سلامت نیوز: رییس کمیسیون سلامت و محیط زیست شورای شهر می گوید که نیترات آب تهران با توجه به استانداردهای جهانی، بالاست. حتی در روزهایی که هنوز بحران بی آبی رو نشان نداده بود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از خبرآنلاین بی آبی، آخرین و دم دستی ترین بحران زیست محیطی تهران است. شاید با کمی بدبینی بشود، به آن بلا گفت. اما تهران و شهرهای اطرافش، بحران های زیست محیطی بسیاری دارند؛ آلودگی هوا، گرد و خاک، فرسایش خاک، کارخانه های آلاینده، آلودگی آب و همه اینها موجب بیماری های مختلف و ناملایمات ممتد شده است. در یک سال گذشته که کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری در شورای شهر تهران تشکیل شده و البته رییس آن، رحمت الله حافظی بوده، درباره موضوعات مختلف زیست محیطی و سلامتی موضع گیری کرده است. درباره بخشی از معضلات سلامتی و زیست محیطی تهران با رحمت الله حافظی گفتگو کردیم.

از او همچنین درباره انتخابات پرحاشیه هیات رییسه شورای شهر پرسیدیم. علاوه بر اینها، حافظی، همیشه یکی از نزدیکان دولت محمود احمدی نژاد محسوب می شده است. چه اینکه هم معاون وزیر بهداشت در دولت نهم بوده و هم رییس تامین اجتماعی در دولت دهم. در انتخابات شورای شهر هم در لیست جبهه پایداری قرار داشت. درباره مناسبات سیاسی اش هم گفتگو کردیم.

گفتگو با رییس کمیسیون سلامت،‌ محیط زیست و خدمات شهری را می خوانید؛

 امسال، بی آبی به بحرانی جدی بدل شد که مشکلات ناشی از آن تهرانی ها را تهدید می کند، نمونه بارزش هم گرد و خاک بی وقت در تهران و یا هجوم مگس های سفید یا افزایش احتمال آبیاری محصولات کشاورزی با فاضلاب است. اگر وضعیت کنونی به همین روال ادامه یابد به نظر شما چه بلایی سر پایتخت نشینان می آید؟

موضوع کم آبی یک موضوع جهانی است و محدود به ایران و تهران نمی شود. به همین خاطر در سطح بین المللی روسای کشورها باید گرد هم جمع شوند و در این مورد تصمیم گیری کنند. در واقع باید تا دیر نشده فکری اساسی شود و منطقه ای و محلی تصمیم گیریهای کلانی در دستور کار کشورها قرار بگیرد. چون با گرم شدن کره زمین و افزایش درجه حرارت این انتظار را داریم که مشکل کم آبی روز به روز بیشتر شود. اما نکته مهم این است که اگر قرار باشد معضل کم آبی به صورت منطقه ای حل شود، نباید مدیران سیاسی و اجرایی این بحران را تبدیل به موضوعی امنیتی کنند و پوشش هایی روی اخبار این معضل قرار دهند. امنیتی شدن این موضوع باعث می شود دستگاه های اجرایی دچار بن بست شوند.

اما از اردیبهشت ماه امسال بود که متولیان آب اعلام کردند ایرانی ها در سال جاری به ویژه تهرانی ها با بحران جدی آب مواجه اند. سوال از آقایانی که در راس امور آب هستند این است که چرا از همان زمان که بحران آب خیلی جدی بود،برنامه ریزی های لازم صورت نگرفت و اطلاع رسانی دقیق و شفاف انجام نشد. چرا به مردم نگفتید که مشکل کم آبی جدی است و باید جدی گرفته شود. چون اطلاع رسانی به مردم و جلب مشارکت همگانی یکی از بهترین راه های حل بحران های ملی و منطقه ای است.
اگر از همان موقع به مردم اعلام می شد که شهر دچار کم آبی و در آستانه بی آبی است، بی شک راحت تر مشکل کنونی حل می شد. اگر به خاطر داشته باشید در یکی از جلسات صحن علنی همان ابتدای سال نیز موضوع کم آبی را مطرح شد و گفتیم از مردم کمک بخواهید و نگذارید موضوع کم آبی امنیتی شود. اما کسی به این صحبت ها توجه نکرد و ماحصل آن نیز وضعیت کنونی شد. البته این مشکل مختص سال 93 نیست.

