سلامت نیوز : دیگر موضوع انشای قدیمی «علم بهتر است یا ثروت»؟عوض شده است.باید با هجوم سرطان‌ها و بیماری‌های صعب‌العلاج و عجیب،غریب قرن بیستم پرسید: «سلامت بهتر است یا ثروت؟»در حالی كه همه دلشان می‌خواهد بگویند،البته كه سلامت بهتر است،اما نمی‌شود.زیرا با وجود هزینه‌های كمرشكن سلامت در این روزهای پیش رو باید ثروتی هم باشد تا بتوانید مثلا برای خرید یكی از آمپول‌های سرطان خون،هزینه كنید.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه تهران امروز ؛ كافی است تا سری به یكی از بیمارستان‌های پایتخت بزنید و ببینید خانواده بیماران برای حفظ جان بیمارشان چقدر هزینه می‌كنند و این هزینه چنان كمرشكن است كه از پرداخت 70درصد هزینه درمان توسط بیمه به بیمار این قضیه چرخیده و حالا این قضیه 30 به 70 شده است! آنقدر حالا قضیه هزینه سرسام آور درمان بیماری‌ها باب دندان روز شده است كه علی ربیعی وزیر كار را هم به حوزه بهداشت آورده تا به خبرنگار ایلنا بگوید: «هزینه بهداشت و درمان خانوارها فقط در فاصله مهرماه سال 1391تا مهر امسال بیش از 41 درصد افزایش یافته به‌طوری كه سهم آن در سبد هزینه‌های خانوارها در فاصله سال‌های 1383 تا 1390 بالغ بر 33 درصد رشد یافته است.
در حال حاضر سهم تامین مالی خانوارها در هزینه‌های درمانی به بیش از 70 درصد رسیده است.بنابراین مشاهده می‌شود اجرای سیاست توزیعی كه با هدف افزایش رضایت كوتاه مدت مردم صورت گرفته، در عمل موفق نبوده به‌طوری كه حتی نتوانسته رفاه مردم را تا پایان دوره كاری دولت قبل افزایش دهد. یعنی رفاه وعده داده شده از طریق توزیع یارانه نقدی به خاطر سیاستگذاری نادرست دولت حتی نتوانسته رضایت كوتاه مدت و 4 ساله مردم را فراهم كند.»
از سویی دیگر،در همین زمینه هزینه‌های كمرشكن درمان،دكتر ایرج حریرچی معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت بهداشت اعلام كرده است: «هزینه‌های درمان بیماری‌های سخت و صعب‌العلاج در كشور، روزبه‌روز سنگین‌تر می‌شود و این در حالی است كه قرار بود تا پایان برنامه پنجم كه یك سال از عمر آن باقی‌مانده است، سهم مردم از پرداخت هزینه‌های سلامت به زیر 30 درصد برسد،در حالی كه این سهم هم‌‌اكنون به بالای 70 درصد رسیده و این موضوع در حالی است كه 20 میلیون ایرانی نه بیمه دارند و نه پولی برای درمان بیماری‌شان!»
دكتر رسول خضری نماینده كمیسیون بهداشت مجلس نهم درباره افزایش هزینه‌های درمان به تهران امروز،می گوید: «حتی طبق برنامه چهارم توسعه قرار بود، آن افرادی كه به خاطر درمان بیماری‌های صعب‌العلاج و سرطانی كه سه درصد جامعه را تشكیل می‌دهند و به زیر خط فقر آمده‌اند به‌دلیل بالا رفتن هزینه‌های درمانی به یك درصد كاهش پیدا كنند،اما متاسفانه اكنون بالای 12 تا 14 درصد جمعیت كشور ما به‌دلیل بالا رفتن هزینه‌های سنگین درمانی به زیر خط فقر آمده‌اند.ما باید بدانیم انسان سالم، محور توسعه پایدار است و تا وقتی به این قضیه اعتقاد پیدا نكنیم،وضعیت به همین شكل خواهد ماند.»
سلامت دیگر اولویت ندارد!
