سلامت نیوز:سر هر کوچه یک سطل زباله بزرگ هست با کلی آشغال که دور و برش ریخته. بعضی از همسایه‌ها با وسواس خاصی کیسه زباله را می‌اندازند توی سطل. بعضی‌ها حتی زباله‌های خشک را از زباله‌های تر جدا می‌کنند یا اول شیرابه زباله تر را می‌گیرند و بعد توی کیسه زباله می‌ریزند گاهی هم با دو تا کیسه زباله به سمت سطل می‌روند و طوری به اطرافیان‌شان نگاه می‌کنند که یعنی درستش این است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه ایران ،بعضی از این همسایه‌ها هم البته فرقی بین سطل زباله با اطرافش قایل نیستند و برای‌شان فرقی ندارد که زباله بیفتد توی سطل یا همان دور و بر. بعضی‌ها هم هستند که تکلیف‌شان مشخص است و به خودشان زحمت پیاده روی نمی‌دهند و زباله را همان‌جا کنار در خانه رها می‌کنند و بعضی‌ها هم که خیلی به همسایه‌های‌شان ارادت دارند زباله را کنار در آنها می‌گذارند تا زحمت بردنش را آنها بکشند. خلاصه داستانی دارد این زباله.

تکاندن زیر سفره‌ای در خیابان و فوت کردن به زیر گلدانی‌ها هم یکی دیگر از انواع دفع زباله از خانه به سمت کوچه و خیابان است که خیلی‌ها از این روش بهره می‌برند. گاهی که در پیاده رو راه می‌رویم و احساس خوبی هم داریم که مثلاً چه هوای خوبی است و چه هوای تمیزی و چه آفتاب قشنگی یکدفعه خرده‌های ریز نان و پوست میوه و یک مشت برنج که به رنج روشن کردن جارو برقی نمی‌ارزیده، روی سرمان می‌ریزند تا زیادی خوشحال نشویم و فکر نکنیم که بله.

[quote-left]حتماً شما هم آدم مؤدبی هستید و سرتان را بالا می‌گیرید و رو به پنجره می‌گویید: «خانم اول نگاه می‌کنند بعد می‌ریزند نه اینکه اول آشغال منزل را به باد بسپاری و بعد نگاه کنی ببینی روی سر چه کسی می‌ریزد.» [/quote-left]
 حتماً شما هم آدم مؤدبی هستید و سرتان را بالا می‌گیرید و رو به پنجره می‌گویید: «خانم اول نگاه می‌کنند بعد می‌ریزند نه اینکه اول آشغال منزل را به باد بسپاری و بعد نگاه کنی ببینی روی سر چه کسی می‌ریزد.»

شهر ما خانه ماست؟ مسلماً حالا وضعیت پاکیزگی و نظافت شهرمان خیلی بهتر از سال‌های گذشته است اما واقعیت این است که هنوز با استانداردهای جهانی فاصله داریم. بماند که هنوز همه زباله‌ها در یک سطل ریخته می‌شود و سطل زباله‌های خشک از سطل زباله‌های تر جدا نیست و تفکیک زباله هنوز توسط آشغال دزدها انجام می‌شود و... بعضی از محله‌ها واقعاً رعایت می‌کنند و از سر و وضع کوچه و خیابان هم بخوبی پیداست. همه زباله‌هایشان را در سطل زباله سر کوچه می‌گذارند و باز بماند که آشغال دزدها هم یک بار دیگر از اول بیرون می‌ریزند و بعد مثلاً دوباره به سطل برمی‌گردانند.

