بالینی احساس می کنند که پروتز سینه حقیقتا می تواند عمل معاینه از طریق لمس کردن را ساده کند.
زنی که پروتز سینه دارد باید همان برنامه ی ماموگرافی منظم که زنان دیگر دارند را داشته باشد. باید شخصی که کار رادیوگرافی را انجام میدهد را باید از وجود پروتزها مطلع کرد تا نماهای خاص برای رادیوگرافی مناسب انتخاب شود.در نتیجه پروتز های سینه کار رادیولوژیست را سخت تر می کنند؛ هر چند مانع انجام آن نمی شوند.

پروتز های سینه تا چه مدت باقی می مانند؟مانند تمام محصولات ساخت دست بشر، پروتز های سینه نیز تا ابد باقی نمی مانند. علی رغم اینکه بسیار قوی و مقاوم هستند(حتی در برابر فشار)، ولی مستعد کهنه شدن و فرسایش در طول زمان می باشند. به عبارت ساده تر، پوسته ی خارجی پروتز سینه، بالاخره کهنه و نازک شده و نهایتا از بین می رود. اگر چنین اتفاقی افتاد مواد آن به بیرون تراوش پیدا می کند این حالت معمولا متلاشی شدن یا تراوش یا پارگی پروتز سینه نامیده می شود.

 اگرچه از نظر کلینیکی تشخیص آن مشکل می باشد. گهگاهی کسی ممکن است تشخیص دهد که سینه کمی صاف شده است یا شکل آن تغییر پیدا کرده است،اما اکثراً به ندرت قابل توجه و دید است. به علت ایجاد کپسول اطراف پروتز گاهی اوقات بطور گول زننده ای تشخیص پارگی صورت نمی گیرد.

همانطور که قبلا بیان شد، یک کپسول یک نوع کیسه ی بیولوژیکی را تشکیل می دهد که هر نوع پروتز سینه را در بر می گیرد.بنابر این بعد از اینکه تراوش از پروتز سینه رخ داد، مواد درون آن هنوز در همان مکان بوسیله ی کیسه ی خود بدن یا کپسول باقی می مانند. اگرچه علی رغم تشخیص مشکل آن از نظر کلینیکی، به یمن وجود سونوگرافی (اولتراسوند) بیشتر اوقات قادر به دسترسی دقیق به شرایط هر نوع پروتز سینه در مواقع لزوم، خواهیم داشت.

  نمودارها و تصاویر زیادی وجود دارد که مشخص می کند که نهایتا هر نوع پروتز سینه قبل از اینکه خراب شود، چقدر باقی می ماند. یک نمودار میانگین حدود ۲۰ سال است. اگرچه کهنه شدن و یا پاره شدن در میان افراد مختلف متفاوت است، بنابراین یک زن که ورزشها و تمرینهای فیزیکی زیادی مثلا چندین ساعت در روز به طور مرتب انجام می دهد و سینه هایش حرکت زیادی میکند(بعبارت دیگر مربی های ایروبیک، دوندگان ماراتن، سوارکاران و…)به طور طبیعی پروتز سینه ی آن ها در یک دوره ی زمانی مشخص نسبت به کسانی که تمرینات و تحرکات کمتری دارند، بیشتر فرسوده و پاره می شوند.

در اولین نگاه منطقی است، فرض کنیم و بدانیم که پروتز های سینه در این حالت ها زودتر از بین می روند؛ بنابر ابن به منظور داشتن یک ارزیابی مناسب برای حالت و موقعیت پروتز های سینه ی شما بهترین توصیه و پیشنهاد این است که توسط پزشک و متخصص به طور منظم بعد از ۱۰ ـ ۱۵ سال که از عملتان گذشت معاینه شوید و اگر لازم بود سونوگرافی انجام دهید.

عمل جراحی شامل چه کارهایی می شود؟اصل مهم در عمل جراحی بزرگ کردن سینه ایجاد یک جیب پشت سینه ی اصلی است که پروتز سینه در آن جای خواهد گرفت؛ اگرچه جزئیات زیادی در رابطه با این عمل جراحی وجود دارد که از قبل لازم است شخص آن را بداند.


چه نوع برش هایی وجود دارد ؟به طور کلی سه نوع برش اصلی جراحی برای جاگذاری کردن پروتز سینه وجود دارد. در برش زیر سینه ای که بیشترین استفاده را دارد؛ در زیر سینه در قسمت خط یا چین سینه برش ایجاد می شود. طول برش حدود ۴ سانتیمتر است. این معمول ترین و رایج ترین برش است و در این حال تا و چین طبیعی خود سینه معمولا کاملا و به خوبی جای زخم سینه را پنهان می کند. این نوع زخم همیشه توسط لباس پوشیده می شود؛ چون در این نوع برش دسترسی مستقیم به فضایی که پروتز سینه قرار خواهد گرفت ایجاد می کند، ایجاد دقیق اندازه و شکل جیب مهم است و موقعیت و مکان قرار گرفتن پروتز سینه ی درون جیب دقیقا کنترل می شود.