دكتر خضری،تاكید می‌كند: «لایحه پیشنهادی درخصوص بودجه سلامت را دولت می‌آورد و ما همیشه تاكید داشته‌ایم سلامت اولویت اول است،طبق برنامه بودجه، سلامت در اولویت اول تا سوم است نه اینكه در اولویت‌های بالاتر برود.به‌رغم همه توصیه‌ها و اهداف برنامه تعریف و تبیین و سند چشم‌انداز بیست ساله تنظیم شده است و طبق قانون‌اساسی ماده 29،تولیت سلامت یك امر حاكمیتی است كه مسئولیتش با دولت است،اما همچنان سلامت در این اولویت‌ها قرار ندارد.» این نماینده عضو كمیسیون بهداشت، درباره اینكه آیا دولت بارها اعلام نكرده بود كه قرار است،بودجه این حوزه افزایش پیدا كند،می‌گوید: «سه مولفه اساسی در بودجه امسال دولت برای حوزه درمان وجود دارد.اول اینكه درآمدهای عمرانی در حوزه بهداشت و درمان در مقایسه با سال 1392 از سه درصد به دو درصد كاهش پیدا كرده است.یعنی تاثیر منفی در بحث عمرانی و خانه‌های بهداشت روستایی می‌گذارد و همین‌طور توسعه بیمارستان‌های مناطق محروم به شدت در این حوزه با این كاهش درآمد،آسیب می‌بینند.مولفه بعدی این است كه درآمدهای اختصاصی از 32درصد به 48درصد رسیده است.این درآمد اختصاصی مستقیم به مردم مربوط می‌شود.درآمد اختصاصی جزو درآمد منابع می‌شود كه از مردم و بیمه‌ها اخذ می‌شود.»
مدیریت منابع در حوزه سلامت مشكل دارد
«بالای 15 میلیون نفر در كشور دارای چندین نوع بیمه هم پوشانی هستند.»این گفته‌های نماینده كمیسیون بهداشت است.خضری،تاكید می‌كند: «مدیریت منابع در حوزه سلامت دارای ایرادات جدی است.درخصوص حوزه سلامت فقط بحث عمده بهداشت،پیشگیری و سلامت را هفت درصد برایش بودجه تعیین كرده‌ایم.در صورتی كه پیشگیری مقدم بر درمان است و هزینه‌اش هم كمتر است.یعنی درخصوص بهداشت،پیشگیری و سلامت كه مقدم بر درمان است فقط هفت درصد هزینه گذاشته‌ایم كه نشان می‌دهد این مدیریت منابع درست منابع را به هدف اصلی هدایت نكرده است.وقتی وزارت بهداشت و درمان است و در سر وزارت‌خانه هم نوشته‌اند،بهداشت و بعد درمان است و در كشورهای دیگر هم در حدود چهل تا چهل و پنج درصد بودجه را در بخش بهداشت و پیشگیری می‌گذارند و با دید سرمایه‌گذاری به سلامت مردم نگاه می‌كنند.متاسفانه كسانی كه بودجه را می‌نویسند باید بدانند برای حوزه بهداشت و پیشگیری و سلامت پول را هزینه می‌كنند، بلكه باید در این بخش سرمایه‌گذاری كنند، در واقع هر چقدر در قسمت بهداشت و پیشگیری سرمایه‌گذاری كنیم هزار برابر در قسمت درمان صرفه‌جویی می‌شود.زیرا هزینه‌های درمان كمرشكن است.كشورهای آمریكا،كانادا و اروپا در مقابل بخش درمان كمرشان خم شده است.آنها توانسته‌اند طی یك پروسه ده،پانزده ساله در بخش بهداشت و پیشگیری فعالیت كنند تا از هزینه‌های درمانی شان بكاهند.»
بیمه‌ها در حوزه درمان كافی نیستند
«بیمه‌ها كافی،چابك و با كیفیت نیستند!»رسول خضری می‌گوید: «دفترچه بیمه را به دست بیمار می‌دهند در مرحله اول:خود بیمار باید تا 70درصد هزینه درمانش را پرداخت كند.دوم: بیمه‌ها خریدار ندارند.چون بیمه‌ها كیفیت ندارد،پزشكان هم راغب نیستند با این بیمه‌ها كار كنند،و تمام این موضوعات یك علت دارد سرانه بهداشت و درمان در كشور ما 10درصد كشورهای هم جوارمان است.این یعنی ما سطح درآمدمان از درآمد ملی بسیار پایین است؛اصولا كشورهایی كه موفق بوده‌اند سهم سلامت از درآمد ناخالص ملی،حدود هفت درصد بالاتر است،اما در ایران حدود چهار درصد است و بیشتر نیست.»
