سلامت نیوز :اوج دوران پرآبی دریاچه ارومیه سال 1375 بود و از آن سال به بعد کاهش سطح آب و افزایش غلظت نمک شروع شد. در شرایط فعلی اتفاق نظری که صاحب نظران و اندیشمندان داخلی و خارجی دارند این است که نفس دریاچه ارومیه به شمارش افتاده است و این موضوع برای کسانی که دغدغه بشریت و ایران را دارند نگران کننده است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ؛ در شرایط فعلی کمتر از 20 درصد دریاچه وجود دارد و شرایطی که امروز دریاچه با آن مواجه است این است که تبخیر آب دریاچه زیاد است. همچنین، سفره‌های حوضچه آبریز دریاچه ارومیه بسیار شرایط ناگواری دارد و سطح آب زیرزمینی در حوضه آبریز افت کرده است. متاسفانه سال‌های سال است که به دلیل برداشت بی‌رویه آب از سفره‌های زیرزمینی، آب شرب منطقه رو به شوری و تلخی رفته است. علاوه بر این، این جریان مسائل دیگری مانند گرداب‌ها و توفان‌های نمک و بحث‌های دیگر زیست محیطی را به وجود آورده است. در چند سال گذشته این موضوع دغدغه بسیاری بوده است و آن را گوشزد کرده‌اند و احیای دریاچه ارومیه در برنامه چهارم توسعه نیز گنجانده شد.

هر چند که در این زمینه مطالعات صاحب نظران و اندیشمندان انجام شده است اما، تا به امروز به لحاظ عملیاتی اتفاق خاصی نیفتاده است. امروز با توجه به حساسیتی که شخص رئیس‌جمهور دارد و با وعده‌ای که در کمپین انتخاباتی خود به مردم آذربایجان دادند و گفتند: در اولین روز کاری دولت یازدهم بحث دریاچه ارومیه در دستور کار قرار خواهد گرفت، امید است که موضوع پیگیری شود. همچنین، با تعیین ریاست ستاد احیای دریاچه ارومیه یعنی با انتخاب مدیر اجرایی و دبیر راهبردی احیای دریاچه، تشکیل جلسات مستمر با اساتید دانشگاه‌های ارومیه، تبریز، شریف، تهران و سایر دانشگاه‌های کشور و با همکاری سایر صاحب نظران و ذی نفعان، مساله در حال پیگیری است.

از طرف دیگر، فرصتی برای از دست دادن زمان برای احیای دریاچه ارومیه وجود ندارد. کنفرانس‌های علمی بسیاری در این زمینه بعد از دولت یازدهم گذاشته شده است. گفتنی است که علم و دانش بشری برای احیای دریاچه ارومیه وجود دارد.کمیته راهبردی ستاد احیای دریاچه ارومیه ملزم است ابتدای سال آینده تا جایی که امکان دارد هم دانش متخصصان داخلی و هم بین‌المللی و راهکارهایی که تا به امروز پیشنهاد شده را بررسی کند و به رئیس‌جمهور ارائه دهد.بحث دریاچه ارومیه نه تنها به‌عنوان ضرورت و بحران منطقه‌ای و فراملی مطرح است بلکه، مساله‌ای بین‌المللی است؛ زیرا، این دریاچه در کنوانسیون بین‌المللی رامسر ثبت شده و یکی از الزامات این کنوانسیون این است که هنگامی که دریاچه یا تالابی در فهرست مرگ و از بین رفتن قرار می‌گیرد، وظیفه اعضای کنوانسیون است تا برای بهبود شرایط و احیای دریاچه کمک کنند.

نابودی دریاچه یعنی جابه‌جایی میلیون‌ها انسان زحمتکش و ساعی. طبیعتا جا به جایی پنج میلیون انسان که چندین برابر نفوسی است که در زمان جنگ جابه­جا شد اتفاق ناگواری است. در حال حاضر آذربایجان شرایط بسیار حادی دارد. امیدوارم که همانطور که تا به امروز پافشاری و اصرار برای بازگرداندن حیات به دریاچه و منطقه وجود داشته، این روند ادامه پیدا کند و با جدیت هر چه تمام‌تر پیگیری شود. در جهان دریاچه‌هایی مانند ارومیه بوده‌اند که همین شرایط را داشتند و احیا شده­اند. وقتی عزم و اراده دولت بر مردم عزیز منطقه مشهود است، طبیعتا همانطور که در طول تاریخ مردم این منطقه پیشگام بوده­اند، برای احیای این دریاچه نیز اگر از مسئولان اجرایی جلوتر نباشند عقب نیستند. با وعده‌ای که رئیس‌جمهور به مردم داده است اعتماد مردم آذربایجان به‌ویژه ارومیه به دولت بیشتر شده است. باید تصمیمات گرفته شده در رابطه با دریاچه گام به گام و فاز به فاز به مردم ارائه شود.