 
یعنی پیش بینی می کنید تهران در سال های آینده نیز با معضل کم آبی مواجه باشد؟

بی شک بله. حتی معتقدم در سال های آینده مشکل بیشتر و حادتر می شود. البته امیدواریم با مدیریت مناسب و اثرگذار مسئولان و مشارکت همه جانبه مردم هرچه سریعتر این بحران مدیریت شود تا سایه بی آبی از سر پایتخت و ساکنانش برداشته شود. اما این سوال هم درباره کم آبی تهران مطرح می شود که کدام یک از کشورهایی که دچار مشکل کم آبی اند، اوضاع شان به وخامت ایران است و شهرهایشان با چنین معضلات حادی مواجه است؟ اکنون ذخایر آب پایتخت در پایین ترین سطح خود قرار گرفته و هفتگی تخمین زده می شود که چقدر دیگر آب در سدها و منابع آبی باقی مانده است. حتی کشورهایی که دچار خشکسالی اقلیم هستند نیز می کوشند کم آبی شان را مدیریت کنند تا فقط به طور مثال مدت 10 روزه برای مدیریت بحران وقت نداشته باشند اما متاسفانه در کشور ما چنین مدیریتی وجود نداشت. چون در ایران مدیریت باری به هر جهت است، یعنی هر وقت مشکلی پیش می آید به فکر حل آن می افتیم و از قبل هیچ برنامه ریزی نداریم.
به همین دلیل است که معتقدم با مدیریت کنونی مشکل بحران آب نه در تهران بلکه در دیگر شهرها نیز حل شدنی نیست. نباید شاهد تشدید وضع کنونی باشیم که برویم به سمت برداشت از چاه های عمیق و کاهش کیفیت آب که آن نیز به روش درستی انجام نمی شود و دستاوردی ندارد جز افزایش خطرات سلامتی و زیست محیطی برای شهروندان.


[quote-right]حدود 5 سال پیش قبل از اینکه اتفاقی در یک گوشه از تهران رخ بدهد و میزان نیترات آب به 48 میلی گرم در هر لیتر برسد، شاخص استاندارد ملی نیترات در هر لیتر آب شرب، 45 میلی گرم بود اما برای اینکه در آن اتفاق کسی زیر سوال نرود و بحران به خوبی و خوشی حل و فصل شود، خط کش استاندارد از 45 میلی گرم کمی بالاتر رفت و به 50 ارتقا یافت تا دیگر کسی مقصر شناخته نشود. به همین دلیل نیز الان استاندارد نیترات آب کشور به 50 میلی گرم رسیده است. اما بر اساس استاندارد محیط زیست آمریکا، خیر. وضعیت مناسب نیست. [/quote-right]

به کاهش کیفیت آب اشاره کردید. در چندسال گذشته یکی از ابهامات درباره آب تهران، افزایش نیترات بوده است. حتی در دوره ای، بحران هم شد. امسال هم گفته شد ممکن است با افزایش سهم آب چاه در آب تهران، نیترات آب بالا برود.

چندی پیش گزارشی به دستم رسید از کیفیت آب تهران در فصل تابستان که با مطالعه و مقایسه آن با فصل بهار مشخص شد بهار و تابستان 93 میزان نیترات آب تهران نسبت به استانداردهای بین المللی مطلوب نیست. البته این مطلوب نبودن کیفیت آب بستگی به این دارد که استاندارد را چه بدانیم. اگر استاندارد محیط زیست آمریکا را مبنا قرار دهیم که حداکثر میزان نیترات آب را 10 میلی گرم در لیتر اعلام می کند، بهار و تابستان وضعیت کیفی آب تهران مطلوب نبوده است. بر اساس استاندارد سازمان بهداشت جهانی، نیترات آب در هر لیتر بایستی کمتر از 45 میلی گرم باشد هر چند میزان مطلوب کمتر از 10 میلی گرم و برای کودکان و اطفال نیز کمتر از 15 میلی گرم در نظر گرفته شده است.