بازگرداندن اعتبار به دفترچه‌های بیمه
یكی دیگر از مهم‌ترین شعارهای دولت یازدهم در بخش بیمه و درمان، بازگرداندن اعتبار به دفترچه‌های بیمه بود. هرچند وزارت تعاون،در تدارك تبدیل دفترچه‌های مرسوم به كارت الكترونیكی است اما در پس این شعار اعترافی به بی‌اعتبار شدن نهادهای بیمه‌گر نهفته بود.علی ربیعی می‌گوید: «طی یك سال گذشته با تشدید ركود تورمی در اقتصاد ایران، بزرگ‌ترین سازمان بیمه‌گر كشور (تامین اجتماعی) كه خدماتش را به بیش از 37 میلیون نفر پیش فروش كرده، توان انجام تعهدات به سیستم درمانی را ندارد و به تبع پزشكان و داروخانه‌ها نیز در ارائه خدمات به این جمعیت عظیم كوتاهی و حتی پرهیز می‌كردند.وی با اشاره به شرایط این سازمان در دولت یازدهم گفت:دولت تدبیر و امید پس از استقرار، در نخستین گام طی 100 روز گذشته بدهی خود را به داروخانه‌ها و پزشكان پرداخت كرد.ربیعی افزود: همچنین تعرفه‌های سازمان تامین اجتماعی برای معالجات سرپایی و بستری بیماران خاص (دیالیزی، هموفیلی و تالاسمی) تا صد درصد افزایش یافت و علاوه بر آن صد درصد هزینه‌های دارویی پیوندی بیماران پیوند شده،10درصد هزینه رادیوتراپی و هزینه بیماران فوت شده بستری در بخش‌های ویژه براساس تعرفه دولتی از سوی سازمان تقبل شد. ربیعی یادآور شد: سازمان تامین اجتماعی طی صد روز گذشته تلاش كرده اعتبار این صندوق اقتصادی را نزد مالكانش (37 میلیون نفر بیمه شده تحت پوشش) ارتقا دهد.
قدیمی‌بودن قوانین و مقررات در زمینه بودجه
دكتر رسول خضری، درخصوص وظیفه مجلس برای اختصاص بودجه بیشتر به حوزه سلامت و درمان می‌گوید: «بودجه را مجلس بیشتر از سه تا پنج درصد نمی‌تواند تغییر دهد.دولت باید در لایحه پیشنهادی بودجه را بیاورد.در بحث اختصاص بودجه، دو مولفه وجود دارد،برنامه‌ریزی و بودجه‌ریزی.اما این برنامه‌ریزی و بودجه‌ریزی در قوانین ما بسیار قدیمی است و به سال 1351 بر می‌گردد و غیر منعطف است.در حال حاضر بودجه‌ریزی عملیاتی نیست و سنتی محاسبه می‌شود.یعنی بهای تمام شده خدمات سلامت را دربیاوریم و با تعداد جمعیت به آن بودجه اختصاص دهیم،اما اكنون همچون سنوات قبل بودجه به صورت اختصاصی محاسبه می‌شود و نتیجه‌اش هم مشخص است.در حدود 8هزار میلیارد تومان بدهی از سنوات 90 و 91 بر دوش وزارت بهداشت است و با این بودجه‌ها مشكلات این حوزه حل نخواهد شد.»
بهترین راه برای كاهش هزینه‌های درمان
«در سال 1373 مصوب شد،تمام آحاد جامعه بیمه فراگیر داشته باشند،اما در حدود 13 میلیون نفر در حال حاضر از بحث عدالت در سلامت نیستند و این افراد از اقشار محروم جامعه هستند. متاسفانه تا وقتی سرانه بهداشت و سلامت افزایش پیدا نكند،بیمه‌ها كیفیت نخواهند داشت.بیمه‌ها باید حلقه واسط بین بیمار و پزشك باشند تا پرداخت از جیب مردم نباشد و همین‌طور مردم فقط 30درصد از هزینه‌های درمان را پرداخت كنند نه اینكه 70درصد برعهده مردم باشد و30درصد را بیمه‌ها پرداخت كنند.»
80 درصد سهم مردم برای سلامت
دكتر ایرج حریرچی معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت بهداشت،می گوید: «در 8 سال گذشته سهم پرداختی مردم از هزینه‌های سلامت نه تنها كاهش نیافته كه برعكس افزایش هم یافته است. به‌طوری كه در ابتدای برنامه پنجم، سهم مردم از پرداخت هزینه‌های سلامت در حدود 53 درصد بود كه در حال حاضر این سهم به بالای 60 درصد رسیده است. همچنین، هزینه‌های كمرشكن سلامت كه قرار بود بر اساس برنامه پنجم از 3درصد به زیر یك درصد برسد، در حال حاضر فقط در تهران بین 7 تا 13 درصد است.طبق مطالعات انجام شده و اعلام سازمان بهداشت جهانی هم‌‌اكنون هزینه‌های پرداختی درمان از جیب مردم به 65 تا 70 درصد رسیده است كه با اقداماتی نظیر پشتیبانی بیمه‌ها و سایر اقدامات مدیریتی باید روند افزایشی آن را متوقف و سپس به سمت شیب دادن آن به ارقام كمتر حركت كرد.
وی با اشاره به اینكه طبق برآوردهای آماری و اعلام سازمان بهداشت جهانی 6 درصد از تولید ناخالص ملی در ایران به بخش سلامت تعلق دارد، رقم مطلوب اختصاص درآمد ناخالص ملی به حوزه سلامت را 7.5 تا 8 درصد اعلام كرد و گفت: طبق استانداردهای جهانی مردم باید حداكثر 30درصد هزینه‌های درمان را از جیب بپردازند و اگر بخواهیم این روند را اصلاح كنیم دولت و بیمه‌ها باید سهم پرداختی شان به حوزه سلامت را افزایش دهند.بررسیها و گزارش‌های آماری نشان می‌دهد كه در حال حاضر اكثریت افراد جامعه با یك بیماری سخت و صعب‌العلاج، دچار هزینه‌های فاجعه بار سلامت می‌شوند. به‌طوری كه مجبور می‌شوند تمام سرمایه و زندگی خود را بفروشند تا شاید بتوانند گوشه‌ای از هزینه‌های سنگین درمان را تامین كنند. آنچه مسلم است، جمعیتی در حدود 7 تا 10 میلیون نفر در كشورمان دچار چنین وضعیت اسفباری هستند و اگر بخواهیم آن 16.6 درصد افراد فاقد بیمه را در نظر بگیریم، به جرات می‌توان گفت كه حداقل 20 میلیون ایرانی، نه بیمه هستند و نه پولی برای درمان دارند.
دكتر حریرچی،به تهران امروز می‌گوید: «از یك جراحی ساده تا شیمی درمانی و رادیوتراپی شروع می‌شود. از یك میلیون تا دویست و پنجاه میلیون هزینه درمان سرطان است.البته بیمه تا حدودی این هزینه‌ها را می‌دهد،اما همه هزینه‌ها را نمی‌دهد.درصدی از این بیماران كه در تهران 7الی 13 درصدند دچار هزینه‌های كمرشكن سلامت هستند و حد مناسب پرداخت نمی‌شود.»سونامی سرطان به‌دلیل مشكلات حوزه سلامت است.آلودگی هوا بارش بر دوش سلامت است.آلودگی هوا بیمار حوزه سلامت را نحیف‌تر كرده است.هر روز با بیماری‌های جدید روبه‌رو هستیم. سرطان به جان مردم نشسته است. در اهواز بنزن به خون مردم رفته است و سرطان در دسترس است.اراك،اهواز و تهران درگیر آلودگی هوا هستند و در پی آن مشكلات سلامتی مردم وجود دارد و تا وقتی حوزه سلامت مشكل دارد ما همچنان قربانی در این زمینه خواهیم داد و تا وقتی ثروت نباشد،بیمه‌های كارآمد نباشد هزینه درمان با مردم است و مردم نمی‌دانند دیگر ثروت بهتر است یا سلامت؟!
نظر شما