یکشنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۷:۲۷

اگر قوه قضاییه می‌‌گوید قانون باید در سراسر كشور رعایت شود و اگر شورای انقلاب فرهنگی در سه مقطع لیسانس، فوق‌لیسانس و دكترا این رشته را پیش‌بینی كرده است، چطور می‌شود لیسانس جامعه‌شناسی یا ادبیات را به‌عنوان مددكار به كار گمارده است.

سلامت نیوز:اگر قوه قضاییه می‌‌گوید قانون باید در سراسر كشور رعایت شود و اگر شورای انقلاب فرهنگی در سه مقطع لیسانس، فوق‌لیسانس و دكترا این رشته را پیش‌بینی كرده است، چطور می‌شود لیسانس جامعه‌شناسی یا ادبیات را به‌عنوان مددكار به كار گمارده است.


به گزارش سلامت نیوز، مصطفی اقلیما رئیس انجمن مددكاران در روزنامه شهروند نوشت: هنوز هم با یك گزاره تكراری مواجهیم كه تكرارش چیزی از دردآور بودن مسأله حل نمی‌كند. هنوز هم در بسیاری از سازمان‌ها رابطه جای ضابطه را گرفته است. وقتی در این كشور كسانی كه یك رشته تحصیلی را پیش‌بینی می‌كنند اصلا نمی‌دانند این رشته به چه كاری می‌آید، تنها پاسخی كه باقی می‌ماند آن است كه فقط می‌خواهند از دانشجو پول بگیرند.

به‌عنوان مثال دانشگاه علمی- كاربردی تاسیس شد تا رشته‌های فنی تخصصی در آنجا تدریس شود. مددكاری اصلا جزو رشته‌های علمی-كاربردی نیست بلكه زیر شاخه رشته‌های پزشكی به حساب می‌آید. متاسفانه تعدادی از استادان دانشگاه كه جامعه‌شناسی خوانده بودند، دیدند چون دانشگاه‌های دیگر تعداد كمی فارغ‌التحصیل مددكاری تحویل می‌دهند می‌توان جوانان را ترغیب به ورود به این رشته در دانشگاه علمی- كاربردی كرد. كاردانی مددكاری كه در هیچ جایی ردیف پستی نداشت را راه‌اندازی كردند و بچه‌های مردم را به این دانشگاه‌ها آوردند. در ادامه مددكاری را به مددكاری خانواده، مددكاری زندان و ... تقسیم كرده‌اند حال آنكه در كشور چنین ردیف‌های استخدامی وجود ندارد. این رشته چون محبوبیت دارد به خرابی می‌رود. مددكاری مشكل بسیاری از مردم را حل می‌كند اما تكلیف خودش مشخص نیست. مددكار كسی است كه شرایط بومی منطقه را می‌داند و با توجه به شرایط فرهنگی موجود باید كار كند. بنابراین یك تهرانی نمی‌تواند در كردستان مددكاری كند. حضور مددكار غیر بومی در یك منطقه نه‌تنها شرایط را بهتر نمی‌كند بلكه حتی ممكن است وضع را به هم بریزد. وقتی افراد در جامعه نمی‌دانند مددكار چه می‌كند، دیگر چه انتظاری وجود دارد.

مددكار در حقیقت كسی است كه به افراد مشاوره می‌دهد. مراد از مشاوره نصیحت به انجام یك كار خاص نیست بلكه مددكار باید به فرد بینش و آگاهی بدهد تا خود او با توجه به شرایطی كه دارد بهترین تصمیم را بگیرد. اینجاست كه می‌گوییم مشكل با افراد و اشخاص نیست، مشكل با دستگاه‌های اجرایی است كه پاسخگو نیستند. در بیمارستان‌های كشور ٤٤٠ مددكار وجود دارد. از این میان تنها ١٠‌درصد متخصص مددكار هستند. در اتاق‌های مددكاری فارغ‌التحصیلان رشته‌هایی چون ادبیات، پرستاری، هوشبری، پزشك عمومی و ... مشغول به كار هستند. حال آنكه این كار اصلا درست نیست. این افراد اصلا نمی‌توانند سرویس مددكاری بدهند. در دادگستری كشور ٤٠ نفر در حوزه مددكاری مشغول به كار هستند حال آنكه این افراد بازنشسته و دیپلمه هستند و باز هم تخصص مددكاری ندارند. مدرك تحصیلی این افراد اصلا مربوط به مددكاری نیست. دادگستری جایی است كه قانون باید در آن اجرا شود. این كار اما غیر قانونی است. اگر قوه قضاییه می‌‌گوید قانون باید در سراسر كشور رعایت شود و اگر شورای انقلاب فرهنگی در سه مقطع لیسانس، فوق‌لیسانس و دكترا این رشته را پیش‌بینی كرده است، چطور می‌شود لیسانس جامعه‌شناسی یا ادبیات را به‌عنوان مددكار به كار گمارده است.


به عنوان مثال مددكار اجتماعی هیچ‌گاه نمی‌گوید كودكان خیابانی را از خیابان جمع‌آوری كنید. ما منتقد چنین كاری هستیم. ما این سوال را مطرح می‌كنیم كه چرا متكدی به وجود آمد؟ وقتی چرایی این مسأله را درست بررسی كنیم و به پاسخ درخوردی برسیم، دیگر متكدی در تهران وجود نخواهد داشت. در تهران و برخی شهرستان‌ها افرادی هستند كه با گاری در خیابان‌ها میوه می‌فروشند. بارها به شهرداری‌ها گفتیم لطف كنید و این افراد را جریمه نكنید، اجناس‌شان را توقیف نكنید. بارها این توضیح را داده‌ایم كه این افراد با میوه فروختن از این طریق برای خانواده خود نان در می‌آورند. این افراد آبرودار هستند. مسئولان مربوطه یا باید برای چنین فردی شغل ایجاد كنند یا باید بگذارند كارش را انجام بدهد. اگر سرمایه او را بگیرید، ممكن است برای گذران زندگی مجبور به دزدی شود. شما آمده‌اید خیابان را تمیز و قشنگ كنید؟ امروز مترو تهران باید قسمتی به نام مددنگاری اجتماعی را گسترش دهد.

این مركز در ابتدا باید پرسنل مترو را كه ساعت‌ها مشغول كار هستند و ممكن است عصبی شوند تحت پوشش قرار دهد. بعد هم باید به دست‌فروشانی كه در مترو كار می‌كنند، مددرسانی كند. هفته گذشته در مترو كرج بودم. دخترخانمی را دیدم كه داشت دست‌فروشی می‌كرد. به من گفت:  پدرم از دنیا رفته و مجبورم كار كنم اما مسئولان مترو و پلیس بارها اجناس مرا ثبت و ضبط كرده‌اند و نمی‌توانم این كار را هم انجام دهم. این دختر باید چه كار كند؟ او دارد با آبرومندی كارش را انجام می‌دهد. مددكاران باید بیایند و مشكلات این افراد را بررسی كنند. این آدم‌ها نه قاچاقچی هستند و نه دزد. مددكاری مشاوره‌ای در زمینه مسائل فردی، خانوادگی و اجتماعی است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha