سلامت نیوز:تلفنهمراه، لپتاپ و شبکههای ارتباطی اینترنتی مثل ایمیل و... جزو حوزههای خصوصی آدمهاست و این یک قانون نیست که زن و مرد همیشه باید به این حوزههای خصوصی همدیگر دسترسی داشته باشند.
به گزارش سلامت نیوزبه نقل ازروزنامه شهروند،برداشت اول: تلفن همراه را برداشت. میخواست بازش كند. میخواست ببیند چهكسی است كه این وقت شب به شوهرش پیامك میدهد. تلفن همراه قفل بود. رمزش را نداشت. مرد از حمام بیرون آمد. گوشی را دست همسرش دید. داد زد، آن را گرفت: «این وسیله شخصی من است»! و زن داد زد: «من همسرت هستم».
برداشت دوم: در اتاق را باز كرد. رفت سراغ كمدلباسهایش. دنبال دفترچهای بود. نه دفترچه بیمه، نه دفترچه یادداشت شخصی، بلكه دنبال دفترچه خاطرات فرزندش بود كه میدانست اینجا میگذارد. دختر در آستانه در پیدا شد. او را دید: «به وسایل خصوصی من چهكار داری؟» داد زد، گریه كرد: «من پدرت هستم!» مرد گفت.
برداشت سوم: كیفها را میگردد؛ باید چیزی ممنوعه داخل كیف بچههای مدرسه پیدا كند، او مربی است. مربی پرورشی مدرسه است. وظیفهاش جلوگیری از خطای بچههاست.
برداشت چهارم: اینروزها خیلیها این حق را به خود میدهند كه به حوزه شخصی و خصوصی دیگران وارد شوند. این درست است؟ درست نیست؟ لازم است؟ لازم نیست؟ یا هر ۴ گزینه صحیح است؟!
طبیعی است که اگر برای اعتمادسازی این دسترسی وجود داشته باشد، خیلیخوب است ولی جزو ضرورتها نیست چون حریم خصوصی برای همه افراد محترم است. ما حتی توصیه میکنیم وقتی زن و شوهر با هم در خانه هستند و تلفنهمراه یکی از آنها زنگ میخورد، دیگری اگر نزدیکتر است، تلفنهمراه را بردارد و به او بدهد، احترام ایجاب میکند که نگاه نکند چهکسی تماس گرفته. فقط در موارد خاصی اجازه میدهیم مرزهای حریم خصوصی شکسته شود؛ مثلا وقتی یکی از طرفین رابطهای خارج از رابطه زناشویی برقرار کرده و همسرش متوجه شده باشد. در این صورت در طول چندماه برای اعتمادسازی، از کسیکه رابطه خارج زناشویی برقرار کرده میخواهیم در حریم خصوصیاش را به روی همسرش باز نگه دارد تا کمکم دیوار ترکخورده اعتمادش ترمیم شود.
معمولا خود زوجها هم بعد از این اعتمادسازی اولیه، تصمیم میگیرند وارد فضای خصوصی یکدیگر نشوند. اما متاسفانه برخی زوجها حریمخصوصی همدیگر را نادیده میگیرند و گاهی در غیاب همسرشان، وارد فضای شخصی او میشوند. خیلی وقتها هم چیزی پیدا نمیکنند ولی گاهی هم چیزهای ناخوشایندی دستگیرشان میشود. این کشفهای ناخوشایند همانچیزهایی است که میتوانند هر وقت در مورد آن شک داشتند، به جای اینکه سر وسایل همسرشان بروند، از او درباره آنها بپرسند. معمولا افرادیکه چنین بررسیهایی انجام میدهند، دچار مشکل میشوند چون با واقعیتهایی مواجه میشوند که از مدیریت آنها ناتوان هستند و تنها چیزیکه برایشان میماند، احساس عمیق غم، ناتوانی، اضطراب و پوچی است و قدرتی برای تغییر شرایط ندارند.
نظر شما