با استاندارد ملی همخوانی دارد؟ چون مدام گفته شده که کیفیت آب تهران استاندارد است.

میزان نیترات داخل آب شرب مناطق تهران در فصل بهار از استاندارد جهانی پایین تر بوده و در فصل تابستان بسیار پایین تر قرار گرفته به طوریکه میانگین در برخی مناطق به 30 تا 35 میلی گرم نیز رسیده است. به همین دلیل است که معتقدم وضعیت کیفیت آب تهران نیز مطلوب نیست و در شرایط نزدیک بحران قرار دارد و امیدوارم مدیران اجریی منطقی و فنی با این مشکل برخورد کنند. در اینجاست که آن روی سکه که استاندارد ملی قرار دارد به چشم می آید. معضل کنونی کشور این است که استاندارد ایران استاندارد نیست. این جمله را در بازدیدی که از کارخانه تولیدی اسکانیا داشتم نیز به کار بردم که استاندارد ملی ایران، استاندارد نیست و هر چه زودتر باید متولیان امر شاخص های استاندارد ملی را بازبینی کنند.

[quote-left]به طور قطع هر سال به واسطه کاهش 60 سانتی متری سطح منابع آب زیرزمینی و دست اندازی بی حد و حصر به منابع زیرزمینی شاهد بروز خشکسالی و افزایش مشکلات زیست محیطی خواهیم بود. نکته قابل توجه آن است که در آینده با بحرانی جدی تر مواجه می شویم تا جایی که پوشش گیاهی مناطق اطراف تهران و کل کشور تهدید می شود. یعنی گرفتار یک چرخه معیوب می شویم. چون خشکسالی باعث رفتن پایین سطح آب می شود، با پایین رفتن آب پوشش گیاهی از بین می برد و با پایین رفتن پوشش پیاهی نیز بر میزان خشکسالی افزوده می شود و این چرخه معیوب همین طور ادامه می یابد تا اوضاع وخیم تر شود. [/quote-left]

 
یعنی شاخص های استاندارد ملی ما قدیمی شده اند و نیاز به بازنگری دارند؟

اینگونه نیست. حدود 5 سال پیش قبل از اینکه اتفاقی در یک گوشه از تهران رخ بدهد و میزان نیترات آب به 48 میلی گرم در هر لیتر برسد، شاخص استاندارد ملی نیترات در هر لیتر آب شرب، 45 میلی گرم بود اما برای اینکه در آن اتفاق کسی زیر سوال نرود و بحران به خوبی و خوشی حل و فصل شود، خط کش استاندارد از 45 میلی گرم کمی بالاتر رفت و به 50 ارتقا یافت تا دیگر کسی مقصر شناخته نشود. به همین دلیل نیز الان استاندارد نیترات آب کشور به 50 میلی گرم رسیده است. پس اگر با خط کش استاندارد ملی به میانگین نیترات آب تهران در بهار و تابستان نگاه کنیم همه چیز خوب است و فصل بهار و تابستان با استانداردها مطابقت دارد. اما بر اساس استاندارد محیط زیست آمریکا، خیر. وضعیت مناسب نیست. حتی در تابستان افزایش میزان نیترات نیز داشته ایم البته این میزان از سقف استاندارد ملی خارج نشده و امیدواریم خارج نشود.

 
بحران کم آبی چه تاثیر منفی بر اقیلم تهران بر جای گذاشته؟ به نظر می رسد روز به روز بر شدت مشکلات زیست محیطی تهران افزوده می شود.

