سلامت نیوز : همه ساله با آغاز فصل تابستان و تعطیلات، مسافران زیادی سواحل شمالی و کنار رودخانه ها ودریاچه ها را برای استراحت و گذران تعطیلات انتخاب می كنند.انتخابی که احتمال دارد به علت بی دقتی خانواده ها همیشه هم به خوبی و خوشی وتوامان با خاطرات خوب نباشد و چه بسا یک لحظه غفلت یک عمر پشیمانی به همراه داشته باشد،پشیمانی که دیگر هیچ گونه حاصلی نخواهد داشت.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از کیهان ؛ آمارهای غرق شدگان نشان می دهد كه تنها در سال گذشته بیش ازهزار نفراز مسافران جان خود را براثر غرق شدن در آب دریا یا رودخانه ها از دست داده اند.آمار تكان دهنده ای كه اگردر آن دقیق شویم واقعیت های متاثر كننده ای را خواهیم دید.

تابستان داغ وآمارهای داغ تر
همه ساله آمارهایی که از سوی سازمان پزشکی قانونی منتشر می شود گویای این موضوع است که با آمدن تابستان آمار تلفات و قربانیان سوانح غرق شدگی به طرز چشمگیری افزایش می یابد.به طوری که این آمارها حاكی از آن است فقط درفصل تابستان سال گذشته 517 نفر بر اثر غرق شدگی در کشور جان خود را از دست دادند که حدود نیمی از کل غرق شدگان سال گذشته را در بر می گیرد.

همین طور سازمان پزشکی قانونی کشورنیز اعلام کرده است ، از کل فوتی های غرق‌شدگی در سال گذشته 892 نفر مرد و 182 نفر زن بودند؛ این در حالی است که در سال 1390، 902 مرد و 170 زن بر اثر غرق شدگی در کشور جان باختند.اما گذشته از آمارهای داغ در فصل تابستان ، غالبا سه استان مازندران،گیلان وخوزستان همواره در راس استان های حادثه خیز در این زمینه بوده اند.

در سال گذشته استان های مازندران با 215 فوتی، خوزستان 143 فوتی و گیلان 107 فوتی بیشترین موارد مرگ ناشی از غرق شدگی را در خود جای داده اند.نکته حائز اهمیت دیگر این است که بر خلاف تصور بسیاری از هموطنان این حوادث تلخ غرق شدگی فقط متخص دریا نیست و اگر به نکات ایمنی واطمینان بخش توجه نشود چه بسا یک کانال کوچک آب هم می تواند قربانیان زیادی به جا بگذارد .

همان طور که آمارها نشان می دهد در سال گذشته، 335 نفر در دریا، 120 نفر در کانال های آب، 111 نفر در استخر ها، 96 نفر در دریاچه های مصنوعی و اطراف سدها، 41 نفر در دریاچه های طبیعی و 371 نفر در سایر مکان ها که بیشتر رودخانه ها بوده است، جان باخته اند.

بی توجهی و عدم شناخت كافی از آبها
شاید جالب باشد که بدانید بیش از نیمی از غرق شدگان را افرادی تشکیل می دهند که شناگران ماهری بوده اند!این واقعیت تلخ ودردناک والبته آموزنده ای است،به عبارت دیگر در واقع شنا گر بودن تنها دلیلی بر مصونیت در آب واحیانا هنگام خطرجان سالم بدر بردن نیست،چرا که چه بسیار بودند شناگران وافراد محلی که هم به شنا تسلط داشته وهم شناخت کافی از محیط آب داشتند اما بازهم مقلوب آب های نفس گیر شده اند.

بهمن پرورش غواص و كارشناس نجات غریق مدت 14 سال است كه به صورت حرفه ای درآب های سخت به نجات جان افراد مختلف می پردازد.او علاوه بر اینكه تا كنون بیش از 86 نفر را در سوانح مختلف از مرگ حتمی نجات داده است ، پیكر غریقان زیادی را نیز از اعماق رودخانه های خروشان وگل آلود،سدهای عمیق و تاریك و چاه های مخوف بیرون آورده وغم خانواده های داغدار زیادی را التیام بخشیده است.

بهمن پرورش در گفت وگو با کیهان درباره فعالیت های خود و علت بسیاری از سوانح غرق شدگی می گوید :”من تا كنون بیش از 14 هزار ساعت عملیات ویژه برای پیدا كردن اجساد غریقان و نجات جان افراد متعددی كه درحین غرق‌شدگی بودند پشت سر گذاشته ام و با این تجربه قابل توجه به نظر من علت بیش از 98 درصد غرق شدگی‌ها نه تنها در كشور ما بلكه در كل جهان به علت عدم شناخت كافی از محیط است .خیلی ها به اشتباه تصور می كنند علت اصلی غرق شدن ،شنا بلد نبودن است در حالی كه این طور نیست وچه بسیار بودند شناگران وماهیگیران قهاری كه سالها در رودخانه‌های خروشان و صعب العبور و یا سدها و دریاچه های عمیق فعالیت شنا داشتند اما خودشان متاسفانه دچار سانحه غرق شدگی شده اند و من پیكرشان را در آب های ایران پیدا كرده ام.

وی می گوید:بی توجهی و عدم شناخت كافی برای ورود به آب های سخت یكی از دلایل اصلی این قبیل سوانح است .سال گذشته در سد گاوشان سنندج غواصان زیادی را برای پیدا كردن پیكر مهندس صاعدی اعزام كردند كه موفق نشدند و از من درخواست كردند در این عملیات شركت كنم .بلافاصله بعد از اینكه به محل سد رسیدم پیكر این غریق را از اعماق 30 متری سد پیدا كردم و به بیرون منتقل كردم.”

