دانشمندان در گذشته بر این باور بودند كه هورمونهای استروئیدی جنسی نظیر هورمونهای استروژن و آندروژن می‌توانند براحتی وارد هر یك از سلولهای بدن بشوند و برای این منظور با ترشح از مجرای غشای محافظ روی سلول وارد سلول می‌شوند و با تغییر دادن نحوه عمل ژنها در درون سلولهایی كه وظایف جنسی را بر عهده دارند آنها را فعال می‌سازند و در بقیه انواع سلولها تغییری بوجود نمی‌آورند.
اما تحقیقات بعدی روشن ساخت كه تقریبا همه هورمونهای استروژن و آندروژنی كه در جریان خون به حركت در می‌آیند متصل به مولكولهای پروتئین بزرگی هستند كه مانع از ورود آنها به درون سلولها می‌شوند.
به این ترتیب این پرسش مطرح شد كه این هورمونها با استفاده از كدام مكانیزم به درون سلولهای مورد نظر نقب می‌زنند.
به نوشته نشریه علمی سل = سلول آندرس نیكجائر از دانشگاه آرهوس در دانمارك و تامس ویلنو از مركز پزشكی مولكولی ماكس دلبروك در برلین به اتفاق همكاران دیگر خود نشان داده‌اند كه بر روی سطح خارجی سلولهای جنسی و سلولهای كه در تولید مثل نقش دارند گیرنده‌های مخصوصی موسوم به مگالین وجود دارد.
این گیرنده‌ها مجموعه هورمون-پروتئین را در بر می‌گیرند و با بازیافت پروتئینی كه به هورمون متصل است، هورمون را آزاد می‌كنند و به آن اجازه می‌دهند كه وارد سلول شود و ژنهای مورد نظر را فعال كند.
در آزمایش‌هایی كه بر روی موشهایی صورت گرفت كه گیرنده های مگالین آنها با روشهای ژنتیكی از بین برده شده بود، مشاهده شد كه این موشها در تولید مثل با مشكل مواجه شده‌اند و رشدشان در این زمینه مختل شده است.
نظر شما