[quote-right]دکتر امان‌الله قرایی مقدم جامعه شناس و استاد دانشگاه درباره اینکه چرا یک بار برای همیشه این مشکل تمام نمی‌شود می‌گوید که از وقتی تهران تهران شده داستان زباله‌هایش هم سر زبان‌ها بوده است. [/quote-right]

دکتر امان‌الله قرایی مقدم جامعه شناس و استاد دانشگاه درباره اینکه چرا یک بار برای همیشه این مشکل تمام نمی‌شود می‌گوید که از وقتی تهران تهران شده داستان زباله‌هایش هم سر زبان‌ها بوده است. او به  می‌گوید: از لحاظ جامعه‌شناسی وقتی تکنولوژی وارد زندگی شهری شد، افرادی که وارد آن شهر می‌شوند به لحاظ سازگاری با آن دچار مشکلاتی می‌شوند. این افراد باید در طول زمان با آن منطبق شوند و به این پدیده در علم جامعه شناسی تکنوکراسی می‌گویند یعنی حکومت تکنیک؛ و تکنیک از جایی آغاز می‌شود که زندگی بشر را پیش برده است؛ نوع لباس پوشیدن، انواع غذاهای فست فودی و حتی شیوه غذا خوردن و... همه به همین تکنیک مربوط می‌شود.

مارکس، آگبرن و دیگر تکنوکرات‌های مطرح معتقدند که این تکنیک است که سبک زندگی ما را تغییر می‌دهد و رفتار ما را شکل می‌دهد. در نتیجه هر فردی با تکنیک زودتر آشنا شد، راحت‌تر و درست‌تر از آن استفاده می‌کند. بر همین اساس کشورهایی که دیرتر تکنیک و زندگی مدرن و آپارتمان نشینی را دیده‌اند کمتر انطباق می‌پذیرند. هیچ جامعه‌ای در دنیا نیست که بتواند همزمان با تغییرات تکنیکی به سرعت سبک زندگی‌اش را عوض کند. به تعبیری انطباق‌پذیری زمان می‌برد و این یعنی تأخر و واپس‌ماندگی فرهنگی. به عبارتی یعنی همواره سرعت تغییرات تکنولوژیکی از سرعت تغییرات ذهنی به مراتب جلوتر است. بنابراین همه مردم دنیا روی یک خط هستند و نوک این خط تغییرات تکنیکی است.»

او در ادامه می‌گوید: «اینکه چرا یک شهروند در بالاترین نقطه تهران زباله‌های خانه‌اش را هنوز پشت در می‌گذارد، به این دلیل است که هنوز رفتار شهری برایش جا نیفتاده است و فکر می‌کند چهار دیواری اختیاری است و چه ربطی به دیگران دارد؟ کسانی که در شهر این کار را انجام می‌دهند به لحاظ فرهنگی بسیار پایین هستند. شاید کفش‌های‌شان را هم روی راه‌پله بچینند. این‌ها به خاطر این است که هنوز در بافت شهر قرار نگرفته‌اند و انطباق نیافته‌اند. مثلاً آب را هدر می‌دهد و می‌گوید پولش را می‌دهم. جامعه شناسان از این مسأله تحت عنوان تأخر فرهنگی نام می‌برند که یک واپس افتادگی فرهنگی است.»
این استاد دانشگاه درباره راه حل برطرف شدن این معضل از جامعه، به رسانه‌ها اشاره می‌کند و اعتقاد دارد صدا و سیما می‌تواند مسأله را با یک برنامه‌ریزی دقیق حل کند همان‌طور که بستن کمربند به هنگام رانندگی فرهنگ‌سازی شد: «باید بدانیم که هیچ فردی در دنیا حتی مخترعان نمی‌توانند یک شبه خود را با تغییرات تکنولوژیکی و فرایندهای جدید شهری منطبق کنند. پس با آموزش صحیح و اطلاع‌رسانی درست می‌توان رفتارهای ناهنجار اجتماعی را رفع کرد.»
درحال حاضر مسأله این نیست که آشغال را توی کیسه در بسته سر کوچه ببریم و توی سطل زباله بیندازیم؛ مسأله این است که اول از پنجره پایین را نگاه کنیم بعد زباله را توی کوچه بریزیم!