به گزارش سلامت نیوز ایسنا روایت می کند، در میان گزارشهای تصویری عكاسان این خبرگزرای در سال گذشته، بهدنبال عكسی آرشیوی برای گزارشی میگشتیم كه با عكسهایی از دوست و همكار شهیدمان «حسن قریب» مواجه شدیم؛ همان دانشجوی روایتگر دردهای پنهان و محرومیتهای آشكار زمین.
در روزهای پایانی دو سال پیش، عكاسان ایسنا از نقاط مختلف شهر تهران شور و حال عید را به تصویر كشیده بودند كه در این میان، عكسهای "حسن" كه خود برآمده از كورهپزخانههای شهرستان نكا بود، جور دیگری سخن میگویند.
مادری كه در ورودی میوهفروشی، بهسراغ صندوقهای پسماندههای ارزانقیمت رفته است، حكایت غریب و قریب قشری از جامعه است كه نمیتوانند مانند دیگران، از میوههای مرغوب استفاده كنند.
او بهجای اینكه بایستد و بر زانو و كمر خستهاش فشار نیاورد، مجبور است برای خرید میوهای ارزانتر، بر زمین بنشیند تا از صندوقهایی كه از ضایعات میوهها پر شدهاند، استفاده كند. نسبت به او همان حس و غیرت را میتوانیم داشته باشیم كه به مادر خودمان داریم.
آن دیگر، عكس سایهی كودكی است بر شیشههای مغازهی میوهفروشی. آنهم از دردهایی كهنه سخن دارد، گرسنگی و شاید سرپناهی مطمئن! راستی برای خرید یكی، دو كیلو میوه، چندتا هزارتومانی باید بشماری؟
دستهای پینهبستهی كارگری با كیسهای حاوی چند میوه، نگاه معنادار پیرمردی به قیمتها، امید رهگذری برای یافتن مغازهای ارزانفروش، همگی از بخشی از جامعه خبر میدهند كه دوست دارند عیدی خوش برای خانوادههایشان بسازند؛ اما دریغ كه جیبهای خالی یاری نمیكنند.
حسن قریب دو سال پیش حكایت مردمی را گزارش كرد كه متاسفانه هنوز هم هستند. راوی صادق محرومیتهای زمین به آسمانها رفت و حتما امروز به ما ندا میدهد كه بگویید و بنویسید و روایت كنید، از اقشاری كه فراموش شدهاند.
كاش هر یك بهاندازهی خود عید را به دیگری هدیه میكردیم! كاش بین میوههای داخل مغازه و صندوقهای دم در، فرقی نبود! كاش مادرها و پدرهایی پیدا نمیشدند كه بهدنبال جنس بیكیفیت بگردند! كاش هیچوقت شاهد نگاههای حسرتخور در خیابانها نبودیم! كاش سوژههایی اینچنینی پیدا نمیشد كه ما گزارش كنیم...
نوروز امسال را چه كسانی در تنهایی خواهند گذراند؟ آنهایی كه از خانوادههایشان دورند یا آنان كه كسی برای دید و بازدید ندارند و شاید هم آنهایی كه پولی نداشتند كه لباسی نو كنند، یا حتی میوه و شیرینی و آجیلی بخرند تا از مهمانان پذیرایی كنند...
نظر شما