یک روش دیگر برش نزدیک پوست تیره تر نوک سینه میباشد که در اطراف و دور لبه ی آن ایجاد می شود. اشکال این برش این است که توسط هیچ، چین پوستی پوشیده و مخفی نمی شود و جای زخم ایجاد شده ممکن است ایجاد اختلال در شیر دادن بکند.

روش سوم برشی است که روی یکی از خطوط چین زیر بغل ایجاد می شود؛ این برش کمتر استفاده می شود چون پیدا کردن مکان مناسب برای پروتز سینه در بعضی بیماران سختتر است و اگر در آینده مشکلی بوجود آید یک برش اضافی و دیگر روی سینه ممکن است نیاز پیدا شود. اگرچه بعضی بیماران فکر می کنند، که این برش کمتر از همه قابل رؤیت است، ولی در حقیقت این موضوع همیشه صدق نمی کند، مخصوصا وقتی لباس بدون آستین پوشیده می شود که ناحیه ی زیر بغل مشخص است.

 به خاطر داشته باشید که جای زخم همیشه وجود خواهد داشت و این ارتباطی به محل برش ندارد. به طور طبیعی, جای زخم ها کاملا و به خوبی بهبود پیدا کرده و به مرور زمان کمتر قابل رؤیت خواهند شد؛ اگرچه هیچ جراحی نهایتاً نمی تواند ظاهر هیچ زخم بخصوص را پیش بینی کند. اسثتثاناً ممکن است از برشهای دیگر مثل ناف و غیره نیز استفاده گردد که کمتر مرسوم اند.
چه نوع داروی بیهوشی مورد استفاده قرار می گیرد و چه مدت عمل جراحی طول می کشد؟عمل جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و معمولا نیاز است که تمام شب در بیمارستان بمانید. این فرایند تقریبا یک ساعت یا کمی بیشتر به طول می انجامد.

آیا این عمل دردناک است؟درد در طی عمل جراحی بزرگ کردن سینه تا حدی وجود دارد. همیشه تعیین میزان درد برای هر شخص مشکل است. در حالی که بعضی خانم ها این فرایند را دردناک می دانند، دیگران گفته اند که بعد از عمل جراحی درد بسیار کمی داشته اند. مکان قرار دادن پروتز سینه در پشت ماهیچه ی سینه ای همراه با درد بیشتری است، چون باید مقداری از ماهیچه بریده شود تا فضایی برای گذاشتن پروتز سینه باز شود. منصفانه است که گفته شود که بیشتر زنان میزان معتدلی درد برای پنج روز اول دارند که نیاز به مسکن خواهند داشت.

اگرچه بعد از یک هفته بیشتر زنان گفته اند بهبود قابل توجهی در علائم و نشانه ها دارند و در حقیقت با هر نوع مسکن معمولی درد از بین برده اند.

بعد از عمل جراحی چه اتفاقی می افتد؟بعد از عمل جراحی سینه های شما تا حدودی ورم کرده و کبود می شوند. این حالت احتمالا بعد از دوتا سه هفته از بین می¬رود. گاهی اوقات ورم دور سینه ممکن است با هم متفاوت باشد. این حالت طبیعی و عادی است و به مرور زمان بر طرف می شود؛ اگر تفاوت زیادی بین سینه¬ ی دو طرف وجود دارد، حتما برای توصیه های بیشتر با ما تماس بگیرید.

بعد از بزرگ کردن سینه ممکن است به نظر برسد که سینه خیلی در بالا قرار دارد این حالت نیز عادی است. در طی دو ماه اول بعد از عمل جراحی این پروتز های سینه کم کم پائین آمده و نسبت به اثرات جاذبه ی زمین جای خود را پیدا کرده و به حالت طببیعی باز می گردند. اگر یک طرف سریعتر از طرف دیگر پائین آمد نیاز نیست که نگران شوید، چون این حالت بعضی اوقات رخ می دهد.

بدنبال عمل جراحی شما باید بانداژ مناسبی در آن ناحیه داشته باشید و لازم است که به مدت دو هفته مکان عمل را خشک نگه دارید. بعد از دوهفته پانسمان شما بر داشته خواهد شد و زخم بررسی و باز بینی شده و کمی تمیز می شود. معمولا بخیه ای نیز برای کشیدن وجود ندارد، چون اغلب داخلی و جذب شدنی هستند.

همیشه به خاطر داشته باشید که دستور العملهای بعد از عمل جراحی را به دقت بخوانید و آن ها را رعایت نمایید.