به طور قطع هر سال به واسطه کاهش 60 سانتی متری سطح منابع آب زیرزمینی و دست اندازی بی حد و حصر به منابع زیرزمینی شاهد بروز خشکسالی و افزایش مشکلات زیست محیطی خواهیم بود. نکته قابل توجه آن است که در آینده با بحرانی جدی تر مواجه می شویم تا جایی که پوشش گیاهی مناطق اطراف تهران و کل کشور تهدید می شود. یعنی گرفتار یک چرخه معیوب می شویم. چون خشکسالی باعث رفتن پایین سطح آب می شود، با پایین رفتن آب پوشش گیاهی از بین می برد و با پایین رفتن پوشش پیاهی نیز بر میزان خشکسالی افزوده می شود و این چرخه معیوب همین طور ادامه می یابد تا اوضاع وخیم تر شود. و مهم تر از همه اینکه یکی از دلایل بروز و تشدید پدیده ریزگردهای تهران نیز خشکسالی هاست؛ به دلیل کم آبی، پوشش گیاهی تهران از بین رفته در حالیکه پوشش گیاهی و کمربند سبز حریم پایتخت مانعی برای بروز پدیده ریزگردهاست.
از طرف دیگر خشکسالی تهران سبب بروز معضل مگس های سفید نیز شده است. البته هجوم این تعداد زیاد مگس سفید به خیابان ها و درختان پایتخت به دلیل استفاده ناصحیح از آفت کش ها و سموم کشاورزی نیز بوده است که باعث از بین رفتن جانوارن مفید شده است. پس در مجموع بی دقتی و بی توجهی مسئولان و مدیران وقت به مسائل زیست محیطی و کم اهمیت شمردن سلامت مردم باعث بروز این اتفاقات می شود. انتظار داریم همه حوزه ها گامی را که بر می دارند در هر زمینه ای که هست به سلامت مردم و محیط زیست توجه کنند. اگر پیوست های سلامت و محیط زیست در هر طرحی مد نظر قرار گیرد، می توانیم با قاطعیت بگوییم که آسیبی به محیط زیست وارد نمی شود اما اگر پیوست های زیست محیطی و سلامت مغفول واقع شود، شاهد ادامه بروز آسیب ها در ابعاد مختلف به شهر و شهروندان خواهیم بود.
 

بر اساس آمار شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، در سال ۹۳ تاکنون شمار روزهای پاک چهار برابر سال گذشته و روزهای سالم پایتخت نسبت به سال گذشته بیشتر بوده است. ضمن اینکه آلودگی امسال بیشتر به دلیل گرد و خاک بوده تا آلودگی ناشی از موتور خودروها. فکر می کنید وضع و حال آلودگی هوای تهران رو به بهبود است یا شرایط چندسال گذشته تکرار می شود؟

آلودگی هوای پایتخت ریشه در علل مختلف دارد و بسته به اینکه وضعیت آب و هوای تهران در نیمه دوم امسال چطور باشد، افزایش یا کاهش می یابد. اما اگر با این پیش فرض که همه شاخص ها، چه از نظر سلامت فنی خودروها و چه سوخت مصرفی مثل سال گذشته باشد و استاندارد خودروها تغییری نکند و کاهش حجم تردد خودروها و ترافیک نیز رخ ندهد، باز نمی توانیم بگوییم که هوا نسبت به سال گذشته بهتر خواهد شد یا بدتر. چون فاکتورهای جوی هم در آلودگی هوای شهرها دخیل اند. مثل میزان وزش باد یا سرد شدن دمای هوا یا بارندگی. اما در مقایسه با سال گذشته یک اتفاق مهم رخ داده و آن بهتر شدن کیفیت سوخت است. پس اگر پیش فرض را ثابت مثل سال قبل در نظر بگیریم، باز شاهد آلودگی ها در هوای تهران خواهیم بود.
البته اگر تمام مسائلی که به دست انسان قابلیت مدیریت دارد را به درستی مدیریت کنیم و همه موانع شناسایی و مسیرها هموار شوند، بی شک در مدت سه تا چهار سال آینده شاهد کاهش آلودگی های هوا خواهیم بود. اما نمی توانیم برای امسال خوش بین باشیم؛ چون شرایط آب و هوایی به هیچ عنوان قابل پیش بینی نیست، هرچند گام های اثرگذاری برداشته شده است. به طور مثال باید بکوشیم در کمترین زمان ممکن موتورسیکلت های بنزینی را تبدیل به موتورسیکلت های برقی کنیم. خودروهای هیبریدی وارد شهر شوند و زیرساخت های لازم را فراهم کنیم تا در سال های آینده شاهد بهتر شدن وضعیت هوا باشیم.

