سلامت نیوز: متأسفانه امروزه با زندگی ماشینی، انواع استرس و نگرانی، نوع تغذیه‌و... شاهد رشد روزافزون انواع بیماری سرطان هستیم.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از همشهری آنلاین، صرف‌نظر از اینكه واقعا عامل ایجاد این بیماری چیست، باید ببینیم چطور می‌توان بهتر آن را پذیرفت، باورش كرد و آن را مهار كرد. با توجه به اینكه حفظ روحیه بیمار و اطرافیان او نقش مهمی در درمان این بیماری دارد، بنابراین بهتراست بدانیم چطور می‌توان به این مهم دست یافت. در این خصوص با دكتر سیما فردوسی، روانشناس بالینی و عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی گفت‌وگو كرده‌ایم كه راهكار‌های ایشان می‌تواند مفید واقع شود.

مهربانی كنید، نه ترحم

اطرافیان بیمار باید حتما در كنارش باشند و حمایت خود را از او نشان دهند تا احساس تنهایی نكند؛ یعنی از لحاظ روحی باید امنیت‌خاطر لازم را به او بدهند، حتما مطابق دستور پزشك عمل كنند، مهربان باشند و ببینند برای امنیت خاطر بیمار باید چه كارهایی برایش انجام دهند. البته فراموش نكنید كه مرز بین مهربانی و ترحم بسیار نزدیك است؛ به‌گونه‌ای كه گاهی توجه بیش از حد و كمك‌های نا‌به‌جا می‌تواند نتیجه عكس بدهد و حتی مقاومت بیمار را بالا ببرد؛ تا جایی كه شاید دیگر نخواهد كمك كسی را بپذیرد. بنابراین اگر می‌خواهید به مریض مهربانی كنید، حتما توجه داشته باشید كه رفتارتان ناشی از ترحم و دلسوزی نباشد. گاهی رفتار بعضی افراد یكباره تغییر می‌كند و به شكل فداكاری‌های بیش از حد درمی‌آید كه این می‌تواند حس ترحم را به بیمار منتقل كند.

خوددار باشید

درست است كه اطرافیان بیمار هم بسیار ناراحت و سردرگم هستند اما باید خوددار باشند و سعی كنند بالاخره بعد از مدتی زندگی عادی را از سر بگیرند؛ جلوی اوگریه یا گله و شكایت نكنند، ضمن اینكه باید از رسیدگی‌های مخصوص به بیمار هم آگاهی داشته باشند. خوب است به بیمار امید بدهند و او را با یاد خدا و توكل به خدا آرام كنند.

بگذارید بیمار خودش تصمیم بگیرد

فراموش نكنید این خود بیمار است كه در نهایت می‌تواند نوع درمان را مشخص كند؛ مثلا بعضی بیماران نمی‌خواهند شیمی درمانی شوند و اصرار دارند كه این نوع درمان را شروع نكنند. البته اطرافیان، پزشك یا مشاور می‌توانند با او صحبت كنند تا رضایت دهد درمان را شروع كند، از منافع درمان بگویند و تمام شرایط را به‌طور كامل برایش توضیح دهند؛ زیرا اگر رضایت نداشته باشد و با زور و اجبار بخواهد درمان شود، حتی واكنش‌ها و فعل و انفعالات بدن او هم تغییر می‌كنند.

به پزشك اعتماد كنید

بعد از اینكه پزشك حاذق و قابل‌اطمینانی پیدا كردید، حتما به حرف‌های او و تیم معالجش گوش دهید و به آنها اطمینان داشته باشید. اگر بخواهید هر گاه كه مراحل درمان با مشكلی روبه‌رو می‌شود، كار پزشك را زیر سؤال ببرید، خود بیمار هم نمی‌تواند به درمانش امید داشته باشد و همین موضوع باعث تضعیف روحیه او خواهد شد. به علاوه اسیر خرافات و دستورات عجیب و غریب اطرافیان هم نشوید.

واكنش‌های مختلف اطرافیان

از آنجا كه اطرافیان بیمار، نقش مهمی در چگونه روبه‌رو شدن او با بیماری دارند، نوع برخورد هر كدام از آنها بسیار مهم خواهد بود. نخستین كار این است كه هیچ كدام از اطرافیان نباید دیگری را مقصر بداند. متأسفانه افراد هنگام‌ رویارویی بااین نوع بیماری‌های سخت به‌دلیل نداشتن آگاهی و دانش كافی، دائم یگدیگر را مقصر جلوه می‌دهند و مثلا گاهی ادعا می‌كنند كه آزار دادن شخص خاصی باعث ابتلای بیمار به این بیماری شده و...

هدف اطرافیان باید در یك راستا، یعنی كمك به بیمار باشد. با دائم قهر كردن، منت گذاشتن به یكدیگر و گوشه و كنایه زدن به همدیگر هیچ كاری پیش نمی‌رود، ضمن آنكه روحیه بیمار هم تضعیف می‌شود. البته درست است كه اطرافیان هم بسیار ناراحت و سردرگم هستند ولی گاه چنان در این مسائل حاشیه‌ای فرو می‌روند كه خود بیمار فراموش می‌شود و این می‌تواند به او صدمه زیادی بزند. اطرافیان باید این حس را به بیمار منتقل كنند كه او برایشان مهم است و در عین حال، آمادگی این را دارند كه به بیمار كمك كنند؛ این بهترین نوع رفتار است.

سطح آگاهی‌تان را بالا ببرید

اگر لازم است اطرافیان هم باید به مشاور مراجعه كنند تا به آگاهی‌های لازم دست یابند. بهتر است با وارد شدن در فضای معنوی و توكل كردن به خدا، بیشتر خود و بیمار را آرام كنند. ضمن اینكه می‌توانند با بالا بردن سطح آگاهی خود و مطالعه بیشتر درباره نوع بیماری، كمك بیشتری به بیمار و خودشان بكنند. ضمن اینكه باید از لحاظ جسمی و روحی هم خودشان را تقویت كنند تا بهتر به بیمار خدمات بدهند. برای این كار باید با یكدیگر همكاری كنند و مرتب با همدیگر گردهمایی داشته باشند و دور هم جمع شوند و با یكدیگر صحبت كنند. به این ترتیب به همدیگر انرژی بدهند تا كمتر احساس تنهایی و درماندگی داشته باشند.

اگر بیمار اجازه ملاقات ندارد

در مورد بیمارانی كه باید مدتی را دور از خانواده‌شان سپری كنند، نمی‌توانند خانواده و فرزندان خردسالشان را هم ببینند، بهترین كار این است كه با دیدن فیلم یا عكس آنها، از دلتنگی دوری‌شان درآیند؛ البته این موضوع هم باید تحت نظر پزشك باشد.