این ناجی غریق وغواص بین المللی در ادامه درباره اینکه چرا خروج پیکر غریقان از آب به راحتی ممکن نیست، می گوید :”بیشترغواصان حتی آموزش دیده در آب های روشن و صاف و تا عمق خاصی می توانند غریق را پیدا كنند‌.غواصی در آب های خروشان با غواصی در دریا تفاوت زیادی دارد .در دریا آب راكد است اما در رودخانه ها و آب های خروشان با موانع زیادی روبه رو می شویم .

با من زمانی برای عملیات ها تماس می گیرند كه غریق در آب های مخوفی غرق شده و بعد از چند روز عملیات غواصان دیگر از پیدا كردن آن ناامید شده اند.مثل مرداب هایی كه در عمق چند متری آن درخت و ریشه های تو در تویی وجود دارد یا سدهایی كه آب های سختی دارد یا مثلا چاه های صنعتی با عمق صد متر كه به سدها منتهی می شود و حتی رودخانه های خروشانی مثل سیمره در ایلام كه به صورت عادی هم شناگران حرفه ای شانسی برای زنده ماندن ندارند چه برسد به پیدا كردن یك غریق دیگر .من تا كنون 14 هزار ساعت عملیات سخت و حتی غیرممكن در پرونده دارم كه مدرك محكمی بر این موضوع است.”

هیچ كس متولی نیست !
رئیس سازمان امداد و نجات جمعیت هلال احمر انتقاد وسیع تری نسبت به این موضوع دارد و در گفت وگو با گزارشگر روزنامه کیهان می گوید:”به طور كلی متولی مشخصی در جامعه برای موضوع ایمنی آب ها و سواحل تفریح وجود ندارد .”وی می گوید: نیروهای ما بیشتر در مواقع خاص و برای امدادرسانی به كسانی كه دچار سوانح شده اند وارد عمل می شوند.در حالی كه ایمن سازی آب ها و سواحل تفریحی كه بیشتر مقصد گذران تعطیلات خانواده ها محسوب می شود برعهده نهادهای مختلف مانند ستاد تسهیلات سفر و استانداری آن منطقه است.

دکتر مظفر می گوید:اینكه افرادی آموزش‌دیده در این مكان ها مستقر باشند و در موارد خطر بتوانند به مسافران كمك كنند وآنها را ازخطر غرق شدگی نجات دهند بیشتر باید مورد توجه هیئت های نجات غریق واقع شود .خیلی ها تصور می كنند تمامی این اقدامات بر عهده هلال احمر و امداد و نجات است در حالی كه این طور نیست .هرچند ما با توزیع بروشور اطلاعات كاملی نسبت به منطقه وخطرهایی كه ممكن است در آن وجود داشته باشد دراختیار مسافران قرار می دهیم اما نظارت همه جانبه و ایمن سازی گسترده جزو وظایف ما نیست و سایر نهادها باید با یك بررسی جامع و فراگیر به تقسیم وظایف مشتركی دست پیدا كنند واین اقدامات را پیش ببرند تا ما شاهد كاهش هر چه بیشترتلفات در این نواحی باشیم.”

دکتر محمود مظفر در خصوص آمارحوادث سال گذشته می افزاید :”سال گذشته جمعیت ما اعتبارات اندکی در اختیار داشت و بیشتر نیروهای ما به صورت داوطلب در عملیات ها حاضر بودند.وی ادامه می هد: در سال گذشته ما شاهد چیزی حدود 5 هزار سانحه در سواحل کشور بودیم که این سوانح شامل غرق شدگی،نجات از حادثه،درمان سرپایی و ... می شود. در این بین سواحل استان مازنداران به خصوص شهرهای محمودآباد و بابلسر بیشترین سوانح را داشتند.در استان گیلان هم بندر انزلی ورشت ودر استان گلستان هم ترکمن صحرا و در استان های جنوبی هم سد کارون و رودهای خروشان بیشترین حوادث را در خود جای دادند.”

البته رئیس سازمان امداد ونجات جمعیت هلال احمر در پایان توصیه هایی را نیز به مسافران می کند و از آنها می خواهد که به طور جدی از شنا در آب های غیر ایمن خودداری کنند.او یادآور می شود :”بهتر است مسافران هر ساحل و یا هر شهری را هم که برای تفریح و استراحت انتخاب می کنند توجه داشته باشند که حتما نسبت به تهیه بروشور واطلاعات آن ساحل اقدام کنند و بدون در نظر گرفتن خطرهای ممکن وارد آب نشوند.بهتر است شنا هم در ساعت هایی باشد که نجات غریق در ساحل حضور دارد و به هیچ عنوان از قسمت علامت گذاری شده فراتر نروند وحتما قبل از ورود به آب با هر سطح توانایی بازسعی کنند جلیقه نجات تهیه کنند .”این مقام مسئول همچنین درباره کمبود افراد نجات غریق در سواحل نیز معتقداست :”معمولا فدراسیون نجات غریق تعدادزیادی افراد آموزش دیده ومسلط را در سواحل مختلف بسیج می کند اما الآن به دلیل کمبود اعتبارات این افراد محدوده کمی را می توانند پوشش دهند. “