 
یکی از برنامه های کمیسیون سلامت شورای شهر پیگیری موتورسیکلتهای برقی است. این طرح به کجا رسید؟

در این زمینه دولت همکاری خوبی داشته و عوارض واردات موتورسیکلت های برقی را از 40 درصد به 4درصد کاهش داده است. ما هم نشست‌هایی با بخش خصوصی برگزار کردیم و این اطمینان را به آنان دادیم که سیاست کل شورای شهر برای تهران این است که موتورسکیلت های برقی بتدریج جایگزین بنزینی شود؛ آنهم در کمترین زمان ممکن. تا وارد کنندگان این انگیزه را به دست آوردند که هر چه زودتر شرایط و مقدمات واردات را فراهم کنند. به تولیدکنندگان داخل نیز این اطمینان را دادیم که اگر خط تولید موتورسیکلت های برقی راه اندازی شود ، که حدود 2 تا 3 سال زمان می برد، مهاری در مقابل واردات خواهیم داشت. همچنین در سال 94 برنامه ای با اولویت محدوده بازار داریم تا تردد موتورسیکلت های بنزینی را دراین منطقه محدود کنیم و به دنبال آن نیز در مرحله دوم، این محدودیت را در محدوده طرح ترافیک به اجرا درآوریم. البته امیدواریم در فرصت باقیمانده از سال زیرساخت های لازم از سوی شهرداری فراهم شود تا در سال 94 بتوانیم موتورسیکلت های بنزینی را که منبع تولید 50درصد آلودگی هوای ناشی از منابع متحرک هستند را مدیریت کنیم.

به هر حال اجرای این طرح سه-چهار سال زمان می برد اما اقدام زود بازدهی که در این زمینه می تواند از سوی شورای شهر پیگیری و به سرعت منجر به کاهش آلودگی ها شود، اعمال قانون معاینه فنی سختگیرانه برای موتورسیکلت هاست. پلیس خود را موظف نمی داند موتورها را برای معاینه فنی جریمه کند، اما مثلا برای کلاه کاسکت موتورسوارها، سختگیرانه عمل می کند. آیا برای این موضوع مذاکراتی داشته اید؟

متاسفانه استانداردهای ما استاندارد نیست. معاینات فنی خودروها بر اساس استاندارد ملی در حال انجام است اما با وجود اینکه این استاندارد با استانداردهای جهانی یک اختلاف فاحش دارد و نیاز به بروزرسانی دارد یک مسیر انحرافی برای معاینه فنی خودروها و موتورسکیلت ها نیز وجود دارد و خودش به معضلی مبدل شده است، بدون مراجعه خودرو، برچسب معاینه فنی صادر می شود. این تخلف اکثرا در شهرهای اطراف تهران رخ می دهد و بر وسعت مشکلات آلودگی هوای پایتخت دامن می زند. این قانون گریزی در حالی انجام می شود که معاینه فنی خودرو در مراکز تهران قابلیت تخلف ندارد؛ وقتی خودرو بر سکوها قرار می گیرد از پلاک خودرو عکسی گرفته می شود و وقتی از طریق دستگاه ها چک آپ انجام می شود، عکس خودرو نیز در زمینه فرم های معاینه ثبت می شود. پس جای هیچ تخلف باقی نمی ماند اما در مراکز اطراف تهران این مشکل قانون گریزی به وفور دیده می شود. شورای شهر بارها از قوه قضائیه درخواست کمک و همکاری کرده ولی تاکنون پاسخی نشنیده است. پس وقتی این مشکل برای خودروها وجود دارد نباید از موتورسیکلت ها توقع دیگری داشته باشیم. هر چند شورا موظف است که همکاری نیروی انتظامی برایاین موضوع جلب کند.

 
یکی دیگر از معضلات محیط زیست شهر تهران، شهر میلیونی موش های پایتخت در زیر زمین است. روایت های مختلفی از تعداد این موش ها شنیده شده؛ عده ای می گویند به ازای هر تهرانی 6 موش وجود دارد یعنی ۴۰ میلیون موش. و عده ای هم می گویند این آمار کمتر است. آیا این عددها درست است؟

پدیده موش و مشکلات زیست محیطی آن در تهران مربوط به موش های خانگی نیست بلکه ناشی از نوع خاصی از موش هاست که "رت" نام دارند و نژادشان نروژی است. این مشکل نیز تنها مختص تهران نیست، در دیگر شهرهای بزرگ دنیا نیز این موش ها زندگی می کنند و مشکل آفرینند. اما موضوع مهم این است که این موش ها باید کنترل شوند تا به سلامت مردم آسیب نزنند. چون منبع متحرکی از آلودگی ها هستند چه باکتریایی، ویروسی و چه میکروبی و انواع بیماریهای همه گیر. در خصوص آمارشان هم تخمین ها متفاوت است از 300 هزار تا 40 میلیون گفته می شود. وقتی طیف وسیعی از تخمین ها را داریم نشان می دهد که اعداد به دست آمده علمی نیستند.


برای مقابله با این موش ها اقدامات اثرگذاری انجام شده؟ قبل از این البته تک تیراندازها و طعمه گذاری و ... بود. اما موش ها هنوز هم هستند.

تا پیش از این مشکلی که داشتیم این بود که مبارزه با این موش ها به یک حوزه و واحد ستادی در شهرداری محول شده بود در حالیکه یک واحد ستادی نمی تواند در حد و اندازه های یک واحد عملیاتی به خوبی عمل کند. در اردیبهشت امسال این ماموریت از حوزه ستادی گرفته و به یکی از حوزه های عملیاتی محول شد. آنچه که شواهد نشان می دهد به نظر می آید کار نسبتا موفقی تا به حال دنبال شده هر چند منتظریم تا پایان آبان ماه نتیجه این فعالیت ها را از زبان مردم بشنویم، نه آمار و ارقام روی کاغذها. از همین رو در نظر داریم در مناطقی که آلودگی زیادی گزارش شده نظرات مردمی را بشنویم و مبنای قضاوت نهایی و موفقیت طرح را نظر مردم قرار دهیم. اما آنچه به نظر می رسد این است که طرح تاکنون روند قابل قبولی داشته است.

 
اگر کسی مدعی است که شفاف سازی مالی صورت گرفته به دو سوالم پاسخ دهد؛ نخست اینکه اگر شفافیت مالی وجود دارد بگویید هزینه تمام شده اتوبان صدر چقدر است؟ می بینیم که هنوز کسی پاسخ این سوال را نمی داند. سوال دوم این است به ما بگویید بدهی شهرداری به پیمانکاران چقدر است؟ باز هم کسی پاسخ این سوال را نمی داند.

یعنی روش های معدوم سازی گذشته اثرگذار نبودند؟

بر اساس خروجی کار روش ها اثرگذار نبوده است. اقدامات اولیه این بود که قبلا سموم از کشورهای واسط با اثربخشی کم خریداری می شد اما اکنون از تولیدکنندگان اصلی خریداری می شود. در گام دوم نیز نحوه کور کردن لانه موش هاست که تغییر کرده؛ در گذشته از ترکیب سیمان و خرده شیشه برای بستن لانه موش ها استفاده می شد. در حالیکه یک شبکه لانه حداقل 6 تا 8 معبر خروجی و ورودی دارد. این روش استفاده از سیمان و شیشه خیلی اثربخشی نداشت و منجر به بسته شدن تنها یک یا دو معبر می شد اما اخیرا در دنیا از مواد کلوئیدی که مثل ژل است برای معدوم و کورسازی لانه رت ها استفاده می شود. با تزریق این مواد تمامی مسیرها بسته می شوند و جانور در لانه محبوس و کشته می شود. با تزریق این مواد کلوئیدی که تهدیدی هم برای محیط زیست ندارد به نظر می رسد گام موثری در معدوم سازی این جانوران برداشته می شود. مقدمات این مسیر فراهم شده است.

یکی از پیگیری های شما در یک سال گذشته، کارخانه روغن نباتی قو است. انتقال کارخانه روغن نباتی قو به کجا رسید آیا منطقه‌ای برای جایگزینی کارخانه در نظر گرفته شده است؟

انتظاری از مسئولان این است که در راستای حل مشکل پرسنل و اشتغال آنان گام بردارند تا مشکل کارخانه برطرف شود نه اینکه با مسیری که شورا دنبال می کند مقابله کنند، معقول نیست. از آنجایی که رئیس جمهور، نظام سلامت و تحول آن را در اولویت قرار می دهد، قطعا مقابله برخی مسئولان با مسیری که برای تعطیل شدن این کارخانه دنبال می شود، خلاف نظر رئیس جمهور است. انتظار داریم از مسئولان که برای حل مشکل پرسنل گام بردارند و متعاقبا کارخانه تعطیل و این مشکل زیست محیطی تهران نیز برطرف شود. در همین زمینه نشست هایی با معاون فنی سازمان تامین اجتماعی، مدیرکل مستمری های سازمان تامین اجتماعی و رئیس شعبه تامین اجتماعی منطقه ای که کارخانه در آن مستقر است داشته ایم. مشکلاتی مطرح شد و مقرر شد پرونده شاغلان این مجموعه که می توانند از مزایای بازنشستگی پیش از موعد استفاده کنند، مرور شود و تهسیلات لازم برای این امر فراهم شود.
 
آلایندگی کارخانه فقط برای هواست؟

این کارخانه با وجود نصب فیلتر، بوی نامطبوعی را در منطقه ایجاد کرده است که باعث آزار مردم می شود. البته فاضلاب این کارخانه در چند مرحله قابل مدیریت و تصفیه است تا کمتر خطرآفرین باشد.
 

برای جانمایی تهمیداتی در نظر گرفته شده است؟

هیات مدیره این کارخانه 50 هکتار زمین را زمانی که از مجتمع اقتصادی کوثر خریداری کردند در شهرک صنعتی قزوین برای جابه جایی کارخانه در نظر گرفته است، هر چند بایستی در آن فضا تغییر کاربری دهند و زیرساخت ها را ایجاد کنند که به نظرمی رسد حداقل 5 تا 6 سال زمان نیاز دارد. اما سهامداران مجموعه ای مشابه را در استان چهارمحال بختیاری دارند که در حال فعالیت است و می توانند بخشی از ظرفیت را به آن منطقه منتقل کنند. اما برای کارگران باید مزایای بازنشستگی پیش از موعد ایجاد شود. البته شهرداری اعلام آمادگی کرده که آن دسته از کارگرانی که سنوات کمی دارند در شرکت های پیمانکاری بکارگیرد دچار سرگردانی نشوند. این نکته را گوشزد کنم که قرار نیست صبر کنیم این کارخانه زیرساخت های مکان جایگزین خود را فراهم کند. باید سال 73 این کار انجام می شد؛ درست زمانی که حکم پلمپ این کارخانه به دلیل آلایندگی صادر شد. همان زمان مدیرعامل وقت، طی مکاتبه ای اعلام کرد که 10 سال فرجه لازم است تا بخش هایی از این کارخانه بین سال های 73 تا 83 از تهران خارج شود. اگر می خواستند می توانستند در این مقطع زمانی 10 ساله کارخانه را منتقل کنند. اما نه آن 10 سال و نه متعاقب آن 10 سال بعدی یعنی تا سال 93 هیچ تغییری در روند فعالیت کارخانه روغن نباتی قو رخ نداد.