بعد از عمل باید چه نوع عوارضی را انتظار داسته باشم؟تغییر احساس در نوک سینه و حس خود سینه، ممکن است اتفاق اقتد. بعضی بیماران کاملا حس سینه شان از بین می¬رود، برخی دیگر فقط کمی کاهش در حس سینه هایشان را گزارش کرده اند و بعضی حتی افزایش حس سینه را گزارش کرده اند. در اکثر موارد وقتی تغییر احساس سینه اتفاق می افتد، معمولا موقتی می باشد و به زودی از بین می رود و به مرور بهبود می یابد. طول دوره بهبودی گاهی تا هجده ماه به طول می انجامد. هرچند در تعداد بسیار کمی از بیماران از دست رفتن دائم احساس نیز ممکن است رخ دهد.

شیر دادن با سینه می تواند به دنبال انجام این عمل ادامه یابد و شما قادر به تولید شیر کافی خواهید بود. شما باید بدانید که به طور طبیعی همه ی خانم ها نمی توانند به طور رضایتبخشی شیر بدهند، چه پروتز داشته باشند چه نداشته باشند.

حاملگی :
اگر شما بعد از عمل جراحی تان حامله شوید، بافت های سینه ی شما بزرگ شده و پوست نیز متعاقبا کشیده می¬شود. همچنین هنگام حاملگی و همراه با آن اگر شیر دادن را متوقف کنید بافت سینه ی شما کوچک و جمع خواهد شد. پیش بینی اینکه چه میزان این تغییرات رخ خواهد داد غیر ممکن است، ولی حجم پروتز سینه در طی این عملیات به همان اندازه باقی خواهد ماند.
چین خوردگی یا چروک شدن پوست روی پروتز ممکن است در زنانی که بافت سینه کمی دارند یا اصلاً ندارند، رخ دهد.
پروتز های سینه ی هیدروژلی که برش شان نسبت به پروتز های سینه ی سیلیکونی کمی بلندتر است بیشتر دچار این حالت می شوند. این حالت هیچ مشکل پزشکی به خودی خود ندارد؛ اما از نظر زیبایی نامطلوب است. این حالت می تواند در هر قسمتی از سینه رخ دهد.

آیا می ‌توان به نوزاد شیر داد؟
اولین پرسش این است که پس از گذاشتن پروتز که مسلما حجمی خواهد داشت می‌ توان پس از زایمان به نوزاد شیر داد؟ پاسخ این سوال درست به روش جراحی پلاستیک شما بستگی دارد و این که این پروتز در کدام قسمت و چگونه کار گذاشته شده است.

بهترین روش این است که در هنگام جراحی کار گذاشتن پروتز، بخش قهوه‌ای سینه آسیب نبیند و در خط برش جراحی قرار گرفته باشد و پروتز با برشی در زیر سینه‌ ها در محل خودش قرار داده شود، معمولا بانوانی که پروتز سینه در زیر دیواره عضلانی قفسه سینه ‌شان قرار داده شده است مشکل چندانی برای شیر دادن به نوزادشان در آینده نخواهند داشت.
از طرف دیگر هر چه فشار پروتز روی غدد شیرساز سینه کمتر باشد، شانس بیشتری برای تولید شیر وجود خواهد داشت. فشار بر هر غده ی بدن می‌ تواند موجب اختلال در عملکرد آن غده شود. در مورد غدد شیری نیز در هنگام جراحی پروتز باید دقت شود که فشار زیادی بر این غدد وارد نیاید.

آیا ممکن است مواد ایمپلنت به درون شیر مادر نشت کند؟
این دومین سوال رایج زنانی است که از این ایمپلنت ‌ها استفاده می ‌کنند. پاسخ این سوال منفی است.
در حال حاضر، دو نوع پروتز سینه در بازار وجود دارد:
پروتزهای آب نمکی و پروتزهای سیلیکونی. تاکنون هیچ گزارشی مبنی بر نشت این مواد از درون پروتز به سمت خارج بدن منتشر نشده است. لایه‌ های پوشش داخلی و خارجی این پروتز مانع از این خواهد شد که مواد درونی آن به خارج نشت پیدا کند و نباید بابت آلودگی شیر با این محصولات نگران بود.

