ما درخصوص قوانین مرتبط با محیط‌بانان، خلأ قانونی نداریم. محیط‌بانان به‌عنوان ضابط محسوب می‌شوند و اجازه حمل سلاح دارند و از هر نظر مورد حمایت‌اند. مساله پیش‌ رو، فقر منابع مالی و حمایتی است كه در سازمان محیط زیست حاكم است.

دنبال خلأ قانونی نباشیم، ‌دنبال حمایت باشیم

سلامت نیوز-*نعمت احمدی:ما درخصوص قوانین مرتبط با محیط‌بانان، خلأ قانونی نداریم. محیط‌بانان به‌عنوان ضابط محسوب می‌شوند و اجازه حمل سلاح دارند و از هر نظر مورد حمایت‌اند. مساله پیش‌ رو، فقر منابع مالی و حمایتی است كه در سازمان محیط زیست حاكم است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه اعتماد، منطقه گنو در بندرعباس كه دو محیط‌بان آن به تازگی كشته شدند، ٢٧ هزار هكتار است، تنها با دو محیط بان. چطور می‌شود منطقه‌ای پر از شكار كه منطقه حفاظت شده اعلام می‌شود، این تعداد محیط بان داشته باشد، ‌با آن امكانات ابتدایی، آن هم منطقه‌ای كه به سه استان مهم كشور، كرمان، سیستان و بلوچستان و هرمزگان وصل است، نزدیك منطقه اعراب است كه به شكار گونه‌های حیوانی آن منطقه علاقه زیادی دارند، از هوبره تا باز و شاهین و كل و بز. مسلم این است كه ما نه تنها قانون كم نداریم كه به اندازه كافی و وافی و حتی اضافه هم داریم. اصلا تراكم قانون داریم. نكته اصلی این است كه اگر نگاهی به بودجه سازمان محیط زیست بیندازیم، می‌فهمیم كه كلا به اندازه تامین ماشین‌آلات و حقوق این افراد هم نیست. مشكل این است كه قانون داریم، اما حمایت از این افراد نداریم.

آنها در جایی گرفتارند كه اولا تا بخواهید شكارچیان غیرمجاز فراوان است. به خاطر گذرگاه بودن كاروان‌های قاچاق، ‌منطقه پر است از انواع و اقسام اسلحه. در آنجا به راحتی می‌توانید حتی تیربار هم بگیرید، نیازی به اسلحه شكاری نیست. حال در این منطقه با این مختصات، ‌٤ تا محیط‌بان با ابتدایی‌ترین وسایل را می‌گذارند، چطور توقع دارید جلوی این مجموعه‌ها بایستند؟ لطفا دنبال قانون نگردید، دنبال اجرای خلأ حمایتی بگردید، دنبال به روز كردن وسایل و تجهیزات‌شان باشید. مگر همین محیط‌بان دنا نبود كه ٧ سال در زندان ماند و به خاطر درگیری با شكارچیان غیرمجاز حكم اعدام برایش صادر شد. اگر اتفاقی كه در هرمزگان یا فارس افتاد، برعكس بود و در درگیری كه شكارچیان غیرمجاز با ورود به منطقه حفاظت شده ایجاد كرده بودند، ‌توسط محیط‌بانان كشته می‌شدند، ‌قطعا حكم اعدام برای محیط‌بانان صادر می‌شد. این محیط‌بانان حتما هم می‌توانستند از اسلحه‌شان استفاده كنند و هم بلد بودند، ‌اما پرونده محیط بان دنا و ٧ سال حبس و حكم اعدامش جلوی چشم‌شان بود. این افراد ضابط‌اند، حق استفاده از اسلحه‌شان را دارند، اما تناسبی بین اسلحه اینها و آنها نبوده.

اگر محیط‌بان دنا پشت میله‌های زندان رفت، ‌محیط‌زیست چه كمكی توانست به او بكند؟ ما در قانون نحوه به كار‌گیری سلاح، داریم كه در چه شرایطی می‌شود شلیك كرد. این قانون برای پلیس امنیتی، نظامی و انتظامی هم صدق می‌كند، اما تناسبی بین این دو مساله نیست، ‌قانون به‌كارگیری اسلحه و عدم حمایت از آنها. در قانون آمده كه اول باید ایست بدهند، بعد تیر هوایی شلیك كنند و بعد كمر به پایین را نشانه بگیرند. اما وقتی یك محیط بان با تكیه بر همان قانون هم، از سلاح استفاده كرد، كجا حمایتش كردیم؟ محیط‌بان‌ها كه وسط شهر كنار بیمارستان‌ها با متخلفان درگیر نمی‌شوند، آنها وسط جنگل و بیابان درگیر می‌شوند و ساعت‌ها طول می‌كشد نیروی امدادی برسد، اگر به پای متخلف هم شلیك كرده باشند طرف می‌میرد. سازمان محیط زیست به راحتی دارد می‌گوید من اعتبار ندارم. اعتبار نداشتن سازمان از یك طرف برای تجهیز یا زیاد كردن محیط‌بانان، حمایت نكردن از محیط بانان از سوی دیگر، ‌باعث می‌شود به راحتی شاهد از بین رفتن نیروی انسانی مفیدمان باشیم.

*حقوقدان

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha