سلامت نیوز : روانشناسی زبان (psycholinguistics ) علمی است که به بررسی جنبه های ذهنی زبان یا به عبارت دیگر به رابطه ذهن و زبان می پردازد. این شاخه تقریبا جدید علم روانشناسی بین زبان و گفتار تمایز قائل شده است. زبان از مجموعه ای از قواعد که به آن دستور (یا گرامر) هم می گویند تشکیل شده است اما گفتار، حالت بالفعل زبان است، با این تعریف می‌توان گفت، گفتار نوعی رفتار است که در ارتباط های روزانه به وضوح قابل مشاهده است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان ؛ از سوی دیگر متخصصان علم ارتباط معتقدند که فقط 7درصد از پیام های ما از طریق کلام و واژه ها منتقل می شوند و 33درصد آن از طریق لحن و تن صدا و 60درصد هم از طریق زبان بدن به فرد مقابل انتقال می یابد. این مسئله به خوبی اهمیت آشنایی با زبان بدن برای داشتن ارتباط های مناسب تر را نشان می دهد.همان طور که هفته گذشته هم عنوان کردیم، زبان بدن ما منعکس کننده احساسات درونی ماست؛ مثلا اگر اعتماد به نفس پایینی داشته باشیم، شانه های مان می لرزد، از نگاه کردن به چشم های طرف مقابل طفره می رویم. حال اگر این پیام ها را طوری تغییر دهیم که اطمینان بیشتری را نشان دهند، اعتماد به نفس مان نیز بیشتر می شود؛ به عنوان مثال اگر در برابر کسی که پیش او احساس ضعف می کنیم، راست بنشینیم، شانه های خود را عقب بکشیم و به چشم های او نگاه کنیم، اعتماد به نفس مان هم افزایش می یابد.

اولین ملاقات

زمانی که برای اولین بار با کسی ملاقات می کنیم، زبان بدن اهمیت فوق العاده بیشتری پیدا می کند، چرا که فرد هیچ شناختی از ما ندارد و تنها بر اساس آنچه از ما می شنود و البته بر اساس آن چه در رفتار ما می بیند، شخصیت ما را مورد داوری و پردازش قرار می دهد. به خصوص اگر در جلسه مصاحبه برای استخدام باشید یا در جلسه خواستگاری، باید حواس تان باشد که رفتارهای غیرکلامی شما به شدت زیر ذره بین طرف مقابل است. خاراندن سر، جویدن عصبی گوشه لب ها، اجتناب از برقرار کردن تماس چشمی، قوز کردن یا بی انعطاف نشستن و... به خصوص در نخستین برخورد، تصویر خوبی از شما ارائه نمی دهد، انسان ها به طور کلی از کسانی استقبال می کنند که پر انرژی و گشاده رو هستند.

توجه به حرکات چهره

فرض کنید همکارتان از موفقیتی که کسب کرده است برایتان سخن می گوید، اگر شما کمی نسبت به او حسادت کنید یا به شرایطی که دارد غبطه بخورید، چهره شما این موضوع را به راحتی لو می دهد، حتی اگر لبخند بزنید و بگویید: «از این موضوع خیلی خوشحال شدم». پس باید به حرکات چهره خود در طول یک ارتباط توجه زیادی داشته باشید:

* چشم ها: بیش از حد پلک زدن می تواند علامت اضطراب باشد. پلک نزدن زیاد هم می تواند نشانه ای از ترس یا تعجب باشد. چشم ها موقع خندیدن حالت خاص خودشان را دارند و البته موقع اندوه هم به همین ترتیب.

* چهره درنمای کلی: یک پیشانی پر چین با ابروهای رو به پایین فقط و فقط بیانگر اندوه است. چهره درهم کشیده می‌تواند نشان دهنده اضطراب یا خشم باشد. رنگ سرخ صورت، حاکی از عصبانیت یا خجالت است. وقتی از چیزی هیجان زده می شویم، ناخودآگاه لب هایمان را به هم فشار می دهیم یا آنها را گاز می گیریم اما اگر دیدید یک نفر خیلی این کار را انجام می دهد، احتمالا می خواهد حرفی بزند اما تردید دارد.

* دست ها: اغلب اوقات با حرکات دست  سعی داریم حرف هایمان را تکمیل کنیم، مثال ساده آن هنگام آدرس دادن است، سمت چپ و راست، میدان و ... را با حرکت دست نشان می دهیم، به طور کلی معنای حرکات دست برای مردم قابل لمس تر است، مشت کردن انگشت ها نشانه مقاومت یا زورمندی است، ساختن عدد هفت با انگشتان علامتی از پیروزی و آزادی است و ...

نشستن و راه رفتن: وقتی یک نفر روی صندلی لم داده و پایش را روی پای دیگرش گذاشته، یعنی این که راحت است و اوضاع تحت کنترل اوست، البته یک معنای دیگر هم دارد و آن این که سعی ندارد موافقت یا صمیمیتش را به شما اعلام کند. معمولا آدم های مشتاق به صحبت های شما، وقتی روی صندلی مقابل شما می نشینند، بدنشان را کمی به سمت شما جلو می آورند. راست قامت راه رفتن نیز نشانه اعتماد به نفس و قوز کردن نشانه درماندگی است.