آیا این پروتزها سرطان ‌زا نیستند؟
پاسخ به این سوال هم منفی است. هنوز هیچ مدرکی که نشان دهد پروتزهای سینه باعث ایجاد سرطان در انسان می‌ شوند، وجود ندارد. برعکس مطالعات جدید نشان داده ‌اند که زنانی که پروتز سینه گذاشته ‌اند نسبت به کل جمعیت کمتر دچار سرطان پستان شده‌ اند. شاید یک دلیل آن باشد که این بانوان منظم‌ تر برای معاینات و ماموگرافی مراجعه کرده ‌اند.
ولی باید این نکته را نیز مدنظر داشته باشید که پروتزهای سینه می‌ توانند تشخیص سرطان پستان را با تاخیر رو به‌ رو کنند؛ پروتزهای سیلیکونی و آب نمکی هر دو موادی حاجب هستند و اشعه و پرتوها را از خودشان عبور نمی ‌دهند و به این ترتیب مانع دیده شدن بافت اصلی سینه طی ماموگرافی می ‌شوند.

نکته اصلی این است که اگر شما این جراحی را انجام دهید این مطلب را طی معاینات رادیوگرافی سینه ی خود به پزشک گوشزد کنید تا با دقت و وسواس بیشتری کار خودش را انجام دهد.

آیا پس از جراحی پروتز سینه، بارداری امکان ‌پذیر است؟
اگر شما پس از عمل جراحی گذاشتن پروتز سینه، باردار شوید، بافت سینه ی شما بزرگ شده و پوست نیز به دنبال آن کشیده می‌ شود.
همچنین هنگام بارداری و همراه با آن اگر شیر دادن را متوقف کنید، بافت سینه ی شما کوچک و جمع می ‌شود. پیش‌ بینی این که چه میزان این تغییرات رخ می‌ دهد غیر ممکن است ولی حجم پروتز سینه در طی این عملیات به همان اندازه باقی خواهد ماند.

البته برخی از بانوان از شل ‌شدگی پوست اطراف پروتز طی بارداری و شیر دادن و توقف شیر دادن شاکی هستند که در این صورت گاهی عمل ‌های جراحی اصلاحی لازم است توسط جراح پلاستیک انجام شود.

پروتز های سینه تا چه مدت باقی می مانند؟
مانند تمام محصولات ساخت دست بشر، پروتز های سینه نیز تا ابد باقی نمی مانند. علی رغم اینکه بسیار قوی و مقاوم هستند(حتی در برابر فشار)،ولی مستعد کهنه شدن یا فرسایش در طول زمان می باشند. به عبارت ساده تر پوسته ی خارجی یا پوشش پروتز سینه بالاخره کهنه و نازک شده و نهایتا از بین می رود. اگر چنین اتفاقی افتاد مواد آن به بیرون تراوش پیدا می کند. این حالت معمولا متلاشی شدن یا تراوش یا پارگی پروتز سینه نامیده می شود . اگرچه از نظر کلینیکی تشخیص آن مشکل می باشد. گهگاهی کسی ممکن است تشخیص دهد که سینه اش کمی صاف شده ویا شکل آن تغییر پیدا کرده است،

اما اکثرا و به ندرت قابل توجه و دید است. به علت ایجاد کپسول اطراف پروتز گاهی اوقات بطور گول زننده ای تشخیص پارگی صورت نمی گیرد . همانطور که قبلا بیان شد، یک کپسول یک نوع کیسه ی بیولوژیکی را تشکیل می دهد که هر نوع پروتز سینه را در بر می گیرد.بنابر این بعد از اینکه از پروتز سینه تراوشی رخ داد، مواد درون آن هنوز در همان مکان بوسیله ی کیسه ی خود بدن یا کپسول باقی می مانند.اگرچه علی رغم تشخیص مشکل آن از نظر کلینیکی، به یمن وجود سونوگرافی (اولتراسوند) بیشتر اوقات قادر به دسترسی دقیق به شرایط هر نوع پروتز سینه در مواقع لزوم، خواهیم داشت.

نمودارها و تصاویر زیادی وجود دارد که بیان میکند که نهایتا هر نوع پروتز سینه قبل از اینکه خراب شود چقدر باقی می ماند. یک نمودار میانگین حدود ۲۰ سال است. اگرچه کهنه شدن و یا پاره شدن در میان افراد مختلف متفاوت است بنابراین یک زن که ورزشها و تمرینهای فیزیکی زیادی انجام می دهد سینه هایش حرکت زیادی میکنند افرادی نظیر مربیان ایروبیک، دوندگان ماراتن، سوارکاران و …کسانی هستند که به طور طبیعی پروتز سینه شان در یک دوره ی زمانی مشخص نسبت به کسانی که تمرینات و تحرکات کمتری دارند، بیشتر فرسوده و پاره می شود.در اولین نگاه منطقی است، فرض کنیم و بدانیم که پروتز های سینه در این حالت ها زودتر از بین می روند؛ بنابر این توصیه می شود که به منظور داشتن یک ارزیابی مناسب از حالت و موقعیت پروتز های سینه ی خود ۱۰-۱۵ سال پس از عمل جراحی به طور مرتب مورد معاینه قرار گرفته و یا سونوگرافی نمایید.