سلامت نیوز: نبود صرفه اقتصادی برای کشاورزی در این مناطق و در کل کشور که بارها شرح آن رفته است، سود سرشار ویلاسازی در زمین‌هایی که محلی‌ها و طبقات معمولی در متراژ وسیع دارند، وجود انگیزه در جوانان محلی و آشنایی متوسط آنان با امر ساخت‌وساز و تجربه فراوان بسازوبفروشی، تنوع واحد‌های دردست‌ساخت که سلایق مختلف خریداران را دربر می‌گیرد، حق و حقوقی که دهیاری‌ها از این محل کسب می‌کنند، تغییر نما و ظاهر روستاها، رقابت بین جوانان این مناطق در مسیر عمران و آبادی بهتر، رونق کسب‌وکار، مغازه‌داری و... همه‌وهمه سبب شده این مناطق زرخیز از این تغییر بنیان‌کن در امان نباشند.
به گزارش سلامت نیوز، ضیاء مصباح، دبیر کانون علوم اداری ایران در روزنامه شرق نوشت: تعطیلات نوروز، فرصتی بود تا بدون رعایت تقدم و تأخر، برخی معضلات خطه شمال را از نزدیک مشاهده کنم. بیان بخشی از این مصائب، به این دلیل است که دست‌اندرکاران و متولیان امور جامعه و آنان که در مناصب مختلف با خیل عظیم کارکنان و بودجه‌های مناسب، تشکیلات، امکانات و پست‌های سازمانی متعدد مسئول نظارت و سامان‌دهی اداره امور نقاط مختلف کشور عزیزمان هستند، وظایف خود را از یاد نبرند. امید که با اعلام نظریات مسئولان و دستورات داده‌شده در این رابطه، در برنامه‌ریزی‌ها تجدیدنظر اساسی به عمل آید.
- افزایش قارچ‌گونه ویلاسازی در زمین‌های کشاورزی و پربازده این مناطق و جانشین‌شدن بلوک، سنگ و سیمان با هماهنگی نهادهای مربوطه که راهکارهای قانونی را به قصد توسعه گردشگری، جلب سرمایه و شغل‌آفرینی فراهم کرده‌اند، زمینه‌ساز نابودی کشت و زرع، شیوع کم‌کاری و گران‌فروشی، رواج فرهنگ غیربومی و روزافزون‌شدن نگاه مادی، افزایش فرهنگ مصرف، افت ارزش‌ها، اشاعه تجمل در روستاها به‌دلیل دسترسی کوتاه‌مدت به درآمدهای کاذب، آلودگی محیط‌زیست و رودخانه‌ها، سروصداهای مضاعف، تولید انبوه زباله و مسائلی از این قبیل شده است که به‌جد باید مورد توجه وزارتخانه‌های مربوطه و سازمان حفاظت محیط زیست، استانداری‌های این مناطق و... قرار گیرد.
- مسئولان محلی از ارائه امکانات حداقلی بهداشتی، فرهنگی و رفاهی در ایامی که خیل عظیم مسافران خسته از شهرها به دیارشان راهی شده‌اند خودداری می‌کنند و خود را ناتوان می‌دانند. این در حالی است که پیش‌بینی و برنامه‌ریزی این یورش‌های خود‌ساخته از وظایف آنان است.
- خوداشتغالی، کارآفرینی، توسعه تولید و خدمات ساختمانی در محدوده‌های مشخص و تحت کنترل قابل‌تأمل است اما افزایش بی‌رویه و منطق این ساخت‌وسازهای فاقد کیفیت با ابعاد مختلف که نمونه‌هایی از آن بیان شد، نگرانی‌هایی را ایجاد کرده و به گرانی روزافزون قیمت زمین، مصالح ساختمانی، ارائه خدمات، ارزاق و نبود خدمات، خستگی و برخوردهای جمعی افراد تبدیل شده است. انعکاس مطلب از این طریق، جایگاه خود را دارد و زنگ خطری برای این معضل بسیار بزرگ ایجادشده در حدفاصل آمل تا رامسر، تا آنجا که نگارنده مشاهده کرده است، به صدا درمی‌آورد.
بعد از روی‌کارآمدن دولت یازدهم، این مهم توسط مدیران استان‌های شمالی (گیلان و مازندران) بررسی و دستورهایی در این مورد برای جلو‌گیری از نابودی محیط‌زیست، کشاورزی و... صادر شد. در این زمان به‌مراتب بیش از ٢٠٠ هزار واحد که مسئولان این دو استان اعلام کرده‌اند، در این منطقه ساخته شده و با آنچه در دست ساخت‌وساز است، براساس آمار مطلعان، به بیش از ٥٠٠ هزار واحد بالغ می‌شود. بدون شک نابسامانی‌های بسیاری در انتظار ساکنان محلی و خریداران، که از منظر روستاییان اصیل و دلسوز، «غریبه» به‌شمار می‌روند، خواهد بود.
نبود صرفه اقتصادی برای کشاورزی در این مناطق و در کل کشور که بارها شرح آن رفته است، سود سرشار ویلاسازی در زمین‌هایی که محلی‌ها و طبقات معمولی در متراژ وسیع دارند، وجود انگیزه در جوانان محلی و آشنایی متوسط آنان با امر ساخت‌وساز و تجربه فراوان بسازوبفروشی، تنوع واحد‌های دردست‌ساخت که سلایق مختلف خریداران را دربر می‌گیرد، حق و حقوقی که دهیاری‌ها از این محل کسب می‌کنند، تغییر نما و ظاهر روستاها، رقابت بین جوانان این مناطق در مسیر عمران و آبادی بهتر، رونق کسب‌وکار، مغازه‌داری و... همه‌وهمه سبب شده این مناطق زرخیز از این تغییر بنیان‌کن در امان نباشند. اگر صرف‌نظر از سخنان و موضع‌گیری‌ها در ابراز نگرانی از آسیب به محیط‌زیست شمال کشور، فکری جدی و عاجل نشود، همین پوشش گیاهی باقی‌مانده هم به زودی جای خود را به برج‌ها و ویلاها خواهد داد.
منبع:روزنامه شرق
نظر شما