این نکات را فراموش نکنید

اما برای این که بتوانید از زبان بدن به درستی استفاده کنید و تاثیر بیشتری بر مخاطب بگذارید، بد نیست این نکات را در نظر داشته باشید:

قفل کردن انگشتان در هم و قرار دادن دستان زیر چانه به هنگام گوش دادن به سخنان طرف مقابل، نشان دهنده اهمیتی است که برای شخص مقابل قائل هستید و در عین حال به این واسطه اعتبار خود را بالا می برید.

به هنگام نشستن روی صندلی، دستان خود را روی صندلی قرار دهید، این حرکت نشان دهنده قدرت و اعتماد به نفس شماست.

میزان سرعت صحبت کردن افراد، نشان دهنده میزان سرعت تحلیل و پردازش اطلاعات در مغز آن هاست؛ بنابراین برای تاثیرگذاری بیشتر کلام بهتر است به میزانی برابر یا کمی کندتر از شخص مقابل صحبت کنید. مطالعات نشان می دهد که معمولا افراد نسبت به کسانی که تندتر از خودشان صحبت می کنند احساس مورد تحمیل واقع شدن دارند.

به صورت خود دست نزنید. روانشناسان معتقدند بیشتر مردم به هنگام دروغ گفتن و یا مخفی کردن موضوعی به دلیل افزایش فشار خون، به بینی، گوش و چانه شان دست می زنند.

اگر سخنرانی می کنید، قدم زدن و نگاه کردن به حضار را فراموش نکنید، تن صدا نیز یکی از شاخص های موفقیت بیشتر است. افرادی که با صدای بلند و تیز صحبت می کنند بیشتر این طور نشان می دهند که عصبی هستند و مخاطب تاثیر منفی از آنها می گیرد اما اگر شمرده و آرام سخن بگویید، تاثیر بیشتری بر مخاطب می گذارید.

حالت های عصبی را کاهش دهید، وقتی استرس داریم یا عصبی هستیم حرکاتی از خود نشان می دهیم که به خوبی نشانگر هیجانات منفی ماست؛ به طور مثال، دست های خود را به هم می مالیم، پاهایمان را تکان می دهیم، با انگشتر خود بازی می کنیم و ... . در این شرایط بهتر است نفس عمیق بکشید، پاهایتان را محکم روی زمین بگذارید، دست هایتان را روی میز بگذارید و سعی کنید آرام باشید.

همان طور که بیشتر مردم موافقت یا مخالفت خود را نسبت به مسئله ای با حرکات سر نشان می دهند، شما نیز می توانید با بالا و پایین بردن سر موافقت یا مخالفت خود را اعلام کنید.

اهمیت زبان بدن در رفتار با کودک

بسیاری از خانواده ها با رفتارهای غیرکلامی خود به کودک شان نشان می دهند که شنونده خوبی برای حرف های او نیستند! در چنین خانواده هایی کودک اگر چه مدام در حال حرف زدن است اما به خوبی از روی رفتارهای غیرکلامی مادر می فهمد که او حرف هایش را نمی شنود؛ زیرا هر وقت او صحبت می کند، مادرش یا درحال سبزی پاک کردن است، یا در حال پختن غذا و ... . از سوی دیگر آشنایی با زبان بدن کودک به شما کمک خواهد کرد تا دریابید که در این لحظه او چه احساسی دارد. از آن جا که در سنین ابتدایی تولد، کودک توانایی استفاده از زبان کلامی را ندارد و تکلم او هنوز رشد نکرده است در نتیجه قادر به بیان علت بسیاری از احساساتی که تجربه می کند نظیر خشم، اضطراب، اندوه، غمگینی، شادمانی و ... نیست در چنین لحظاتی زبان بدن او می تواند بهترین بازگو کننده باشد، در موارد بی شماری کودکان با مشکلاتی نظیر ناخن جویدن، مو کندن و ... مواجهند، این رفتارهای غیرکلامی می تواند نشانه ای از اضطراب کودک باشد. مواردی وجود دارد که کودک از برقراری تماس چشمی با والدین و اطرافیان خودداری می کند. برقرار نکردن تماس چشمی نشانه کمرویی و ضعف در اعتماد به نفس کودک است.

توصیه مهم

هر چند برخی از رفتارها و حرکاتی که اشاره کردیم پیام های روشنی دارند ولی در عین حال قابل تعمیم نیستند و به آسانی نمی توان این حرکات را تفسیر کرد؛ به عنوان مثال دست به سینه بودن هم می تواند به معنی گرفتن حالت تدافعی باشد و هم ادب و متانت فرد، توصیه ما به شما این است که در تفسیر زبان بدن افراد خیلی زیاده روی نکنید و مطالب یاد شده را بدون استثنا ندانید.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha